Άλλα δύο άρθρα του κου Γ. Μαρίνου

Ζαχαριάδης, Καραγιώργης, Πορφυρογένης

Μεγάλοι Ευεργέτες

των Σλαβομακεδόνων

    ΚΑΙ ΜΙΑ που όχι τόσο το ίδιο το ΚΚΕ, όσο οι ποικιλόμορφοι εκτός αυτού θαυμαστές των αγώνων και της ιστορίας του μας έχουν πρήξει πλέκοντας το εγκώμιο πότε του Καραγιώργη, τον οποίο εξόντωσε ο Ζαχαριάδης (λες κι αν μπορούσε ο Καραγιώργης να εξοντώσει τον Ζαχαριάδη δεν θα το έκανε) ή του διανοούμενου της προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης Μιλτιάδη Πορφυρογένη (αυτοί οι ορκισμένοι εχθροί της Δημοκρατίας όλο δημοκρατικούς τίτλους διεκδικούν) να παραθέσω τι έλεγε ο πρώτος και τι ο δεύτερος εναντίον εκείνων που αγωνίσθηκαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον τουρκικό ζυγό κι από τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες και για τη διατήρηση της ελευθερίας της:

    Κώστας Καραγεώργης: «Λίγοι είναι οι τόποι που βασανίστηκαν, στέναξαν τόσο κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς όσο ο Μακεδόνικος λαός. Παλαιότερα οι Τούρκοι μπέηδες, οι Σέρβοι κομιτατζήδες κι οι Έλληνες κομιτατζήδες -οπλαρχηγοί Παυλομελάδες και καπετάν Βαρδαϊοι, Τσόντοι και Γαρέφηδες, του έσφιγγαν τη θηλιά στο λαιμό... Ο σλαβομακεδονικός λαός με τον αγώνα του (...) έχει κερδίσει έμπραχτα το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και τη λευτεριά του» από τους κομιτατζήδες Έλληνες φυσικά!

    Μιλτιάδης Πορφυρογένης: «Σήμερα θαρρετά θα αντιμετωπισθεί και το Μακεδόνικο ζήτημα που υπήρχε και υπάρχει, είτε το θέλουν, είτε δεν το θέλουν οι καραγκιοζοπαίχτες της πολιτι­κής (...) Ο σλαβομακεδόνικος λαός, με την παλλαϊκή συμμετοχή του στον αγώνα (εννοεί του Κομμουνιστικού Κόμματος κατά της νόμιμης ελληνικής κυβέρνησης), έχει αποδείξει ότι είναι άξιος ν' αποκτήσει την πλέρια εθνική του απο­κατάσταση (...) Όσο για τα βατράχια, ας κοάζουν. Δεν υπάρχει βαλτονέρι εδώ θα ψοφήσουν από την έλλειψη του».

    Αυτά έλεγαν αυτές οι μεγάλες «δημοκρατικές προσωπικότητες» του κόσμου της Αριστεράς και της «προόδου».

    Ελπίζω τουλάχιστον ο κ. Γκλιγκόρωφ να έχει την ευγένεια να κρεμάσει στο Εθνικό του Μουσείο τις προσωπογραφίες των μεγάλων αυτών συντελεστών της δημιουργίας της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Εμείς θα έχουμε ως εθνικούς ήρωες τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Παπαφλέσσα, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Παύλο Μελά και οι Σλαβομακεδόνες θα προβάλλουν τους Ν. Ζαχαριάδη, Κ. Καραγεώργη, Μ. Πορφυργένη, τον Μάρκο Βαφειάδη, τον Μήτσο Παρτσαλίδη, την κυρία Κουκούλου, μαζί φυσικό με τους δικούς τους Σλαβομακεδόνες.

Οικονομικός Ταχυδρόμος: 28 Ιανουαρίου 1993

ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΙΡΩΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΣΤΕΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΚΚΕ

Διαφωνούν έντονα νια το τίνος πράκτορας είναι ο Γιάννης Μαρίνος!

    ΤΟΣΟ η απάντηση του Ιστορικού Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ όσο και τα δημοσιεύματα των κ.κ. Τάκη Μαμάτση και Βάσου Γεωργίου στον Ριζοσπάστη της 22ας Δεκεμβρίου 1992 εναντίον μου για τα όσα έγραφα στο «Βήμα» μου έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο πρόβλημα και με ωθούν σε διχασμό προσωπικότητας. Ο μεν αρμοδιότερος όλων Γιάννης Ιωαννίδης αποφαίνεται κατηγορηματικά ότι το σύμφωνο είναι πλαστό κατασκεύασμα της Ιντέλιτζενς Σέρβις. Ο τότε ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης αποφάνθηκε όμως ότι ήταν χαλκευμένο από την Γκεστάπο. Ενώ μια τρίτη εκδοχή παράλληλη της δεύτερης θέλει το σύμφωνο να συντάχθηκε στη βουλγαρική πρεσβεία της Αθήνας.

    Ερωτάται: Ποιος τελικά το χάλκευσε αν δεν είναι όντως γνήσιο; Η Ιντέλιτζενς Σέρβις, που πολεμούσε τους Γερμανούς και τη Γκεστάπο, η Γκεστάπο που πολεμούσε τους Άγγλους και την Ιντέλιτζενς Σέρβις ή οι Βούλγαροι -που τότε συνεργάζονταν με τον Άξονα, αλλά εργάζονταν και για τα δικά τους συμφέροντα, που περιλάμβαναν και την κατοχή της Βόρειας Ελλάδας και την έξοδο στο Αιγαίο»;

    Το ότι υπάρχει τέτοια διάσταση απόψεων δείχνει έλλειψη συντονισμού στο σε ποιον θα αποδοθεί η χάλκευση, χωρίς ίχνος αποδείξεων φυσικά. Πάντως ο κ. Μαμάτσης αποκλίνει μάλλον υπέρ του χαλκείου της Ιντέλιτζενς Σέρβις, ο κ. Βάσος Γεωργίου είναι κατηγορηματικός ότι πρόκειται για έργο της Γκεστάπο, ενώ το Ιστορικό Τμήμα του ΚΚΕ (δηλ. ο κ. Κολοζώφ) τοποθετείται κάπου στη μέση. Αυτός ο πλουραλισμός απόψεων είναι μεν ευχάριστη εξέλιξη για το μονολιθικό ΚΚΕ, αλλά εμένα με φέρνει σε ψυχολογικό αδιέξοδο. Διότι με διακατέχει η αγωνία τίνος τελικά πράκτορας είμαι; Της (Ιντέλιτζενς Σέρβις, της Γκεστάπο (με την οποία να υπενθυμίσουμε συνεργαζόταν επί δύο χρονιά ο Σύντροφος Στάλιν) ή με τους Βουλγάρους με τους οποίους υπήρχε πολλαπλή συνεργασία του ΚΚΕ και πριν, και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και φυσικά μετά, τόσο κατά τον εμφύλιο πόλεμο όσο και μετά από αυτόν μέχρι της πτώσεως του συντρόφου Ζίφκωφ και του υπαρκτού σοσιαλισμού.

    Παρακαλώ θερμά να μου προσδιορίσουν την πρακτορική μου ταυτότητα, ώστε να μην έχω διχασμό προσωπικότητας, και το κυριότερο να δω από πού θα διεκδικήσω αναδρομικά τα πρακτορικά μου δικαιώματα. Μια και οι σύντροφοι του ΚΚΕ αποδείχθηκε ότι έτρωγαν καλά από τα κονδύλια του ΚΚΣΕ και της ΚGB (πρόσφατη απόδειξη και τα σημερινά τους κεσάτια), γιατί εγώ να πιαστώ κορόιδο και νά μην τους μιμηθώ;

    Εξάλλου ο «Ριζοσπάστης» ενοχλημένος από το άρθρο μου, με το οποίο υποτίθεται ότι «προσπαθώ να συκοφαντήσω το ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας και παραχαράσσοντας αδίσταχτα την ιστορία του» με χαρακτηρίζει «νέο Γεωργαλά». Αλλά αγαπητέ κ. Μαμάτση - αυτός το έγραψε - για να γίνει κάποιος Γεωργαλάς θά πρέπει να έχει προηγουμένως διατελέσει κορυφαίο στέλεχος του ΚΚΕ,. όπως ήταν ο κ. Γεωργαλάς, να έχει γίνει αδίστακτος, ώστε να μπορεί εξίσου αποτελεσματικά να προσφέρει τις υπηρεσίες του είτε στον ερυθρό, είτε στον ακροδεξιό φασισμό. Εγώ δεν έχω αυτές τις προϋποθέσεις.

Δικός σας ήταν ο κ. Γεωργαλάς κύριε Μαμάτση. Εγώ δεν διετέλεσα ποτέ κομμουνιστής για να υπόκειμαι στον κίνδυνο να εξελιχθώ σε γιόγκι...

Γ.Μ.

Οικονομικός Ταχυδρόμος: 28 Ιανουαρίου 1993

Αρχική Σελίδα