"Πουλικοί" στους δρόμους της Κρύας Βρύσης. Η φωτογραφία αυτή βρίσκεται στο Μουσείο Σύγχρονης ιστορίας της Λουμπλιάνα (Σλοβενία)
"Η παρουσία των Ελλήνων εθελοντών ήταν πολύ σημαντική για μας. επειδή κάλυψαν με απόλυτη επιτυχία την οπισθοχώρηση των καταπονημένων μονάδων της Wehrmacht, αντιμετωπίζοντας συχνά υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις". Οι άνδρες των FF χρησιμοποιήθηκαν για τελευταία φορά στη Βαυαρία τον Απρίλιο του 1945, σε καθήκοντα βοηθητικής αστυνομίας.
Τον Μάιο του 1947 (22/5/47) άρχισε στο Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη του Γ. Πούλου και των συνεργατών του. Πρόεδρος του δικαστηρίου ορίστηκε ο υποστράτηγος Χατζητζανής και δημόσιος κατήγορος ο συνταγματάρχης της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης Μπασιάκος. Κατηγορούμενοι ήταν οι: Γ Παύλος, Μαστιχούλα Πούλου, Αν. Καναβάτζογλου, Αρ. Ζαρταλούδης, Ν. Πανταζής (μηχανοδηγός), Θ. Λαζαρίδης (συνταξιούχος χωροφύλακας), Π. Θεοδωρίδης. Διογ. Καρακάσογλου (υπάλληλος Αμερικανικής Εταιρίας). Ηλίας Συκαμιώτης (ταγματάρχης ε.α.), Χρ. Σάββας (γεωργός), Π Σαπουνάς, Ν. Βουδούρης, Ι. Πετρακάκος, Χρ. Καμπεριάδης και Αρ. Βλαχάκης.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο οι παραπάνω "από κοινού συμφέροντος κινούμενοι συναποφάσισαν την εκτέλεση της επομένης αξιοποίνου πράξεως εν Θεσσαλονίκη και αλλαχού κατά το από του έτους 1943 μέχρι Νοεμβρίου 1944. Ήτοι γενομένης προς αυτούς προσκλήσεως παρά της Γερμανικής Υπηρεσίας Αντικατασκοπίας (του Δικτύου Βορ. Ελλάδος) και των Φρανς και Βίλιτς επί σκοπώ κατασκοπείας και επί αμοιβή παρέχωσιν εις αυτούς μυστικάς πληροφορίας αφορούσας την άμυνα της χώρας και την εξωτερική ασφάλεια αυτής..."(εφημερίδα "Φως" της Θεσσαλονίκης, 22/5/47).
 |
| Σφραγίδα την οποία χρησιμοποιούσαν τα
τμήματα του Πούλου.στην ελληνική και στη γερμανική γλώσσα. |
Στην κατάμεστη από περίεργους και ενδιαφερόμενους αίθουσα του δικαστηρίου κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας οι Μαντούβαλος, Χρυσοχόου, Θ. Αυγέρης, Ι. Καραγιάννης κ.ά. Την υπεράσπιση των κατηγορουμένων ανέλαβαν οι δικηγόροι Κανναβός, Τσίτσουρας, Μακρής, Αρ. Νικολαΐδης. Πετμεζάς. Πετραλιάς, Πέιος και Μαγιάκος. Ως μάρτυρες υπεράσπισης παρουσιάσθηκαν οι Ε. Τήκος, Β. Ατμαζάνης, Ν. Αθηναϊλίδης και Π. Σαββίδης από την περιφέρεια Πτολεμαΐδας και κατέθεσαν ότι ο Πούλος τους βοήθησε να σωθούν από τους Βουλγάρους.
Κατά την
απολογία του ο υπόδικος συνταγματάρχης
δήλωσε (29/5/47) ότι η κίνηση του δημιουργήθηκε
για να αντιπαλέψει την τρομοκρατία του
ΕΑΜ και δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι οι
άνδρες του "επειδή δεν υπήρχαν ελληνικές
στρατιωτικές στολές... έφεραν γερμανικές με
ελληνικά σήματα".
Συνεχίζοντας παραδέχθηκε: "...όπλα βεβαίως επήραμε από τους Γερμανούς, όπως θα μπορούσαμε να πάρουμε και από τον χειρότερο εχθρό μας, μιας και θα τα χρησιμοποιούσαμε εναντίον των Βουλγάρων και των κομμουνιστών...". Τελειώνοντας ανέφερε πως το σώμα των "πραιτοριανών του" εγκαταστάθηκε την άνοιξη του 1944 στην Πτολεμαΐδα για να δράσει εναντίον των Βουλγάρων. Αργότερα, τον Σεπτέμβριο, προωθήθηκε από τη βάση του (Κρύα Βρύση) στη Χαλκηδόνα για να φύγει οδικώς για τη Γερμανία (εφημερίδα "Φως", 30/5/1947).
Σε ερώτηση του βασιλικού επιτρόπου γιατί δεν βοήθησε στην κίνηση του Χρυσοχόου (στη συλλογή πληροφοριών για την αντιμετώπιση της ξενοκίνητης προπαγάνδας), ο Πούλος απάντησε ότι δεν είχε τη δυνατότητα να το κάνει επειδή "θα έχανε την εμπιστοσύνη των Γερμανών και δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει το πατριωτικό του πρόγραμμα".
Στο τέλος ο Πούλος δεν κατάφερε να αποφύγει τη Νέμεση και
οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα.
ΤΕΛΟΣ
Τα προηγούμενα
στοιχεία προέρχονται από το βιβλίο του Κου
ΙΑΚΩΒΟΥ ΠΕΡ. ΧΟΝΔΡΟΜΑΤΙΔΗ «Η ΜΑΥΡΗ ΣΚΙΑ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»
