 |
|
Απόκομμα από τον Ριζοσπάστη. Φαίνεται καθαρά ποια χώρα θεωρούν «πατρίδα» οι κομμουνιστές. |
Ας δούμε, όμως, πώς αναφέρει ο επίσημος «Ριζοσπάστης» (28 Οκτωβρίου 1945) μερικά από τα διαδραματισθέντα («Ριζοσπάστης 28.10.45, σελίδα 3)
Το δεύτερο γράμμα του σ. Ζαχαριάδη: Το γράμμα του σ. Ζαχαριάδη για τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, έχει και την προϊστορία του. Στις αρχές του 1940 ο Μανιαδάκης μετέφερε τον σ. Ζαχαριάδη από την Κέρκυρα στη Γενική Ασφάλεια της Αθήνας. Το Σεπτέμβρη του 1940 ο Μανιαδάκης έδωσε δήθεν εν αγνοία του τη δυνατότητα στον σ. Ζαχαριάδη να επικοινωνήσει με την Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ. Στη Διοίκηση αυτή βρισκόταν και ο Γιάννης Μιχαηλίδης μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ από παλιά και πού είχε φύγει από την Κέρκυρα με δήλωση. Τη δήλωση αυτή την έκανε με εντολή των σ. Ζαχαριάδη, Παρτσαλίδη και του Νεφελούδη για να βγει και ξεσκεπάσει το χαφιέ Δαμιανό Μάθεση πού λυμαινότανε το κόμμα. Μα κι' ο Γιάννης Μιχαηλίδης, πρόδωσε την αποστολή πού του είχε ανατεθεί, κι' έγινε κι' αυτός όργανο του Μανιαδάκη. Αυτόν λοιπόν θέλησε να χρησιμοποιήσει ο Μανιαδάκης για να «ψωνίσει» τον σ. Ζαχαριάδη, πού τον κρατούσε σε απομόνωση στα κρατητήρια της Γεν. Ασφάλειας. Ο Μανιαδάκης έδωσε έτσι τη δυνατότητα στο Μιχαηλίδη με δήθεν συμπαθούντες αστυφύλακες να συνδεθεί με το σ. Ζαχαριάδη. Ο σ. Ζαχαριάδης, από την πρώτη στιγμή ζήτησε τα έντυπα της Π.Δ., είδε ότι διαστρεβλώνεται κατάφωρα φιλομεταξικά η κομματική γραμμή και αποφάσισε ξέροντας, ότι η όλη δουλειά βρίσκεται στα χέρια του Μανιαδάκη (σ.σ. πόσον αναίσχυντος ψεύτης είναι δια να δικαιολογηθεί, δια την γκάφα του, πού άπτεται της προδοσίας δια το ΚΚΕ!!!), να χρησιμοποίηση τη μόνη δυνατότητα πού υπήρχε για να δοθεί στο ΚΚΕ σωστή γραμμή (!!). Ο σ. Ζαχαριάδης παρά την επιμονή της II.Δ. αρνήθηκε να τη συνδέσει με τον Γληνό (σ.σ. ανώτατος εκπαιδευτικός, πρόδρομος του Παπανούτσου, μέλος της Κ.Ε., του ΚΚΕ), πού τότε ήταν έξω και απόφευγε την Π. Δ.».
|
|
Απόκομμα από τον Ριζοσπάστη. Φαίνεται καθαρά ποια χώρα θεωρούν «πατρίδα» οι κομμουνιστές. |
Εν συνεχεία, αναφέρει περί της αποστολής του σχεδίου και της μη δημοσιεύσεως του από την Π.Δ. Και συνεχίζει:
...«Στο μεταξύ ο Μανιαδάκης έπαιζε και άλλο κόλπο. Έπιασε μια μέρα 5 - 6 από τους μεγαλοδηλωσίες (Κλάρα, Σητοκωνσταντίνου, Φλωκίδη κλπ.) (σ.σ. ο Κλάρας είναι ο μετέπειτα Άρης Βελουχιώτης!) και μαζί τους και τον Μιχαηλίδη πού τον έβαλε στο κελί δίπλα στον σ. Ζαχαριάδη. Ό Μιχαηλίδης επικοινώνησε με το Μορς με τον σ. Ζαχαριάδη. Όταν ο Μιχαηλίδης δεν απήντησε σε ορισμένα συγκεκριμένα ερωτήματα του σ. Ζαχαριάδη, αυτός του είπε ανοιχτά, ότι «λέρωσε (σ.σ. μάλλον μια άλλη φράση συνήθιζε ο Ζαχαριάδης) τη φωλιά του» και πουλήθηκε στο Μανιαδάκη και σταμάτησε τη συνομιλία. Όταν ο Μανιαδάκης κατάλαβε, ότι τόσο με τη δημοσίευση του ανοιχτού γράμματος της 31.10.40, όσο και με τη «μηχανή» της επικοινωνίας, η δικτατορία ζημίωνε και το ΚΚΕ κέρδιζε, σταμάτησε τη «μηχανή» και μετέφερε τον σ. Ζαχαριάδη σε ειδικό κρατητήριο στο Τμήμα Αλλοδαπών (Ανωτάτη Εμπορική Σχολή), σε ολοκληρωτική απομόνωση, απ' όπου τον παρέδωσαν στην Γκεστάπο στις 20.5.41, πού τον έστειλε την ίδια μέρα αεροπορικώς στη Γερμανία.
Όταν ο σ. Ζαχαριάδης στις αρχές του Νοέμβρη 1940 πείσθηκε οριστικά ότι ο Γιάννης Μιχαηλίδης είχε προδώσει την αποστολή πού του είχαν αναθέσει οι σύντροφοι της Κέρκυρας και ότι η χαφιεδική Π.Δ. πλαστογραφούσε τη γραμμή του, ακόμα ότι η χρησιμοποίηση και αυτού του «Ριζοσπάστη» της χαφιεδικής διοίκησης για σωστή πολιτική διαφώτιση, γινότανε πολύ δύσκολη ή και αδύνατη. Τότε αποφάσισε να καταγγείλει ανοιχτά το χαφιεδισμό του Μιχαηλίδη και Σίας.
Έδωσε λοιπόν το γράμμα αυτό (σ. σ. δηλ. το 3ο) , γραμμένο σε πανί, στο φοιτητή Λιανόπουλο (σ.σ. υιό ανώτερου κρατικού υπαλλήλου), πού τότε κρατιόταν στην Γενική Ασφάλεια, για να το μεταβιβάσει στους κομμουνιστές φοιτητές, πού θα το τύπωναν και θα το κυκλοφορούσαν. Τα πράγματα έδειξαν αργότερα, ότι και ο Λιανόπουλος, ήταν Χαφιές, (σ.σ. δηλαδή ολόκληρο σχεδόν το απαράτ των στελεχών αποτελείτο από χαφιέδες!)».
