ΒΟΜΒΕΣ ΚΑΤΑ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ

Τελευταίος και μεγαλύτερος άθλος της Ο.Π.Λ.Α. υπήρξε το έγκλημα της αεροπορίας. Η σχετική διαταγή ήλθε φαίνεται, από πολύ ψηλά, απ' τον Ζαχαριάδη. Ο Ακίνδυνος είναι ο πατέρας της ιδέας, να κτυπηθή το λεωφορείο στην στάση «Μισραχή», την ώρα πού θα έπαιρνε τους αεροπόρους. Είχε ένα απ' τα δωμάτια του εκεί κοντά και ήξερε το δρομολόγιο του λεωφορείου. Συμφώνησαν μαζί του και οι ανώτεροι Αλέκος και «Τάκης» αφού πήγαν και εξέτασαν οι ίδιοι το μέρος. Κανονική «αναγνώρισιν του εδάφους» έκαμαν και οι Σαπουντζόγλου και Εξιζίδης πού θα έριχναν τις χειροβομβίδες.

Είχαν φροντίσει ήδη να έχουν «σύνδεση» με τον υπάλληλο του ξενοδοχείου «Αστόρια» όπου πολλά δωμάτια είχαν επιταχθή για την αεροπορία, Ιωάν. Αναδολή, για να παρακολουθούν τις μετακινήσεις των αεροπόρων.

Ο Αναδολής ήταν πρόεδρος των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Είχε «καθοδηγητή του» κάποιον «Κλήμη» πού είχε σχέσεις με τα ξενοδοχεία και τους ξενοδοχοϋπαλλήλους, όσες και με την Κίνα, χωρίς αυτό να τον εμποδίζη να διευθύνη μέσω του Προέδρου υπαλλήλους και ξενοδοχεία. Ο Κλήμης αυτός, πρόεδρος του προέδρου, είπε μια μέρα του Αναδολή ότι θα ερχόταν κάποιος να τον βρει με σύνθημα «έρχομαι απ' τον Καρύδη» και έπρεπε να τον εξυπηρέτηση.  Ο ερχόμενος ήταν ο Τερζόπουλος. Ζήτησε να του δίνη καταστάσεις των αεροπόρων Αξιωματικών πού έρχονταν και έφευγαν απ' την «Αστόρια» και τ' άλλα ξενοδοχεία.

Ο Αναδολής ξέχασε όλες αυτές τις λεπτομέρειες στην απολογία του. Τις υπενθύμισε όμως ο Τερζόπουλος και οι άλλοι.

Χειροβομβίδες είχαν δόξα τω Θεώ μπόλικες. Ο Παπαγεωργίου πήρε δυο από την αποθήκη του Αντωνιάδη. Για μεγαλύτερη δραστικότητα ο Αλέκος θέλησε να τις «ενισχύση». Πήγε και βρήκε ο ίδιος τον Σενιόγλου ειδικό σαμποταριστή. Φαίνεται ότι έως τότε τουλάχιστον, ο Γενικός Αρχηγός, κυκλοφορούσε αρκετά ελεύθερα στην Θεσσαλονίκη, αφού και την Κυριακή του Θωμά πήγε στο σπίτι του Κατραούζου και περίμενε το βράδυ μέσα σ' ένα αυτοκίνητο ώρα πολλή την μεταφορά και την έκρηξη της χειροβομβίδας του «Βάκχου».

Ο Σενιόγλου απόφοιτος της Πρακτικής Αμερικανικής Γεωπονικής Σχολής Θεσσαλονίκης είχε υπηρετήσει στα χρόνια της κατοχής με Άγγλους σαμποτέρ και είχε εκπαιδευθεί στην τέχνη τους. Δεν ήταν ίσως κομμουνιστής. Τον Δεκέμβρη μάλιστα του 1944 απειλήθηκε από την «Πολιτοφυλακή» γιατί δεν είχε κόψει κάθε δεσμό με τους Άγγλους. Είχε όμως ένα μικρό γεωπονικό κλήρο στον κάμπο των Γιαννιτσών όπου δεν μπορούσε ή νόμιζε ότι δεν μπορούσε να πηγαίνει αν τα είχε χαλασμένα με το Κ.Κ.Ε. Ο φόβος αυτός τον έκαμε σκλάβο των κομμουνιστών χειρότερο και από τον ενθουσιωδέστερο διαφωτιστή. Δέχθηκε και ενίσχυσε πρόθυμα τις δυο χειροβομβίδες. Προθυμοποιήθηκε ακόμα να μεταλαμπαδεύση τα φώτα του σε κάποιο μαθητευόμενο σαμποταριστή «Λεωνίδα» που έμεινε ως το τέλος «άγνωστος». Πρόλαβε, φαίνεται, να φύγη στο «βουνό».

Στο δικαστήριο, όταν εξεταζόταν «ως πραγματογνώμων» ο Ταγματάρχης του Πυροβολικού, κ. Αθανασόπουλος, ο Σενιόγλου αποσαφήνισε:

—Αφαίρεσα από έναν όλμο το καπνογόνο μείγμα αποτελούμενο από πεντοξείδιον του φωσφόρου, το οποίον αποτελείται από δυο πλάκες πού είχαν δύο δάχτυλα πάχος. Τοποθέτησα μία πλάκα εις την βάση ενός κενού κυτίου κονσέρβας και μετά τοποθέτησα την χειροβομβίδα. Γύρω - γύρω τοποθέτησα, τη απαιτήσει του «Αλέκου», κομματάκια χονδρής λαμαρίνας τα οποία προσέδωσαν και βάρος εις αυτήν, διά να μπορεί να σπάσει μια βαριά βιτρίνα. Διά να μη πέφτουν τα τεμάχια αυτά προσεδέθη στο στόμα με σύρμα εκτός του κρίκου και του πτερυγίου, τα οποία αφέθησαν ελεύθερα προς τα έξω.

Για μεγαλύτερη «ενίσχυση» έβαλαν μέσα και «καψύλια» δυναμίτιδος ανά δυο σε κάθε χειροβομβίδα. Ήταν ιδέα του «μαθητευομένου Λεωνίδα» πού ήθελε να ξεπεράση τον δάσκαλο του.

Φρόντισαν έπειτα να εξασφαλίσουν τα «παιδιά» πού θα έριχναν τις χειροβομβίδες... Πρώτος βρέθηκε ο Ιορδάνης Σαπουντζόγλου, το δυναμικότερο πραγματικά «στέλεχος». Είχε τόσο τυφλωθή από την «διαφώτιση» ώστε είπε μια μέρα του Ευαγγελίδη, όπως ο ίδιος τα ομολόγησε: «Προτιμούμε να τα πάρει αυτά εδώ τα μέρη ή Βουλγαρία, παρά να βρίσκονται στα χέρια των μοναρχοφασιστών».

Ο Παπαγεωργίου αποτάθηκε και στον Τερζόπουλο. Αλλ' όταν είχε ορισθή να του φέρη την απάντηση αν δεχόταν ή όχι, ο Τερζόπουλος έφερε μαζί του και την γυναίκα του και δήλωσε «αδυναμία» Ο Ακίνδυνος επίσης έκαμε την τιμητική προσφορά και στον Ι. Τοπουζίδη να πάρη μέρος στην επιχείρηση και να συμμερισθεί την δόξα.

Αρνήθηκε όμως κι' αυτός.

Δεύτερος βρέθηκε ο Κοσμάς Εξιζίδης. Τ' όνομά του δεν αναφέρεται πουθενά στη μεγάλη δικογραφία. Είχε, φαίνεται, κάποιο άλλο χωριστό πόστο. Χωρίς ν' ανήκει σε «ομάδα» ή «Τομέα» ξεφύτρωσε βομβαρδιστής ...

Ήταν «παιδί» 45—50 χρόνων! Όταν τ' άκουσε ένας στρατοδίκης είπε κατάπληκτος «ηλικιωμένος»! «σχεδόν γέρος».

—Α! όχι ακόμα, διαμαρτυρήθηκε ο κ. Πρόεδρος του Δικαστηρίου. Απλώς άνδρας ώριμος κάπως...

Ο Πασάς πήρε την αποστολή να προστατέψη με το πιστόλι τους άλλους δυο!

Ο Ακίνδυνος είχε το γενικό πρόσταγμα Δήλωσε στο Δικαστήριο ότι θα έριχνε ο ίδιος τις χειροβομβίδες αν τα «παιδιά» δείλιαζαν, πράγμα που προκάλεσε κραυγές απ' το ακροατήριο και την επέμβαση  του Προέδρου

Η Επίθεση                                                      Αρχική Σελίδα