η φέρουσα το όνομα της αδελφής του ενδόξου στρατηλάτη Μεγάλου Αλεξάνδρου και θυγατέρας του Μακεδόνα βασιλέως Φιλίππου Β', η Θεσσαλονίκη, η μητέρα ολοκλήρου της Μακεδονίας, η ευλογημένη πόλη εις την οποίαν ο απόστολος των εθνών Παύλος δίδαξε την θρησκεία του Χριστού και εις την οποία φυλακίσθηκε και μαρτύρησε, καθαγιάσας αυτήν, ο μυροβλήτης Άγιος Δημήτριος, η πόλη που πότισε με το αίμα του ο δολοφονηθείς βασιλεύς των Ελλήνων Γεώργιος Α', ολίγους μήνας μετά την απελευθέρωση της εκ του τουρκικού ζυγού.
Οι βλάσφημοι «προσωπικότητες» της επιτροπής «Άρης Βελουχιώτης», οι οποίοι άνευ ντροπής υπέγραψαν την πρόταση δια την ανέγερση του εγκληματικά και αντεθνικά δράσαντος «Άρη Βελουχιώτη». εντός του ιερού και καθαγιασμένου δι' αίματος εδάφους της Θεσσαλονίκης, είναι βέβαιον ότι θα προκαλέσουν τα συναισθήματα οργής των ορθόφρονων πατριωτών Μακεδόνων, θα επισύρουν εναντίον των τον λίθο του αναθέματος και θα τους προσαφθεί η αιωνία καταισχύνη, δια την αλόγιστη, αν μη τι άλλο, ταύτη πράξη των.
Ο «Άρης Βελουχιώτης» ανήκει πλέον εις το κομμουνιστικό πάνθεον των εθνοπροδοτών και εις το πάνθεον των κοινών εγκληματιών μεταξύ των οποίων μάλιστα κατέχει ιδιαιτέρως εξέχουσα θέση. Και ο θαυμασμός και εγκωμιασμός των εγκληματικών και προδοτικών μορφών και δη υπό επισήμων χειλιών, ως και η απότιση φόρου τιμής και η θεοποίηση και λατρεία αυτών, αποτελούν προτροπή, προς τις επερχόμενες γενεάς, δια την επανάληψιν των αυτών ανοσιουργημάτων εις βάρος των Ελλήνων και της Ελληνικής Πατρίδος. Η απόδοση τιμών εις αυτόν που συμβολίζει το έγκλημα και την προδοσία δεν αποτελεί πράξη αποβλέπουσα εις την λήθη του παρελθόντος, αλλά εις τοιαύτη αναμοχλεύσεως των παθών και καλλιέργειας κλίματος μίσους και αντιπαλότητας με απροβλέπτους συνεπείας.
Τα έργα του «Άρη Βελουχιώτη» και τα κατά την διάρκεια της κατοχής της Ελλάδος θηριώδη εγκλήματα του, τον τοποθετούν, ιστορικώς, όπως και τους άλλους "πολεμάρχους- συντρόφους του, μαζί με τους ληστοσυμμορίτες Χοσάδα, Ρετζαίους, Κουμπαίους, Νταβέλη, Γιαγκούλα, Μπαμπάνη και τους λοιπούς «ήρωας» του εγκληματικού πανθέου μεταξύ των οποίων διεκδικεί, αυτοδικαίως, την πρωτοκαθεδρία και όχι εις την ιερή πόλη της Θεσσαλονίκης.
Τα μνημεία των μισητών τυράννων, των εγκληματιών, των διεφθαρμένων και όσων επιδόθηκαν εις γενοκτονίας, κρημνίστηκαν από των λαών των χορών οι οποίοι κυριάρχησαν δια της βίας των όπλων, της αφόρητου τρομοκρατίας και της φυσικής εξοντώσεως παντός αντιφρονούντος. Τα αγάλματα του Μουσολίνι, του Χίτλερ, του Λένιν, του Στάλιν, του Τσαουσέσκου, του Χότζα και των λοιπών τυράννων και εγκληματιών, έπαυσαν να μολύνουν τις πλατείες των πόλεων και η αναφορά του ονόματος των ως και η ανάμνηση της εποχής των θεωρείται προσβολή του δημοσίου αισθήματος. Ενώ εις την σημερινή Ελλάδα, οι τρομοκράτες, οι βαρυνόμενοι δι' αποτρόπαιων εγκλημάτων, θεοποιούνται, μυθοποιούνται, δικαιώνονται, επιβραβεύονται και λατρεύονται, θεωρούμενοι ως μάρτυρες, ως Λαϊκοί ήρωες και ως παραδείγματα προς μίμηση, υπό των ανεγκέφαλων αξιοθρήνητων συνοδοιπόρων του κομμουνισμού. Τούτο αποτελεί μοναδική πρωτοτυπία δια την Ελλάδα και τον πολιτισμένο κόσμο και οι αναλαβόντες την πρωτοβουλία αγιοποιήσεως των ειδεχθών εθνοπροδοτών, θα πρέπει να διεκδικήσουν την εγγραφή των εις «τα παράδοξα» του βιβλίου Γκίνες, ενώ ταυτοχρόνως είναι ανάγκη να επιληφθεί της περιπτώσεως των η ιατρική επιστήμη της ψυχοπαθολογίας.
Προκειμένου, όμως, να ενημερωθούν οι νεώτεροι, περί της εγκληματικής και προδοτικής δράσεως του ληστοσυμμορίτη «Άρη Βελουχιώτη», αλλά και δια να εξηγηθεί η αιτία της βαρβάρου και σαδιστικής συμπεριφοράς του, έναντι των ιδεολογικώς αντιπάλων του, ως και η τοιαύτη έναντι του αμάχου πληθυσμού της υπαίθρου, θα εξιστορηθεί κατωτέρω ο πολυτάραχος βίος του και η πολιτεία του βάσει κυρίως των μαρτυριών εκείνων. οι οποίοι είχαν προσωπική αντίληψη των ποικίλης μορφής ανωμαλιών του και δραστηριοτήτων του.