του Ε.ΛΑ.Σ., «καπετάν παπούα» (Διέννην Νικόλαο), του τμήματος Καπεταναίων, υποβίβασε σε απλό αντάρτη, διότι νυμφεύθηκε άνευ της εγκρίσεως του ερωτικώς ανωμάλου Κλάρα».

Επίσης, ο ιατρός Λουκάς Τσαγκάρης, εις την σελίδα 161 του βιβλίου του «Μία ζωή ένας αγώνας», γράφει τα εξής δια τον Αθανάσιο Κλάρα και μετέπειτα «Βελουχιώτη»:

«Η είσοδος του στην Λαμία υπήρξε «θριαμβευτική» και του επιφυλάχθηκε υποδοχή «ήρωα»!... Συνοδευότανε -ως συνήθως από σωματοφυλακή εμπίστων μαυροσκούφηδων, και δια τους μη γνωρίζοντας, οι «μαυροσκούφηδες» ήσαν η προσωπική φρουρά του δια... πάσα χρήση, διότι όπως δημοσίως έχει καταγγελθεί, ο σύγχρονος «θεός του Πολέμου» είχε και κάποιο «κουσούρι», έπασχε λέγεται από «λειτουργική ανεπάρκεια» (Εφημ. «Ελευθεροτυπία» της 11.1.82 και «Ελεύθερος Κόσμος» 15.1.82).

Αλλά και ο Οργανωτικός Γραμματεύς της Ε.Π.Ο.Ν. Ηπείρου 1942-1945 και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Ε.Π.Ο.Ν. Κώστας Καλυβιώτης γράφει εις την εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής», της 18ης Ιανουαρίου 1998, διαμαρτυρόμενος δια τον καιγόμενο τελευταίως λιβανωτό εις τον «Άρη Βελουχιώτη», υπό ορισμένων, ως τους χαρακτηρίζει, όψιμων ιστορικών συγγραφέων. Ακολούθως δε ούτος, απευθυνόμενος προς τους ταπεινά και εξευτελιστικά κολακεύοντας αυτόν, σημειώνει, με σαφή υπονοούμενα, περί της υφισταμένης «σχέσεως», μεταξύ των διαβόητων «μαυροσκούφηδων» και του «Άρη Βελουχιώτη», τα εξής:

«Αν κάποιος από εσάς που γράφετε - όπως γράφετε - την ιστορία του Άρη, θελήσει να ερευνήσει «τον βίο και την πολιτεία» των 18-20 «παλικαριών» που είχε έμπιστους γύρω του ο Άρης, θ' αναγκαστεί να ανακαλέσει ό,τι έχει γράψει».

Μίαν εικόνα του χαρακτήρας του «Άρη Βελουχιώτη» και του τρόπου με τον οποίον επιβαλλότανε επί των «συντρόφων» του, δίδει και ο υπογράφων ως «Καπετάν Νικήτας» του Ε.ΛΑ.Σ. (Γεώργιος Σπυρόπουλος). Αυτός, εις δημοσιευθείσα την 26ην Φεβρουαρίου 1988 επιστολή του εις την εφημερίδα «Αυριανή», αποκαλεί τον Άρη «κοινό δολοφόνο αθώων συναγωνιστών» και γράφει μεταξύ άλλων:

«Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν σκληρός στους αδυνάτους και δειλός στους δυνατούς. Ήθελε να είχε αυτός πάντοτε το βέτο, το προβάδισμα, ήθελε να είχε την ηγεσία αυτός μόνον της Εθνικής Αντίστασης. Γι' αυτό όσους από τους συναγωνιστές μας θεωρούσε ύποπτους ανατροπής του, τους δολοφονούσε ο ίδιος εν ψυχρώ. Με πολύ πόνο αναφέρω τη δολοφονία πολλών παλικαριών αγωνιστών, που δολοφόνησε ο ίδιος ο Βελουχιώτης και άλλους που εξόντωσε με βασανιστήρια το πρωτοπαλίκαρο του Άρη, ο Καραλίβανος, με προσωπική εντολή του Βελουχιώτη... Ο Άρης Βελουχιώτης υπήρξε κοινός δολοφόνος αθώων συναγωνιστών μας... Ο Άρης Βελουχιώτης υπήρξε αρνητικό στοιχείο στον ταξικό αγώνα. Υπήρξε ύπουλος και δόλιος, σκληρός και αδίστακτος. Είχε μεγάλη εγωπάθεια και αλαζονεία. Όποιος από τους αγωνιστές μας είχε ορισμένες αντιρρήσεις, εδολοφονείτο επί τόπου, σαν αντιδραστικός και εχθρός του λαϊκού αγώνα».

Αλλά και το ηγετικό στέλεχος του Ε.Α.Μ., ο Διονύσιος Μπενετάτος, εις την σελίδα 86 του βιβλίου του «Το χρονικό της Κατοχής», παραδέχεται και αναγνωρίζει ότι:

«Τον Άρη τον κατηγόρησαν με τις πιο βαριές και φοβερές κατηγορίες. Και σήμερα ακόμη, η αντικειμενική πραγματικότητα μας πείθει πως υπήρξε σκληρός και αδίστακτος. Και τον βαρύνουν σφάλματα τρομερά στη διάρκεια του ανταρτικού αγώνα. Αυτό είναι μια αλήθεια...».

Δια τα ειδεχθή εγκλήματα, τα οποία διέπραξε ο «Άρης Βελουχιώτης», ως και για εκείνα τα οποία διέπραξαν με εντολή του και επί παρουσία του οι διαβόητοι «μαυροσκούφηδες», ενώ αυτός ηδονίζεται, ως γράφει εις την επιστολή του ο «καπετάν Βασίλης» («Ελεύθερος» 19.9.97), υπάρχει πληθώρα μαρτυριών, ως και περιγραφές με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, υπό πολλών συγγραφέων. Αντιπροσωπευτική, όμως εικόνα του τι ακριβώς συντελέσθηκε εκ της «αντιστασιακής δράσεως», εναντίον των Ελλήνων, του «Άρη Βελουχιώτη» και των ορδών του Ε.ΛΑ.Σ., μας δίδει δι’ ολίγων λέξεων ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, εις την σελίδα 248 του βιβλίου του «Ιστορικά δοκίμια», όπου ούτος σημειώνει:

«Όταν έφθασα στην Καλαμάτα, άχνιζε ο τόπος από το ζεστό, ακόμα, αίμα χιλιάδων

Αρχική Σελίδα                                             Επόμενη Σελίδα