ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΕΡΙΟΥΧΟΙ.Όσο όμως μεγαλεπήβολα και αν ήσαν τα σχέδια του «Μακεδονικού Γραφείου» δεν περιφρονούσε ως τόσο και τους ταπεινούς και μικρούς «στόχους». Για ν' αποδείξη ίσως την άσπιλη δημοκρατικότητα του, έγραφε στην ίδια καταδικαστική απόφαση και προγραφή του Διοικητή του Γ' Σώματος Στρατού και ένα... Χωροφύλακα! Το βραδάκι π χ. 4 Οκτωβρίου 1946, καθόταν στο Ζαχαροπλαστείο Αρβανιτίδη της Άνω Τούμπας ο Χωροφύλακας Μακρής. Μαζί μ' ένα φίλο του έτρωγαν πάστες και γλυκομιλούσαν για κορίτσια και αγάπες. Τρεις όμως πυροβολισμοί και τρεις σφαίρες έκοψαν στη μέση γλυκά και γλυκόλογα. Μια σφαίρα μάλιστα αυλάκωσε το μάγουλο του. Είχε παρ' όλα αυτά το κουράγιο να κυνηγήσει τους δολοφόνους πού πρόλαβαν να εξαφανισθούν. Στο δικαστήριο εξακριβώθηκε ότι ήσαν οι Βεργάκης, Παπαδημητρίου και Πασχαλίδης, μιας νεοφώτιστης «ομάδας». Σωστή εκστρατεία οργανώθηκε για τον ανάπηρο και φτωχό περιπτεριούχο Αναστάσιο Δημητριάδη, στην συνοικία Καλλιθέας. Είχε διαπράξει το ασυγχώρητο αμάρτημα να εγγραφή μέλος σε κάποιο ψευτοσύλλογο «Εθνικοφρόνων». Κινητοποιήθηκαν τα δυναμικότερα «παιδιά» ο Σαπουντζόγλου, ο Κεραμιτσής, ο Χατζηεμμανουήλ. Ύστερα από πολλά συμβούλια, διαβούλια και αναβολές ξεκίνησαν το βράδυ 3 Μαρτίου 1947 οι Σαπουντζόγλου, Χατζηεμμανουήλ, Ευαγγελίδης να τιμωρήσουν τον Εθνοπροδότη και ανάπηρο. Στον δρόμο, επειδή διασταυρώθηκαν με άλλα «ύποπτα παιδιά» —δεν ήσαν δηλ. «συναγωνιστές»— πήρε ο Σαπουντζόγλου και φόρεσε την γκαμπαρντίνα του Χατζηεμμανουήλ. Στο περίπτερο πλησίασαν ν' αγοράσουν τάχα τσιγάρα ο Σαπουντζόγλου και ο Χατζηεμμανουήλ. Πήραν από δυο πακέτα ο καθένας αφού θα τα πλήρωναν με σφαίρες... Ο Σαπουντζόγλου είπε τότε του Χατζηεμμανουήλ: —Έλα πλέρωσε. Εκείνος αποκρίθηκε: — Πλέρωσε καλλίτερα εσύ. Έχεις χρήματα. — Εγώ έχω πληρώσει άλλοτε. Είναι η σειρά σου τώρα. Το έλα «πλέρωσε» ήταν το σύνθημα για να πυροβόληση ο Χατζηεμμανουήλ. «Με το πλέρωσε συ, όχι εγώ» όμως τα πράγματα μπερδεύτηκαν. Οπωσδήποτε έπεσε ένας πυροβολισμός πού τρύπησε από την μια άκρη στην άλλη το στήθος και τα πνευμόνια του φτωχού αναπήρου. Ποιος όμως του έριξε δεν διαπιστώθηκε αν και πολλή συζήτηση έγινε γι’ αυτό το ζήτημα στο δικαστήριο. Ο Δημητριάδης έδειξε τον Χατζηεμμανουήλ. Μα είπε ότι φορούσε γκαμπαρντίνα που την είχε πάρει ο Σαπουντζόγλου. Ο Χατζηεμμανουήλ πού δεν αρνήθηκε ότι έρριξε χειροβομβίδα σε μια αστυνομική περίπολο φώναζε τώρα ότι πυροβόλησε τον Δημητριάδη ο Σαπουντζόγλου. Ο «Σπύρος» ή Ελευθεριάδης το επιβεβαίωσε. Ο Χατζηεμμανουήλ πάντως έβαλε ευθύς τις φωνές : —Ένας χωροφύλακας κτύπησε έναν πολίτη. Πολίτες πιάστε τον χωροφύλακα... Πιάστε τον... Πιάστε... τον... Χωροφύλακα!... Έτσι με τις φωνές και με την σύγχυση ανέβηκαν οι τρεις φίλοι με όλη την ησυχίαν τους σ' ένα τραμ και έφυγαν ανενόχλητοι στα σπίτια τους... Λέγει στην απολογία του ο Χατζηεμμανουήλ: —Το 1942 πέθανε ο πατέρας μου. Ήμουν 15 χρονών. Είμεθα πέντε αδέλφια και μια γριά μάννα. Μόνος προστάτης εγώ και ο αδελφός μου. Ο πατέρας μας άφησε ένα χειράμαξο. Το σπρώξαμε πολλές φορές ως τα Γιαννιτσά. Έτσι εργασθήκαμε εκείνη την εποχή. Το 1945 Νοέμβριο ή Δεκέμβριο απέναντι στο σπίτι μας άνοιξε λέσχη της Ε.Π.ΟΝ. Οι φίλοι μου ήσαν γραμμένοι. Θέλοντας να στολίσουν την λέσχη με παρακάλεσαν να τους κάμω δύο εικόνες γιατί είμαι και λιγάκι ζωγράφος. Αυτό ήταν αιτία να «οργανωθώ». Με γνώρισαν έπειτα στον «Σπύρο» τον Τομεάρχη. Το ζωγραφικό του τάλαντο τον πήρε στο λαιμό... Ο Ελευθεριάδης είπε μ' αυτή την αφορμή στο δικαστήριο: —Γενικά στην αρχή «η γραμμή» ήταν οπουδήποτε βρίσκονταν στοιχεία δραστήρια και εχθρικά να κτυπηθούν κατακέφαλα. Ο Σαπουντζόγλου γνώριζε τον Δηιιητριάδη και είπε ότι πρέπει να τον κτυπήσουμε. Kι εγώ τους έδωσα την άδεια. Έπειτα όμως από αυτό μας είπαν ότι μόνο κατόπιν εντολής της «αχτίδας» θα έπρεπε να ενεργήσουμε. Βασ. Επίτροπος:— Ώστε σεις για να ενεργήσετε και να σκοτώσετε κάποιον, έπρεπε να πάρετε εντολή και άδειαν από την «αχτίδα» της περιοχής; —Ελευθεριάδης: Έπειτα από το έγκλημα του Δημητριάδη, μάλιστα. Έγινε δηλαδή αφορμή ο περιπτεριούχος να μπει κάποιος έλεγχος στις εκτελέσεις όταν, εννοείται δεν είχαν δοθή οι «στόχοι» από «πάνω» από την ηγεσία. Σφαίρες δέχτηκε με ελαφρότερο τραύμα και άλλος περιπτεριούχος ο Βλάχος στην Ανατολική, την αντίθετη πλευρά της Θεσσαλονίκης. Ψηλά, κοντά στην Μονή Βλαταδών ο Ανθυπασπιστής και Αστυνομικός Σταθμάρχης Σεψάς είδε μια μέρα (18 Νοεμβρίου) δυο άγνωστους στην περιφέρεια του νέους. Τους ζήτησε τις ταυτότητες. Τις έδωσαν πρόθυμα. Τους είπε έπειτα να τον ακολουθήσουν στον Αστυνομικό Σταθμό. Τον ακολούθησαν προθυμότερα. Στον δρόμο όμως έβγαλαν τα πιστόλια και τον πυροβόλησαν!... Ο ένας πιάστηκε αργότερα συμμορίτης στην Δράμα. Πολλές ενέδρες και απόπειρες έγιναν εναντίον πολλών. Για τον Μοίραρχον κ. Μουσχουντή δόθηκε διαταγή να τον ξεκάνουν άγνωστο γιατί με... μαχαίρι. Για να βάλουν στο χέρι και να εκτελέσουν τον «Τίγρη» ζωηρό πρώην καπετάνιο του Ε.Λ.Α.Σ., κινητοποίησαν μια γυναίκα και την έμπλεξαν να τον πλησίαση, να του πουλήσει αγάπες και να τον παρασύρη μια νύχτα σπίτι της... Η γυναίκα όμως είτε πραγματικά τον ερωτεύθηκε είτε φοβήθηκε και τόστριψε. |