«Από των πρώτων μηνών τής εχθρικής κατοχής 1941-44 υπηρετούν ως αξιωματικός εις την Μακεδονίαν. Αι κατά τής Πατρίδος εκδηλωθείσαι ξέναι προπαγάνδαι και η εν γένει συμπεριφορά των κατακτητών, ιδία των Βουλγάρων, υπηγόρευσαν την ανάγκην ειδικής δράσεως.
Η Χωροφυλακή με πνεύμα αυτοθυσίας ηγωνίζετο διά την μείωσιν των δεινών, παρηκολουθείτο όμως στενώς υπό των καλώς ωργανωμένων εχθρών και εις πολλάς περιπτώσεις ήτο αδύνατον να προχώρηση, χωρίς τον κίνδυνον να διαλυθή υπό των Γερμανών και, ως ηπείλουν ούτοι, ν' αντικατασταθή υπό γερμανικής ή και βουλγαρικής Αστυνομίας. Απεφάσισε την διαξαγωγήν αντιστάσεως υπό άλλην μορφήν, παθητικήν εν αρχή και ένοπλον βραδύτερον. Μία αντιστασιακή προσπάθεια εκρίθη επιβεβλημένη και εκ του λόγου ότι το σύνολον σχεδόν των Ελλήνων τής Μακεδονίας επεθύμει διακαώς να μη αδρανήση. Εκαστος Ελλην, εν τω μέτρω του δυνατού, ήθελε κάτι να προσφέρη εις τον συνεχιζόμενον συμμαχικόν αγώνα. Ηθελεν ακόμη να δημιουργήση προϋποθέσεις αντεκδικήσεως.
Από διαταγήν της Α.Δ.Χ.Κ. Μακεδονίας, επληροφορήθην ότι εις την μη βουλγαροκρατουμένην περιοχήν Νόμου Σερρών, οι Βούλγαροι, συχνότατα παρεβίαζον την μεταξύ αυτών και Γερμανών οροθετικήν γραμμήν και εισήρχοντο εις την ζώνην αστυνομεύσεως της Ελληνικής Χωροφυλακής.
Εκακοποίουν και ετρομοκράτουν τούς Ελληνας, ενεθάρρυνον τους βουλγαρίζοντας και εδημιούργουν κατάστασιν ευνοούσαν τούς σκοπούς των περαιτέρω επεκτάσεως εις την Μακεδονίαν. Η Κασσάνδρα, εις την οποίαν υπηρετούν, λόγω γεωγραφικής θέσεως δεν ηυνόει τούς σκοπούς μου. Λαβών αφορμήν εκ της ως ανωτέρω διαταγής της Ανωτέρας Διοικήσεως μου, εξεδήλωσα την επιθυμίαν ν' ανατεθή εις εμέ η αντιμετώπισις τών Βουλγάρων.
Η αίτησις μου ενεκρίθη και τηλεγραφικώς ετοποθετήθην εις το 60όν χιλιόμετρον της οδού Σερρών-Θεσσαλονίκης. Ανέλαβον προσωπικώς την διοίκησιν δύο Μεταβατικών Αποσπασμάτων Χωροφυλακής και την εποπτείαν φυλακίων Χωροφυλακής επί της οροθετικής γραμμής.Οργάνωσις προς Αντίστασιν Αρχική Σελίδα