δεν διστάζει να υπαινίχθη πως ο «Άρης Βελουχιώτης» ήταν ομοφυλόφιλος:

«Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήταν αξιοσημείωτο ότι είχε πάντοτε ως έμπιστο ακόλουθο έναν όμορφο νεαρό, με ρόδινα μάγουλα».

Τα ίδια ακριβώς επαναλαμβάνει, από το βιβλίο του λοχαγού Ντένις Χάμσον, και ο αριστερός συγγραφεύς Αντρέας Κέδρος, ο οποίος αναφερόμενος εις τις σεξουαλικές διαστροφές του «Άρη Βελουχιώτη», γράφει εις την σελίδα 160, του βιβλίου του «Η Ελληνική αντίσταση 1940-44», τόμος Α', τα εξής:

«...Κυκλοφορούσε γι' αυτόν η φήμη πως ήταν ομοφυλόφιλος. Βασιζόταν η φήμη στο ότι τον συνόδευε πάντοτε ένας υπασπιστής, "όμορφο παλικάρι με ρόδινα μάγουλα"... Ο Άρης, απευθυνόμενος προς τους αντάρτες του, είπε μια ωμή φράση που αξίζει να αναφερθεί: Βρε, πάρτε το χαμπάρι, την ψ... εδώ παν' θα την έχουμε μόνο για κατούρμα»!

Εξ άλλου και ο Βρετανός συνταγματάρχης σύνδεσμος μετά του Ε.Λ.Α.Σ. Νικόλας Χάμμοντ, ο οποίος γνώρισε προσωπικώς τον «Άρη Βελουχιώτη», εις την σελίδα 136 του βιβλίου του «Με τους αντάρτες 1943-44». γράφει περί αυτού τα εξής:

«(Ο Άρης), ο πρώτος «καπετάνιος» του Ε.Λ.Α.Σ., ήταν διάσημος για τη γενναιότητα αλλά και τη σκληρότητα του. Αιμοβόρος και σαδιστής, διεκπεραίωνε τη «βρώμικη δουλειά» του κομμουνιστικού αγώνα. Είχε δολοφονήσει πολλούς συμπατριώτες του... Αντιπροσώπευε το βασικό τούρκικο τύπο του τραμπούκου (ψευτοπαλληκαρά) στην ελληνική του εκδοχή».

Τέλος, ο Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλλιαμ Τζόρνταν, εις το εκδοθέν βιβλίο του, υπό τον τίτλο: «Η αλήθεια περί της Ελλάδος», αποκαλεί τον «Άρη Βελουχιώτη»: «Ο κόκκινος Φύρερ της Ελλάδος» και υποστηρίζει ότι «διώχτηκε νέος από το πατρικό του σπίτι, που το είχε ατιμάσει με τις αποτρόπαιες και αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής». Γράφει, επίσης, ότι ο «Άρης Βελουχιώτης» «έφθασε στην ομοφυλοφιλία» και: «ήταν εκ γενετής» διεστραμμένος και σαδιστής... προ παντός όμως ήταν εγκληματίας. Ένας από τους απαισιώτερους εγκληματίες που γέννησε ποτέ, σε ώρα συμφοράς για τους ανθρώπους, η φύση. Ήτανε κάτι χειρότερο από εγκληματίας. Ήτανε κακούργος σαδιστής... Και πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Αθανάσιος Κλάρας ήταν αναντίρρητα κορυφή στην επιστήμη των βασανιστηρίων... το μαστίγωμα ήταν η αβρότερη από τις εκδηλώσεις του προς εκείνους που είχανε τη δυστυχία να τον δυσαρεστήσουν... Το αγαπημένο μαρτύριο του Άρη, η μεγαλύτερη του διασκέδαση, ήτανε να χαράζει βαθιά το κορμί των θυμάτων και να χύνει καυτό λάδι μέσα στις πληγές. Συχνά για ποικιλία προτιμούσε να παραγεμίζει τις τομές με αλάτι. Ένα άλλο από «τ' αστεία του ζωηρού αυτού παιδιού» ήτανε να κόβει τους μαστούς των γυναικών ή να ξεριζώνει τ' αυτιά των δημάρχων και των προέδρων κοινοτήτων, των χωριών που δεν είχαν εκδηλώσει μεγάλο εαμικό ενθουσιασμό» («Ελεύθερη Ώρα», 19 Φεβρουαρίου 1982).

Δια την γενετήσια αυτήν διαστροφή του «Άρη Βελουχιώτη» ασχολείται και ο γνωστός Βρετανός συνταγματάρχης Κρις Γούντχαουζ, ο διατελέσας και αρχηγός της Βρετανικής στρατιωτικής αποστολής και σύνδεσμος μετά του Ε.Λ.Α.Σ. Ούτος, έχων προσωπική αντίληψη δια τον «Άρη Βελουχιώτη», μετά του οποίου βρισκότανε σε καθημερινή σχεδόν επαφή και συνεργασία, γράφει εις την σελίδα 63 του βιβλίου του «ΤΗΕ STRUGGLE FOR GREECE» τα εξής:

«Ο Άρης Βελουχιώτης, λεγότανε ότι ήταν σαδιστής και περιστασιακώς ομοφυλόφιλος... Υπάρχουν δε πολλοί αφηγήσεις αυτόπτων μαρτύρων, ότι ήταν πρόθυμος να φονεύει και να παρευρίσκεται εις φόνους».

Ο διατελέσας βοηθός του Αμερικανού Στρατιωτικού Ακολούθου παρά τη Ελληνική Πρεσβεία Ουΐλλιαμ Μακνήλ γράφει, επίσης, εις την σελίδα 55 του βιβλίου του «Το ελληνικό δίλημμα, πόλεμος και επακόλουθα», μεταξύ πολλών άλλων και τα εξής:

«Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν κομμουνιστής και σαδιστής... Η ομάς του απέκτησε φήμη δι' απεριόριστη απανθρωπιά και τόλμη. Συχνάκις υπηρέτησε εις ειδικό εκτελεστικό απόσπασμα, το οποίον βασάνισε και φόνευσε άνδρας καταδικασθέντες υπό των λαϊκών δικαστηρίων».

Επίσης, ο συγγραφεύς Ελληνοαμερικανός Καθηγητής Ιωάννης Ιατρίδης, αναφέροντας

Αρχική Σελίδα                                  Επόμενη Σελίδα