Άρης Βελουχιώτης

πρώην δηλωσίες και διαγραμμένοι από το Κ.Κ.Ε. (Ξυνός, Καραπαναγιώτης κ.λπ.). Η κατάσταση ήταν πιο χειρότερη στις πιο κάτω οργανώσεις. Εκεί πραγματικά ήταν «μπάστε σκύλοι, αλέστε, και αλεστικά μη δίνετε». Μια μάστιγα της εποχής εκείνης ήταν τα οικονομικά. Εκατοντάδες τυχοδιώκτες πλούτισαν σε βάρος του Κόμματος. Οι γραμματείς των Οργανώσεων ήταν ανεξέλεγκτοι. Αρκεί ν' αναφέρουμε τις «προίκες» που έπαιρναν τέτοιου είδους στελέχη στη Ρούμελη, στο Κιλκίς, στη Βέροια κλπ., για ν' αντιληφθούμε πώς χαλούσαμε τότε τους ανθρώπους».

Συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός, αρχηγός τον 5/42 Σ.Ε.
που διαλύθηκε από δυνάμεις τον ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον
Άρη Βελουχιώτη στις 17-4-1944. Ο Αθανάσιος Κάβουρας
(καπετάν Βασίλης), που επί μακρόν υπηρέτησε δίπλα στον
Άρη, έγραψε στις 19-9-97 ότι «στο θέμα τον Ψαρρού υπήρ-
ξαμε αιμοσταγείς βασανιστές άνευ προηγουμένου και με μια
λέξη, τέρατα».

Κατά το έτος 1938, ήτοι κατά την διάρκεια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ο Αθανάσιος Κλάρας συλλαμβάνεται υπό την Αστυνομία, κατηγορούμενος δι' ανατρεπτική δράση, καταδικάζεται εις 4ετή φυλάκιση και εγκλείεται αρχικώς εις τις φυλακές Αίγινας, εκ των οποίων το επόμενο έτος μετάγεται εις τις φυλακές Κέρκυρας. Ούτος, όμως, απαρνείται, αποκηρύσσει και προδίδει αβίαστα την κομμουνιστική ιδεολογία, καταδικάζει ως αντεθνικό το Κ.Κ.Ε. και αφού υπογράφει δήλωση μετανοίας δια το αντεθνικό παρελθόν του, αφήνεται ελεύθερος. Έκτοτε διαγράφεται από το Κόμμα και συγκαταλέγεται, υπό των «συντρόφων» του, μεταξύ των ανεπιθύμητων, χαρακτηρισθείς με το ατιμωτικό στίγμα του «δηλωσία». Ο χαρακτηρισμός του «δηλωσία» εθεωρείτο δια τους κομμουνιστές ως ανεξίτηλο ηθικόν στίγμα προδοσίας, ως ατίμωση και ως δειλία.

Ο Ζήσης Ζωγράφος, εις άρθρον του δημοσιευθέν εις την «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» του Σεπτεμβρίου 1945, υπό τον τίτλο «Το Κ.Κ.Ε. και οι δηλωσίες», γράφει:

«Οι δηλώσεις μετανοίας δεν σήμαιναν μόνο μια προδοτική πράξη. Ο «δηλωσίας» μαζί με την πολιτική, έχανε και την ανθρώπινη και την ατομική του αξιοπρέπεια. Και καταντούσε άβουλο ηθικό και ψυχικό ερείπιο»...

Η διαγραφή του Άρη - για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα χτυπητό σχετικά με το θέμα μας - ήταν «οδυνηρή»! Μα ήταν αναγκαία και, κομματικά, «αναπόφευκτη και διαπαιδαγωγική»... Το Κόμμα και η ηγεσία του αναγνώρισαν εδώ ένα θεμελιακό λάθος: Ότι τον ανάδειξε και παράβλεψε -όχι ατιμώρητα βέβαια καταστατική αρχή».