ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ

Οι φυσικοί αυτουργοί για ένα μέρος από τα εγκλήματα εκείνα — μερικοί φυσικοί αυτουργοί — δεν θα διαφύγουν από την κρίσιν του νόμου, παρά την απερίγραπτον συμφωνίαν της Βάρκιζας.

Αλλά πριν από την επί μέρους δικαστική τιμωρία διά μερικά εγκλήματα, προηγείται η πολεμική τιμωρία του εαμικού στρατού. Τα πρώτα 2 - 3 24ωρα της δεκεμβριανής τραγωδίας, ήσαν και τα πλέον κρίσιμα:

• Όταν εδίσταζαν ακόμη, ο Σκόμπυ με τους επιτελείς του. Διότι δεν είχαν λάβει ακόμη τας κατηγορηματικάς διαταγάς του Τσώρτσιλ.

• Όταν και εκείνος είχε μερικούς δισταγμούς, από τον φόβο αντιδράσεων συνοδοιπόρων των Ηνωμένων Πολιτειών.

• Όταν, τέλος, και εις την Ελλάδα εγένετο η προσπάθεια των συνοδοιπόρων, να προκαλέσουν κυβερνητικήν κρίσιν, δηλαδή ακυβερνησίαν εν ώρα πολέμου.

AΙ ΣΦΑΓΑI αστυνομικών κατά τα κρίσιμα 24ωρα - της 3ης και 5ης Δεκεμβρίου. συνετέλεσαν εκ το να ανοίξουν οι οφθαλμοί και των τελευταίων εθελοτυφλούντων. Να κάμψη ο Τσώρτσιλ τας ΕΓΓΕΝΕΙΣ αντιδράσεις στην κυβέρνηση του των Εργατικών (μερικών, βεβαίως τας αντιδράσεις, όχι όλων) και να εκδώση τας αποφασιστικάς διαταγάς του προς τον εδώ αρχιστράτηγο.

Αλλά ακόμη και την ημέραν των αποφασιστικών πολιτικών εξελίξεων — την 6ην Δεκεμβρίου — δεν εγκαταλείπει την τακτικήν υποκρισίας του το ΚΚΕ. Ενώ έχει σφαγιάσει εκατοντάδας αστυνομικών (και των δυο Σωμάτων Ασφαλείας παρέχει αφθόνους διαβεβαιώσεις προς τους Άγγλους διά την ιδικήν του... συμμαχικήν συνέπειαν.

Είδαμε μια διαμαρτυρία της Κεντρικής Επιτροπής τού ΕΛΑΣ διά τον εκφοβιστικόν πολυβολισμόν της ΡΑΦ, εναντίον ελασίτικου τάγματος ευρισκομένου εν πορεία. Την 6ην Δεκεμβρίου, για το ίδιο θέμα, διαμαρτύρεται προς το Βρεταννικόν Στρατηγείον η Κ. Ε. του ΕΛΑΣ.

ΣΤΟΝ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟ αποβλέπει και πάλιν το κομμουνιστικό στρατηγείο. Όπως και τρεις μέρες πριν (με το πάθημα της Φιλοθέης). Τώρα έχει αναπληρώσει εκείνα τα δυο αιχμαλωτισμένα τάγματα:

— Με ένα πού έφθασε από την Χαλκίδα, του εκεί 7ου συντάγματος.

— Άλλο ένα, που έφθασε με ασθμαίνοντας τους αντάρτες του από την Λειδαδιά (Γ. Γεωργιάδη - Σ. Μπεγνή).

- Και με τα τρία του 34ου συντάγματος Αττικοβιωτίας (Διαμαντή — Δαλιάννη).

Ο συνταγματάρχης Πιριόχος του κομμουνιστικού «σώματος στρατού» τα κρίνει αρκετά για την εξουδετέρωση και εξόντωση των τριών ταγμάτων της ταξιαρχίας Ρίμινι, πού στρατωνίζονται, στο Γουδί. Υπό την παραίτητον ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΙΝ όμως του αιφνιδιασμού. Το εξηγεί κατ' επανάληψιν για τον αιφνιδιασμό, όταν δίδη τις τελευταίες εντολές και οδηγίες του:

— Θα καβαλήσετε την μάντρα με το μαχαίρι στα δόντια.

Η... επαναστατική εκείνη φράσις για τα δόντια. είναι της μόδας τούτη την εποχή. Αλλά η μόδα, δεν εξασφαλίζει πάντοτε και την επιτυχία, όταν υπάρχη σθεναρός αντίπαλος.

Το έξυπνο πουλί απ' την μύτη πιάνεται, πολλές φορές. Εκείνος που επιδιώκει τον αιφνίδιασμόν θα υποστή οδυνηράν έκπληξιν. Διά να τον επιτύχη — τον αιφνιδιασμόν — θα κινήση τα τμήματα της μεραρχίας του, με την κάλυψιν του σκότους. Με αποτέλεσμα:

Συνταγματάρχης Αργύριος Παπαργύρης. Αρχηγός Χωροφυλακής κατά το Δεκεμβριανόν κίνημα του 1944. Κατά την επίθεσιν των κομμουνιστών εναντίον του Αρχηγείου της Χωροφυλακής, Ιουλιανού 36, ευρίσκετο εντός του οικήματος και κατηύθηνε την άμυναν.

• Καθυστέρησιν από την αναπότρεπτον νυκτερινήν βραδυπορίαν. Και έναρξιν της επιθέσεώς του με το φως της ημέρας. Ενώ στην κάλυψι του σκότους απέβλεπαν οι ηγήτορες των με μαχαίρι στα δόντια πολεμιστών.

• Αντί να αιφνιδιασθούν οι εθνικές δυνάμεις, αιφνιδιάζονται οι επιδρομικές. Ανέμενε την επίθεσιν η ταξιαρχία Ρίμινι. Δεν ανέμενε η διοίκησις των κομμουνιστών ότι έχει γίνει γνωστή η κίνησις και η προσέγγισης των τμημάτων της. Και έτσι αυτή αιφνιδιάζεται από τα κεραυνοβόλα πυρά.

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ του παθήματος ευρίσκεται — και αυτή — στις σελίδες του ελασίτικου ημερολογίου (του Α' Σώματος):

«Η II Μεραρχία δεν ενεργεί την επίθεσή της έγκαιρα εναντίον των στρατώνων — Γουδί — Σχολής Χωροφυλακής και έτσι χάνεται οριστικά ο αιφνιδιασμός για την εξουδετέρωση του. Η επίθεση έπρεπε να γίνη στις 5 το πρωί, δυο ώρες σχεδόν πριν φέξη που θα είχαν τον καιρό τα στρατεύματα του ΕΛΑΣ να πετύχουν τον αιφνιδιασμό τους και όλη την εκμετάλλευση του. Μα οι συνθήκες πορείας της ΙΙ Μεραρχίας την νύχτα 6 - 7 δεν ήταν ευνοϊκές κι έτσι δεν κατώρθωσαν τα τμήματα της να φτάσουν έγκαιρα στη βάση εξόρμησής τους και η επίθεση άρχισε αργά στις 10 το πρωί με ένα τάγμα του 34. Μα η επέμβαση της αγγλικής αεροπορίας και ο φραγμός από τους στρατώνες το εμπόδισαν να προχωρήση με μεγάλες απώλειες. Ύστερα από την αποτυχία αυτή το 7ο Σύνταγμα της IΙης Μεραρχίας που έφτασε αργότερα, κατέλαβε θέσεις από το Ψυχικό μέχρι τους Αμπελοκήπους...»

ΜΕ ΛΙΓΗ προσοχή, βλέπει κανείς πώς υπάρχει — από τότε, το 1944 — μια αιχμή καχυποψίας από το ελασίτικο «σώμα στρατού», κατά της μεραρχίας του, για την αποτυχία. Για την εποχή της συντάξεως του ημερολογίου, όμως η αιχμή φαίνεται να έχη την έννοια μόνο καταλογισμού ευθυνών. Ότι δεν φταίει το Σώμα, αλλά η Μεραρχία για την αποτυχία.