 |
| Ημέρες Χαράς: Η Θεσσαλονίκη γιορτάζει με παρέλαση την απελευθέρωση της από τον ΕΛΑΣ. |
ΠΡΟΔΟΣΙΑ;
Αργότερα, όμως, θα αρχίση σωστός τριακονταετής εσωτερικός κομμουνιστικός πόλεμος, γιά την γενική αποτυχία και ήττα του Κ.Κ.Ε. στα Δεκεμβριανά. Από την απόκρουση της επιθέσεως κατά των στρατώνων, όπου κρατούσε θέσεις αμύνης η ταξιαρχία Ρίμινι με ενίσχυσι δυνάμεων Χωροφυλακής και ολίγων ανδρών από τα διαλυθεντα Τάγματα Ασφαλείας.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ της νίκης των εθνικών δυνάμεων κατά τις πρώτες ημέρες των πραγματικών πολεμικών επιχειρήσεων — μια στο Γουδί και άλλη μία στον Μακρυγιάννη — παραμένει, ασφαλώς, κολοσσιαία. Εις τας επιχειρήσεις αυτάς εθραύσθησαν αι κομμουνιστικαί επιθέσεις και εδόθη εις το Βρεταννικόν Στρατηγείον η δυνατότης αντιμετωπίσεως του εχθρού, με κάποιαν άνεσιν κινήσεων, με πρωτοβουλίαν.
Αλλά οι κομμουνισταί, ευρήκαν εις την αποτυχούσαν επίθεσιν — κατά το πάγιον σύστημα των — εκείνον, εις τον όποιον εφόρτωσαν τα βάρη όλων των αποτυχιών των, καθ' όλην την διάρκείαν των Δεκεμβριανών. Ευρήκαν τον προδότην. Και μη αυτός με την προδοσία του, ήσαν οι νικηταί!...
Στον καπετάνιο της δευτέρας μεραρχίας τους εφόρτωσαν όλας τας ευθύνας της καταστροφής των. Με την κατηγορίαν — ούτε λίγο, ούτε πολύ — ότι ειδοποίησε, έδωσε ο ίδιος πληροφορίας, διά την νυκτερινήν επίθεσιν της μονάδος, την οποίαν διοικούσε. Έτσι απωλέσθη το στοιχείον του αιφνιδιασμού. Και έτσι συνετρίβη η επίθεσις. Με τον φόνον και του καπετάνιου Θεοχάρη Πολύχρονου στο 1ο τάγμα τους, του λοχαγού Κωνσταντίνου Ζούση στο τρίτο και την διάλυσιν αμφοτέρων.
ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ θα διατυπώνονται συστηματικά, μεθοδικά και επίμονα κατά του ιδικού των στελέχους, διότι αυτό — ο καπετάνιος Ορέστης — θα διαφωνήση το 1946 με το ΚΚΕ και θα μεταβληθή σε φανατικόν εχθρόν του.
Θα ανανεωθούν μάλιστα οι κατηγορίες, μετά μίαν εικοσαετίαν. Εναντίον του αυτού στόχου και με την αυτήν επιχειρηματολογίαν: Η προδοσία προκάλεσε την γενικήν αποτυχίαν. Διαφορετικά θα είχαμε νικήσει στο Γουδί και εν συνεχεία σ' ολόκληρη την Αθήνα. Η ανανέωσις των κατηγοριών θα γίνη μετά την έκδοσιν του βιβλίου «Η Μάχη των Αθηνών» (Γ. Κατσιμήτρου). Σε μια παράγραφο του, φαίνεται πράγματι ότι η διοίκησις της Ορεινής Ταξιαρχίας (Ρίμινι) είχεν εγκαίρως πληροφορίαν δια την νυκτερινήν επίθεσιν, εναντίον της:
«... Αι πραγματοποιηθείσαι κατά την νύκτα 6 — 7 Δεκεμβρίου μετακινήσεις των δυνάμεων της ΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ προς την περιοχήν Γουδί περιήλθαν εγκαίρως εις γνώσιν της ΙΙΙ Ορεινής Ταξιαρχίας. Κατόπιν τούτου, αύτη ανέστειλε την διά την πρωίαν της 7ης Δεκεμβρίου προβλεφθείσαν συνέχισιν της επιθέσεως προς εκκαθάρισιν των περιοχών Καισαριανής και Παγκρατίου και διέταξεν, όπως το εκ των 2ου και 3ου τάγματος απόσπασμα λάβη αμυντικήν διάταξίν προς εξασφάλισιν των κατεχομένων θέσεων και απαγόρευσιν διεισδύσεων.
Συγχρόνως, το σύνολον της δυνάμεως Χωροφυλακής, της εγκατεστημένης εις το συγκρότημα Σχολών Χωροφυλακής, ως και οι Εύζωνοι οι κρατούμενοι εις στρατώνας Ορειβατικού Πυροβολικού υπήχθησαν υπό την ΙΙΙ Ταξιαρχίαν διετάχθησαν δε να οργανώσουν την άμυναν των κατεχομένων υπ' αυτών κτιρίων και να καλύψουν την διάταξιν ταύτης από βόρειας και βορειοανατολικής κατευθύνσεως.
Εις στρατώνας Ορειβατικού Πυροβολικού εκρατούντο 900 εύζωνοι των διαλυθέντων κατά την απελευθέρωσιν Ταγμάτων Ασφαλείας, φρουρούμενοι προστατευτικώς υπό μικράς δυνάμεως χωροφυλάκων. Ούτοι εφωδιάσθησαν διά τυφεκίων και δέκα οπλοπολυβόλων Μπρεντ».
|
|
| Ημέρες Χαράς: Η Θεσσαλονίκη γιορτάζει με παρέλαση την απελευθέρωση της από τον ΕΛΑΣ. |
Δεν θα μείνη αδρανής ο κατηγορούμενος καπετάνιος. Μέχρι τέλους της ζωής του (το 1972) θα ανταποδίδει τα ίσα. Με την μόνιμον απάντησίν του:
— Εγώ δεν είχα αδελφό, αξιωματικό στα Τάγματα...
Η αιχμή εστρέφετο κατά του συνταγματάρχου Πυριοχου (που έδωσε την διαταγή με το μαχαίρι στα δόντια. Εκείνος, πράγματι, είχε αδελφόν αντισυνταγματάρχην, υπηρετήσαντα στα τάγματα Ασφαλείας.
Δεν ήταν και τόσο απαραίτητη η προδοσία ανωτάτου κομμουνιστικού στελέχους, για να ύπαρξη η πληροφορία περί επικειμένης επιθέσεως. Ηγήτορες της πείρας του στρατηγού Τσακαλώτου και του θρυλικού Παππού, δεν θα ήθελαν πολλά δελτία πληροφοριών διά να αντιληφθούν τον κίνδυνον. Δύο μόνον σημεία του δρομολογίου της κομμουνιστικής μεραρχίας από τις αφετηρίες των ταγμάτων της στην Χασιά και το Μενίδι, ήσαν αρκετά για να αντιληφθούν τας εχθρικάς προθέσεις: Στο Γουδί. Για μας έρχονται.
Και υπήρξαν πληροφορίες διά την νυκτερινήν κίνησιν, πλείονες των δυο. ώστε να χαραχθή πλέον το δρομολόγιον της πορείας.
Εις αυτό το στοιχείον άλλωστε οφείλονται πολλά παθήματα των κομμουνιστών:
• Νομίζουν ότι θα συνεχισθή ή κατοχική κατάστασις. Όπου τόσοι και τόσοι εθνικόφρονες, παρά την αντίθεσιν των προς τον κομμουνισμόν και την απέχθειάν των προς τα ένοπλα στίφη του, απέφευγαν πολλές φορές την ενημέρωσιν αντιπάλων τους.
• Τώρα όμως δεν είναι το ίδιο. Τώρα υπάρχει το ελεύθερον Ελληνικόν κράτος με τον - έστω ολίγον — στρατόν του. Και τα Σώματα Ασφαλείας. Τώρα όλοι οι εθνικόφρονες, ενημερώνουν, δίνουν πληροφορίες, στις κρατικές υπηρεσίες.
