Η Δίκη της Ο.Π.Λ.Α.

Η ΤΡΥΓΟΝΑ Η ΠΟΝΕΜΕΝΗ

Για την παράβαση αυτή ο «καθοδηγητής» και αρχηγός «Τάκης» του έκαμε αυστηρές παρατηρήσεις, του αφαίρεσε την διοίκηση των ομάδων του Δυτικού τομέα και του ανακοίνωσε ότι αποφάσισε το «Μακεδονικό Γραφείο» η Ανωτάτη δηλ. Αρχή, υστέρα από τη σύλληψη του σοφέρ Τομπουλίδη, να τον στείλη στο «βουνό» για να κοπή κάθε σύνδεση του Τομπουλίδη με την οργάνωση. Ίσως και φοβήθηκε η όπως είπε ο «Τάκης» στην απολογία του, ίσως πονηρεύτηκε μήπως στα «λεύτερα βουνά» τον πληρώσουν για τους αγώνες του με μια σφαίρα στον τράχηλο... «Μίλησε» την πέμπτη κι' όλας ήμερα και τα είπε χύμα. Ήταν ο «Σπύρος» τομεάρχης του Δυτικού τομέα με επτά ομάδες δηλ. «Τρόικες» στη διάθεση του, ουσιαστικός Υπαρχηγός της «Στενής Αυτοάμυνας». Σ' όλα σχεδόν τα εγκλήματα της Θεσσαλονίκης είχε την ουρίτσα του. Φανέρωσε τα ονόματα και την κατοικία των «ομαδαρχών» και τα όπλα πού κάθε ομάδα είχε κρυμμένα. Μερικών «παιδιών-μελών» δεν ήξερε τα πραγματικά τους ονοματεπώνυμα!... Τον Μοίραρχο Κοφίτσα πυροβόλησε, είπε, ο Γιώργης «με τα κατσαρά μαλλιά» ή «κατσαρός» πού είχε πάει στο μεταξύ εξορία σε κάποιο νησί. Άνοιξαν ευθύς στην Ασφάλεια τους καταλόγους των εκτοπισμένων και ξεχώρισαν 25 πού είχαν το μικρό όνομα Γεώργιος. Απ' τις φωτογραφίες ανεγνώρισε τον Γεώργιο Σταυρόπουλο τον «κατσαρό» και φονέα του Κοφίτσα.

Φανέρωσε και κάποιον πολύ σημαντικότερο, τον ίδιο τον «καθοδηγητή» και αρχηγό του «Τάκη». «Εκαραούλησε» μάλιστα τρεις μέρες ψηλά απ' το κτίριο του Στρατοδικείου, (άλλοτε Ιταλική Σχολή), στην πλατεία Βαρδαρίου, για να τον επισημάνη. Ήταν κοντός και μελαχροινός.

Έφεραν και τον «Τάκη» στην Γενική Ασφάλεια. Παρουσιάστηκε ψύχραιμος και γελαστός. «Από μένα δεν πρόκειται να βγάλετε τίποτα», είπε αποφασιστικά. Είχε ταυτότητα με υπογραφή του Μουσχουντή τόσο αριστοτεχνικά πλαστογραφημένη, που και ο ίδιος ο Μουσχουντής μπορούσε να γελαστή.

Τον κέρασαν κι' αυτόν καφέ και τσιγάρα και τον έκλεισαν σ’ ένα απομονωτήριο, μ' ένα Χωροφύλακα απ' έξω και άλλο μέσα, πάνω απ' το κεφάλι του για να μη τυχόν αυτοκτονήση, μ' εκλεκτό φαγεί, καφέδες, τσιγάρα μπόλικα πάντοτε στη διάθεση του.

Στη δεύτερη παρουσίαση του στο γραφείο του Μουσχουντή, ήταν χλωμός και νευριασμένος παρ' όλη την προσπάθεια του να φανή αδιάφορος. Δεν είχε κλείσει δύο νύχτες μάτι. Κάπνιζε αδιάκοπα. Η αγωνία τον βασάνιζε. Ήταν ενοχλητική και εκνευριστική και η διαρκής παρουσία του Χωροφύλακα πάνω απ' το κεφάλι του.

Κάποια στιγμή πού ο Μουσχουντής άνοιξε το συρτάρι κάτι να ζητήση, είδε φωτογραφίες και ωρολόγια - χρονόμετρα «παιδιών», πού τα είχε δώσει η οργάνωση για τις συναντήσεις και ραντεβού. Κατάλαβε ότι πολλά είχαν πέσει ήδη στα αστυνομικά δίχτυα και είχαν «μιλήσει» Δεν ήξερε την σύλληψη του «Σπύρου». Την είχε όμως υποπτευθή. Ο Μουσχουντής τον ρώτησε για την κατοικία κάποιου «Κοσμά».

— Να σας πω, αποκρίθηκε πρόθυμος και χαμογελαστός ο Τάκης. Μου είχαν δώσει και μένα την διεύθυνση του. Μα όταν πήγα να τον ιδώ βρήκα ένα σπιτάκι καμμένο από χρόνια και ένα πηγάδι ανοικτό στην αυλή.

Έγινε τότε κάτι το καταπληκτικό και απίστευτο όπου οι αστυνομικοί είδαν τον δάχτυλο της Θείας Πρόνοιας.

Σ' απάντηση ο Μουσχουντής άρχισε να απαγγέλη :

«Κι' εγώ η τρυγόνα η πονεμένη

που να χτίσω τη φωλιά μου η καημένη ;

Στου πηγαδιού την άκρη...».

Δεν είχε καμιά δοσοληψία με στίχους ο Μουσχουντής. Ήταν ολότελα ξένος στην ποίηση. Δεν ήξερε καν καλά το δημοτικό τραγούδι της τρυγόνας. Πώς λοιπόν το θυμήθηκε εκείνη τη στιγμή και το είπε, πράγμα που ποτέ άλλοτε στήν ζωή του δεν το είχε κάνει;

Υπήρχαν βέβαια αι «προσλαμβάνουσαι παραστάσεις» απ' το ανοιχτό πηγάδι του καμένου σπιτιού. Μα γιατί θα τον έσπρωχναν μέσα στον πυρετό των ανακρίσεων στην απαγγελία στίχων σαν να ήταν «εκκολαπτόμενος» ποιητής σε φιλολογικό σαλόνι;

Οι αστυνομικοί γενικά και ιδιαίτερα ο Μουσχοντής που ήταν πολύ θρήσκος πίστευαν ότι στην υπόθεση της Ο.Π.Λ.Α. μια ανώτερη δύναμις συστηματικά τους βοηθούσε.

Ο «Τάκης» σαν άκουσε τους στίχους, έγινε σουδάρι.

«Πώς;... το... το... ξέρετε κι αυτό; — είπε με κατάπληξη και δέος. Τότε γιατί με ερωτάτε;. Κάτω απ' το περβάζι...

Οι Μοίραρχοι Μουσχουντής και Παπατσώρης αλληλοκοιτάχθηκαν. Έστειλαν τον Τάκη στο κελί του.

—Τι έπαθε ; είπε ο Μουσχουντής. Κάτι το σπουδαίο θα κρύβεται στο παραθύρι, «κάτω απ' το περβάζι...».

Πετάχθηκαν αμέσως στα δυό σπίτια πού είχε στην κατοχή του ο καθοδηγητής. Κατοικούσαν όμως εκεί και άλλοι πού είχαν πλαγιάσει κείνη την ώρα στην αυλή. Έβαλαν τις φωνές.

Ξαναπήγε το πρωί μόνος με δική του πρωτοβουλία στο σπίτι της οδού Εγνατίας ο Ανθυπασπιστής τότε κ. Κωστόπουλος. Σε μια χαραμάδα, στο περβάζι ενός παραθυριού βρήκε χαρτιά τυλιγμένα σ' ένα άλλο, πού είχε απ' έξω καλογραμμένο όλο το ποίημα της τρυγόνας:

«Σεις πουλιά πετούμενα

πετάτε στον αέρα τα καημένα, τα παραπονεμένα.

Κι' εγώ ή τρυγόνα η πονεμένη

πού θα χτίσω τη φωλιά μου η καημένη

στου πηγαδιού την άκρη».

Καθ' ένας θάπαιρνε το χαρτί αυτό για το αθωότερο των πραγμάτων. Κάποιος λάτρης της λαϊκής μούσας θα είχε καθαρογράψει με πολλήν επιμέλεια το ποίημα για να το έχη στη συλλογή του...

Μέσα όμως ήταν τυλιγμένα μερικά άλλα χαρτάκια πού αποτελούσαν ολάκερο και ανεκτίμητο θησαυρό.

Είχαν τα ονόματα και την διεύθυνσιν των «ομαδαρχών» και πολλών «παιδιών», τα σπίτια όπου υπήρχαν κρυμμένα όπλα και τα σχετικά συνθήματα για την «σύνδεση» με τον καθένα. Υπήρχε και ο κατάλογος των «στόχων», δηλαδή των προγεγραμμένων με την κατοικία τους.

Στην κόλλα με το δημοτικό τραγούδι ήταν τυλιγμένο όλο το αρχείο της Ο.Π.Λ Α. ή «Στενής Αυτοάμυνας».

Το «χτένισμα της», πια τώρα ήταν παιχνιδάκι. Όργανα της Ασφαλείας πήγαιναν και έπιαναν αθόρυβα «ομαδάρχες» και «παιδιά» και ξετρύπωναν τον κρυμμένο οπλισμό. Έπαιρναν μάρτυρες μερικούς γείτονες για να παρευρεθούν στην αποκάλυψη των όπλων και να υπογράψουν τα σχετικά πρωτόκολλα. Προτιμούσαν τους... αριστερούς. Έτριβαν από κατάπληξη τα μάτια τους οι άνθρωποι, όταν έβλεπαν τους «μπουραντάδες» να κατευθύνονται ίσια σε ορισμένο σημείο και να ανασέρνουν απ' την κρύπτη τους πιστόλια, αυτόματα, βόμβες κ.τ.λ. Και δεν ήταν λίγα. Στον αχυρώνα π.χ. του Ψυλλού βρέθηκαν 12 πιστόλια, 12 χειροβομβίδες, πολλές οκάδες δυναμίτη. Στο σπίτι του Τσερούλη 6 τουφέκια, 2 αυτόματα, 5 χειροβομβίδες και φυσίγγια δυναμίτη. Στην παράγκα του Αφιανού 6 πιστόλια και 4 αυτόματα. Στο παράθυρο του Πατσά 7 περίστροφα, 4 αυτόματα, χειροβομβίδες κ.τ.λ.