σύλληψη του δοθείσα ένορκο μαρτυρική κατάθεση του, της 18ης Ιουνίου 1945, μεταξύ πολλών άλλων, ανέφερε:
«Επίσης ως προς την ιδιαίτερη ζωή του ΑΡΗ καταθέτω ότι ούτος κατά την στιγμήν όπου τραυματίσθηκε παρέδωσε εις τον ψυχογιό του ονόματι ΛΕΩΝ εν ΡΩΣΙΚΟ ΠΑΡΑΣΗΜΟ, 3 χρυσές λίρες και το ωρολόγιο του και τον οποίον ψυχογιό είχε και χρησιμοποιούσε ως επιβήτορα δια να ικανοποιεί τις παρά φύση σεξουαλικές του ορμές» (Μπάμπης Γεωργούλας. «Το άκρως απόρρητο αρχείο της εξόντωσης του Άρη», σελίδες 47 και 12).
Αλλά και η υπ' αριθμ. 13/31.12.45 απόφασης του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Τρικάλων. εις την δ' σελίδα αυτής, περιλαμβάνει και τα εξής:
"Δέον να τονισθεί ότι κατά την συμπλοκή, ο Άρης Βελουχιώτης τραυματισθείς βαρέως εις την κεφαλήν και συναισθανόμενος εγγίζοντας τον θάνατον, κάλεσε τον εκ των κατηγορουμένων υπασπιστή του Ιωάννη Νικολόπουλο ή Λέοντα, που χρησιμοποιούσε ως όργανον ικανοποιήσεως των παρά φύση ποταπών ορμών του (όρα απολογίας Σωτ. Δράκου, Δέσπως Αγόρου), εις τον οποίο παρέδωσε ποσόν τι λιρών και εν ρωσικό παράσημο...» («Εθνική Αντίστασης», Σεπτεμβρίου Οκτωβρίου 1997).
Αλλά και το αναρχικό περιοδικό «Ιδεοδρόμιον», δια να υποδήλωση την σεξουαλική διαστροφή του «Άρη Βελουχιώτη», δημοσίευσε, το έτος 1980. φωτοσύνθεση παρουσιάζουσα αυτόν φέροντα γυναικεία εσώρουχα. Η φωτοσύνθεση αύτη του θηλυπρεπούς «Άρη» αναδημοσιεύτηκε εν συνεχεία και εις αρκετές εφημερίδας και περιοδικά.
Το μηνιαίο περιοδικό «Ντοκουμέντα 1940-1949», του «Ινστιτούτου Σπουδής της Ιστορίας», τόμος πρώτος, σελίδα 74, αναδημοσιεύει και αυτό την φωτοσύνθεση του περιοδικού «Ιδεοδρόμιο» και εις τον υπότιτλο σημειώνει:
•Ή ...Σουλτάνα, όπως παρουσιάζεται στο κομμουνιστικό περιοδικό «Ιδεοδρόμιο»! Αυτός... ο λεβέντης «πρωτοκαπετάνιος» των συμμοριών του Ε.Λ.Α.Σ. αποφάσιζε κάποτε ποιος Έλληνας είναι προδότης και ποιος όχι! Και έτσι, ανεξέλεγκτα, χωρίς καμία καθυστέρηση, οι πραιτοριανοί του Κ.Κ.Ε. τον βασάνιζαν απάνθρωπα και τον ακρωτηρίαζαν. Ήταν η εποχή της «εθνικής αντίστασης»!
Την ομοφυλοφιλική ιδιοσυγκρασία του «Άρη Βελουχιώτη» υπαινίσσεται, εμμέσως μεν, πλην σαφώς και ο σχολιαστής της εφημερίδος «Ελεύθερος Κόσμος», της 28ης Μαρτίου 1978, ο οποίος αναφερόμενος εις δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη», κατά το οποίον «Τούτες τις μεγάλες μέρες, ο λαός μας τσουγκρίζει το ποτήρι του, με τους Καραϊσκάκηδες και τους Βελουχιώτηδες...», παρατηρεί λίαν ευστόχως και εμπαικτικά: «Αν και η σύγκριση αποκλείεται, εφ όσον οι Καραϊσκάκηδες ήσαν άνδρες...». Η ιδία επίσης εφημερίδα σχολιάζοντας, την 28ην Ιουλίου 1981, το αναγραφέν την 23ην Ιουλίου 1981 υπό των αναρχικών σύνθημα, επί των τοίχων του Πανεπιστημίου Αθηνών: «Η ομοφυλοφιλία δεν είναι διαστροφή. Διεστραμμένη είναι η κοινωνία μας», σημειώνει λίαν ευστόχως και σκωπτικά: «Τα ίδια δίδασκε και εφάρμοζε και ο Άρης Βελουχιώτης, ο πρωτοκαπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ.!».
Επί του ιδίου θέματος παρουσιάζει σχετική δημοσιογραφική έρευνα και το περιοδικό «Νέοι Άνθρωποι» της 17ης Ιανουαρίου 1981, ως και η εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα» της 18ης Ιανουαρίου 1982. Εκεί παρουσιάζονται αϊ γνώμες πρώην ανταρτών του Ε.Λ.Α.Σ., περί της ηθικής υποστάσεως του «Άρη Βελουχιώτη». Μεταξύ άλλων, ούτοι αποφαίνονται ως εξής:
«Σήμερα, ύστερα από τόσα χρόνια, συνδυάζοντας και μερικά άλλα περιστατικά, λέω μόνο τούτο: Δεν ήταν καθαρός πάνω στο θέμα».
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι υπήρχαν καταθέσεις ανταρτών στις Στρατιωτικές Υπηρεσίες, ότι ο Άρης Βελουχιώτης δεν ήταν φανατικός άνδρας. Βέβαια αποδείξεις δεν υπήρχαν. Άλλωστε ποτέ δεν υπάρχουν τέτοιες αποδείξεις».
«Ανοικτά θα μιλήσω. Ο Άρης ήταν ομοφυλόφιλος. Έχω υπ' όψιν μου ένα περιστατικό».
«Αδιαφορώ τι ήταν ο Άρης σεξουαλικά. Αλλά πρέπει να ήταν χαλασμένος. Υπάρχει ένα βιβλίο Εγγλέζου, που τον είχαμε στο βουνό, που τον λέει καθαρά ομοφυλόφιλο».
«Ένας Λαμιώτης, Πλατής επονομαζόμενος, είχε καταθέσει τότε στον στρατηγό Κατσώτα, ότι ο Άρης ήταν όχι φανατικός άνδρας. Στον Άρη ένα ήταν βέβαιο: Κάτι δεν
