Μετά την κατάρρευση του μετώπου και την είσοδο των Γερμανών εις Αθήνας, ο Ζαχαριάδης, την 20ην Μαΐου 1941, παρελήφθη υπό της Γκεστάπο και απεστάλει, αυθημερόν, εις Βιέννη.
Ενταύθα δημιουργείται ένα μεγάλο κεφάλαιο, αλλά και ένα μεγάλο κενόν της ζωής του Ζαχαριάδη, που εγείρει πλείστες απορίες και. πολλά ερωτηματικά.
Ο Ζαχαριάδης εις Βιέννη, κατά τα δημοσιευθέντα εις τον «Ριζοσπάστη» μεταπελευθερωτικώς, επέδειξε άκαμπτο εμμονή εις τις κομμουνιστικές ιδέες και μάλιστα εις ειδική δήλωση του, υπογραφείσα ενώπιον της Γκεστάπο, τονίζει ότι αφιέμενος ελεύθερος, θα εξακολούθηση τον αγώνα του κατά του Ναζισμού και του Φασισμού.
Κάθε λογικός άνθρωπος θα διερωτηθεί:
α) Μήπως η «απονενοημένη» αυτή πράξη του Ζαχαριάδη, ήτο αποτέλεσμα της πεποιθήσεώς του ότι η Γκεστάπο δεν θα τον άφηνε εν ζωή;
β) Η γνωστή δια την σκληρότητα της Γκεστάπο πώς αντιμετώπισε την πρόκληση του όχι διεθνούς προβολής και αναγνωρίσεως Ζαχαριάδη; Τον βασάνισε; Τον θανάτωσε; Τον εξαφάνισε;
Δυστυχώς δια τον Ζαχαριάδη και την ηθική και σωματική του υπόσταση, η απάντηση δεν τον ευνοεί,
α) Η «ηρωική» πράξη του, προφανώς, έλαβε χώρα ως αποτέλεσμα του «εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα». Εις την χειροτέραν περίπτωση, η πράξη είναι εικονική, μέρος ολόκληρης σκηνοθεσίας των Γερμανικών Αρχών. Ο επόμενος συλλογισμός αφήνει υποψίας για αυτό.
β) Η χιτλερική βαρβαρότητα δεν εφείσθη του επιφανούς Γερμανού κομμουνιστή ηγέτη, που αποκεφάλισε. Δεν λύγισε προ των δακρύων, άλλα και των πλουσίων προσφορών του Στάλιν, προς σωτηρία του συλληφθέντος αιχμαλώτου υιού του, τον οποίο και εξετέλεσε. Αμέτρητα είναι τα παραδείγματα τα πείθοντα περί του αδίστακτου των Γερμανών. Και όμως, ο Ζαχαριάδης, ναι μεν μετεφέρθη εις το φοβερό στρατόπεδο του Νταχάου, πλην όμως, όχι μόνον δεν εγένετο βορά των αδηφάγων φούρνων ή του λειτουργούντος (;;;) σαπωνοποιείου, αλλά διεφυλάχθη υπό ειδικές εξαιρετικές συνθήκες διαβιώσεως, μέχρι την απελευθέρωση.
Αυτά τουλάχιστον καταθέτουν οι συγκρατούμενοι του. Ουδέποτε πείνασε ή υπεβλήθη σε βασανιστήρια ή εξευτελισμούς. Και μετεπελευθερωτικά αφίχθηκε στην Ελλάδα με Αγγλικό Στρατιωτικό αεροπλάνο, ο θαλερώτατος και «τετράπαχος» Ζαχαριάδης, καμία σχέση δεν είχε με τα τραγικά ανθρώπινα υπολείμματα του φρικτού στρατοπέδου.
Επί πλέον, εντός του στρατοπέδου, υπό το πρόσχημα της από αυτόν εκπροσώπησης των συγκρατουμένων του, είχε επαφή και σύνδεσμο με την διοίκηση του στρατοπέδου.
 |
 |
|
Ο Ζαχαριάδης όταν επέστρεψε στην Ελλάδα από το Νταχάου. Σε τίποτα δεν θυμίζει κακοπαθήσαντα αγωνιστή.
|
Δ. Κουτσογιάννης. Βασικό Στέλεχος του ΚΚΕ. Υπό την καθοδήγηση της Ασφαλείας Αθηνών σχημάτισε με άλλους κομμουνιστές «Προσωρινή Διοίκηση» μέσω της οποίας το κράτος διεύθυνε την δραστηριότητα του κόμματος για να μπορεί να του δώσει το τελειωτικό κτύπημα όποτε χρειαστεί. |
Ενταύθα, κλείνει η περίοδος της αποδιοργανώσεως του ΚΚΕ. Μία νέα περίοδος ανοίγει. Τραγική δια την Πατρίδα μας (τριπλή κατοχή) και ευνοϊκή δια το ΚΚΕ (αναδιοργάνωση του).
Ολοκληρώνουμε την παρουσίαση των βιογραφικών στοιχείων του Ζαχαριάδη πού δημοσιεύθηκαν από τον Κώστα Καραγιώργη εις το υπ' αριθ. 11/1.11.1946 τεύχος της «Κομμουνιστικής Επιθεωρήσης».
Κατόπιν στα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας στην Αθήνα, ως τον Μάη του 1941 που η Ελληνική Ασφάλεια (Παξινός, Χαραλαμπίδης και Σία) τον παρέδωσαν στην Γκεστάπο, πραγματοποιώντας απόφαση του Μανιαδάκη και των Άγγλων. Την ίδια μέρα η Γκεστάπο τον έστειλε στις Φυλακές της Βιέννης. Και μέσα στη φυλακή ο Ζαχαριάδης συνέχιζε πάντα την μορφωτική του δουλειά όσο του επέτρεπαν κάθε φορά οι συνθήκες, μελετώντας τη μαρξιστική - λενινιστική Φιλολογία, μαθαίνοντας γλώσσες (ξέρει ρούσικα, γαλλικά, γερμανικά και διαβάζει εγγλέζικα) , διαβάζοντας λογοτεχνία και συμπληρώνοντας τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις. Αλλά μέσα από τη φυλακή επίσης έπαιρνε και ενεργό μέρος στο κίνημα με άρθρα, μελέτες του κλπ. αν και πάντα, αρνήθηκε να παίξει από μέσα καθοδηγητικό ρόλο.
Στις φυλακές της Βιέννης η Γκεστάπο ανάκρινε τον Ζαχαριάδη μόλις έφτασε εκεί. Αρνήθηκε να δώσει οποιοδήποτε οργανωτικά και τεχνικό στοιχείο για το ΚΚΕ και κατέληξε με δήλωση κατά του χιτλερισμού και της Ιταλογερμανικής κατοχής στην Ελλάδα.
Τέλος, ή περίφημος επιστολή - δήλωση του Ν. Ζαχαριάδη ενώπιον της Γκεστάπο έχει το κάτωθι περιεχόμενο:
Προς τη Μυστική Κρατική Αστυνομία.
Βιέννη.
Κύριε ανακριτά.
Επειδή δεν είμαι ικανοποιημένος από τον τρόπον πού γίνεται η ανάκριση με τη μεταφράστρια κάνω τη δήλωση μου αυτή πού θεωρώ και μόνη έγκυρη. (Σ.Σ. ποιος ξέρει τι αποκαλύψεις θα έκαμε ή υποσχέσεις!!).
ΙΙρώτ' απ' όλα διαμαρτύρομαι για τη μεταφορά μου στη Γερμανία, τη θεωρώ παράνομη και ζητώ την άμεση επιστροφή μου στην πατρίδα μου.
Στα ζητήματα πού μου θέσατε για πρόσωπα και οργανωτικά ζητήματα του ΚΚΕ, δεν έχω να απαντήσω τίποτε.
Σχετικά με την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ έχω να πω τα παρακάτω: βασικό και κύριο στοιχείο στην πολιτική γραμμή του ΚΚΕ είναι ή απόλυτη και ασυμφιλίωτη αντίθεση και πάλη του ενάντια στη Φασιστική (εθνικοσοσιαλιστική) θεωρία, πολιτική και πράξη. Το ΚΚΕ τάχθηκε, πάλεψε και παλεύει ενάντια στην εθνικοσοσιαλιστική βία και κατάχτηση της Ελλάδας και για την αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας. Το ΚΚΕ πάλεψε πάντα ενάντια σε κάθε προσπάθεια υποδούλωσης είτε εξάρτησης της χώρας από το ξένο κεφάλαιο σε οποιαδήποτε ξένη δύναμη και αν ανήκει, (σ.σ. Προφανώς ο Ζαχαριάδης θα επεξήγησε ότι οι ξένες δυνάμεις ήσαν οι δυτικές δημοκρατίες Αγγλία, Γαλλία κλπ.). Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει καμιά εδαφική μεταβολή πού η γερμανική κατάχτηση πραγματοποίησε στην Ελλάδα, δεν θα αναγνωρίσει καμιά μελλοντική τέτοια μεταβολή και θα παλέψει με όλα τα μέσα για την ματαίωση της, για την απελευθέρωση της χώρας απ' την ξένη κατάχτηση και για την ακεραιότητα της. Το ΚΚΕ θεωρεί σαν βασικό στοιχείο της πολιτικής του την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης από κάθε ξενική απειλή, πού προβάλλει τελευταία άμεσα (σ.σ. πιθανόν να επεξήγησε ότι ή απειλή θα προέρχεται από τις ιμπεριαλιστικές Αστικές Δημοκρατίας) .
Παρακαλώ όπως στη μετάφραση της δήλωσης αυτής παρευρεθώ και εγώ.
Βιέννη Φυλακές Γκεστάπο 18.6.41.
Ν. Ζαχαριάδης Γραμματέας της Κ.Ε. και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κ.Δ.
Οι δύο τελευταίες ερωτήσεις του ανακριτή :
Ερώτ.: Ώστε εξακολουθείτε νάστε κομμουνιστής;
Απάντ.: Ούτε συζήτηση.
'Ερώτ.: Αν σας αφήσουμε λεύτερο, θα συνεχίσετε την πάλη ενάντια στον εθνικοσοσιαλισμό;
Απάντ.: Αυτό είναι αυτονόητο.
Αυτού τελείωσε η ανάκριση.
«Το ΚΚΕ από το 1918 έως το 1931. Τόμος Β' και Αθήνα 1947 εκδόσεως της Κ.Ε. του ΚΚΕ, σελίδα 570. (Ριζοσπάστης -31 Μαΐου 1945)».
Έτσι λοιπόν η ανάκριση μάλλον θα ήτο μία ευγενική και ενδιαφέρουσα κοζερί. Αυτή η Γκεστάπο, αλήθεια πόσο έχει συκοφαντηθεί, η καημένη.
Ας μη ξεχνάμε, όμως, ότι ίσχυε τότε ακόμα το ατιμωτικό και προδοτικό σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ και ο Στάλιν πρόπινε υπέρ του Χίτλερ, τον όποιον εφοδίαζε και με πολεμικές πρώτες ύλες, εις δε την Αθήνα, ως θα ίδωμεν εν συνεχεία, το «ηρωικό» Κόμμα του Ζαχαριάδη, προέβαινε εις ενεργείας παρά τη Κυβερνήσει των Κουΐσλιγκς, διά να επιτραπεί νομίμως η έκδοση... του «Ριζοσπάστη»!!!
Περί αγώνος δε αντιστάσεως κανένα απολύτως στοιχείο υφίσταται. Η κομμουνιστική δικαιολογία, μεταπελευθερωτικά, του «Ριζοσπάστη»: «Δυστυχώς τα κείμενα ακόμα και Ολομελειών, χάθηκαν, λόγω των παρανόμων συνθηκών!!». Το ψεύδος είναι καταφανές, δεδομένου ότι το κατά την κατοχή παράνομο ΚΚΕ διέθετε πλήρη μηχανισμό, ακόμη και εκδόσεως θεωρητικών περιοδικών και βιβλίων, διέσωσε δε όλα τα κομματικά ντοκουμέντα του.
