Η Επέτειος του Πολυτεχνείου

Στους ιστορικούς έχει δοθεί ένα χάρισμα που δεν το έχουν ούτε οι θεοί: Να αλλοιώνουν όσα έχουν συμβεί. Έτσι μετά από 30 χρόνια από το γεγονότα του Νοεμβρίου 1973, μια συλλογική αμνησία έχει επιβληθεί από ορισμένους κύκλους εξουσίας.

Θα παραθέσω τα γεγονότα με το μάτι ενός νεαρού απλού φοιτητή της εποχής εκείνης πού πήρε μέρος στα γεγονότα χωρίς βαρύγδουπες και υποκειμενικές ερμηνείες που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα και παραπέμπουν μάλλον στην παραψυχολογία.

Σημειώνω κατ' αρχήν ότι ελάχιστο ποσοστό φοιτητών πήρε μέρος τότε στα γεγονότα ενώ σήμερα κατόπιν εορτής σχεδόν όλοι ισχυρίζονται ότι ήταν στο Πολυτεχνείο ή πέρασαν απέξω και παριστάνουν τους αντιστασιακούς.

Ας πάρουμε τα γεγονότα με την σειρά.
Την 21η Απριλίου 1967 εξερράγη στρατιωτική επανάσταση (στρατιωτικό κίνημα για άλλους) με αρχηγό τον συνταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλο που επικράτησε χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα, ανέτρεψε την κυβέρνηση και επέτρεψε στους κινηματίες να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας αναστέλλοντας, χωρίς την γραπτή έγκριση του τότε Βασιλιά, αρκετά άρθρα του συντάγματος. Δεν ήταν το πρώτο στρατιωτικό κίνημα στην ιστορία της Ελλάδος, τον 20ο αιώνα έγιναν αρκετά. Οι κινηματίες συνέλαβαν τους πολιτικούς αρχηγούς, τους φυλάκισαν κατ' αρχάς σε ξενοδοχείο και μετά σε κατ' οίκον περιορισμό. Κάποιος από αυτούς, που αργότερα έγινε και πρωθυπουργός, μέσα στο στρατιωτικό όχημα που τον μετέφερε στο ξενοδοχείο και γεμάτος φόβο ζητωκραύγαζε υπέρ των κινηματιών και ευχόταν καλή επιτυχία στο έργο τους!!!.



Δεν συνέλαβαν μόνο επώνυμους, αλλά και ανώνυμους πολίτες 6.000 περίπου τον αριθμό με σχέδιο που είχε γίνει από τις προηγούμενες κοινοβουλευτικές, άρα νόμιμες, κυβερνήσεις τις χώρας. Αυτοί συνελήφθησαν χωρίς να έχουν πράξει τίποτα ή μάλλον δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν απλούστατα διότι την ώρα εκείνη κοιμόντουσαν.

Εστάλησαν εξορία σε νησιά του Αιγαίου, (Γυάρο και Λέρο) άγονα τότε αλλά με πλούσιο τουρισμό σήμερα. Θα πρέπει να σημειώσω ότι η εξορία σίγουρα είναι απαράδεκτη για τον εξόριστο αλλά το κράτος, σε αυτήν την περίπτωση, βρήκε κατάλυμα για τους εξόριστους τους είχε εξασφαλίσει δε κρατικό επίδομα και διατροφή. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν επαγγελματίες επαναστάτες. Δεν είχαν δικαίωμα απουσίας από το νησί, μπορούσαν όμως να τους επισκέπτονται ελεύθερα, οι συγγενείς, φίλοι και όποιος άλλος ήθελε, πολλές φορές δε τους επισκέφτηκε και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, ο Στυλιανός Πατακός. Έπαιρναν δε και χρηματικά εμβάσματα από διάφορες πηγές, ακόμα και από την Σοβιετική Ένωση!!.

Σχεδόν όλοι από αυτούς απελύθησαν μέχρι το 1971 και ή γύρισαν στα σπίτια τους ή κατέφυγαν στην πρεσβεία ξένου κράτους όπου τελείως απόρρητα ανάφεραν στον φίλο πρέσβη ότι «Η χούντα τους φέρθηκε αρκετά καλά και δεν έχουν παράπονο» .

Τουλάχιστον έτσι αποκαλύπτεται από τα αρχεία της πρεσβείας του ξένου κράτους που πρόσφατα δόθηκαν στην δημοσιότητα. Πήραν δε και τα διαβατήρια τους και όσοι ήθελαν αναχώρησαν για την ξένη αυτή χώρα, μεταξύ αυτών και γνωστότατος μουσικοσυνθέτης ο οποίος όμως σήμερα δηλώνει άλλα. Τελικά πότε έλεγε την αλήθεια; Τότε που χωρίς την παρουσία έλληνα αστυνομικού στην πρεσβεία ξένης χώρας δήλωνε αυτά στον ξένο πρέσβη η τώρα; Αυτά προς προβληματισμό.

Οι ελάχιστες αντιστασιακές ενέργειες, άξιες λόγου που έγιναν, ήταν οι εξής;
1. Το κίνημα του τότε βασιλέως Κωνσταντίνου και πιστών σε αυτόν αξιωματικών στις 13-12- 1967 το οποίο απέτυχε και οι κινηματίες αξιωματικοί συνελήφθησαν.
2. Το κίνημα του Ναυτικού το 1973, όπου το αντιτορπιλικό του πολεμικού ναυτικού ΒΕΛΟΣ με κυβερνήτη τον τότε αντιπλοίαρχο Παππά, ο οποίος αργότερα, μετά την πτώση του καθεστώτος, επανήλθε στις τάξεις του στρατεύματος έγινε και αρχηγός Ναυτικού. Το πλοίο αυτό εν ώρα ασκήσεων στη Μεσόγειο αποσκίρτησε και ΑΠΟ ΟΤΙ ΦΑΝΗΚΕ ΜΟΝΟ ΛΙΓΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ πήραν μέρος στο κίνημα. Και ξέρετε τι σημαίνει αποσκίρτηση εν ώρα πολέμου η ασκήσεως; Λιποταξία ενώπιον του εχθρού σύμφωνα με τους νόμους ΟΛΩΝ των κρατών του κόσμου.
3. Κάποιοι έβαλαν βόμβα σε καλάθι σκουπιδιών στην λεωφόρο Συγγρού που έσκασε στις τέσσερις τα ξημερώματα, σκοτώνοντας έναν άτυχο εργάτη που τυχαία περνούσε από εκεί να πάει στην δουλειά του. Ο βομβιστής τιμάται σήμερα ως ... αντιστασιακός
4. Έβαλαν βόμβα στο άγαλμα του Τρούμαν που εξερράγη και σκότωσε τον αστυφύλακα που την περιεργαζόταν ανύποπτος, χωρίς να γνωρίζει ότι περιείχε η σακούλα μέσα μια βόμβα.
5. Και τέλος, μια βόμβα που έβαλαν Ιταλοί σε συνεργασία με Έλληνες στην Αμερικάνικη πρεσβεία όπου σκοτώθηκαν αυτοί που την τοποθέτησαν.
6. Ο Αλέξανδρος Παναγούλης τοποθέτησε βόμβα με στόχο τον δικτάτορα, αυτή όμως εξερράγη χωρίς αποτέλεσμα. Ο Παναγούλης συνελήφθη, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά του δόθηκε χάρη. Μετά την δικτατορία κατήγγειλε βασανιστήρια σε βάρος του συμπατριώτη του διοικητή της ΕΣΑ..
7. Στην κηδεία του αποθανόντος πολιτικού Γ. Παπανδρέου έγιναν επεισόδια, κάποιες συλλήψεις αλλά στο τέλος οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι.

Τον Φεβρουάριο 1973 υπήρξε μια αναστάτωση στην νομική σχολή. Με αφορμή κάποια φοιτητικά αιτήματα κυρίως φοιτητικές εκλογές. Η στρατιωτική κυβέρνηση έκοψε την αναβολή στρατεύσεως σε κάποιους φοιτητές. Τα πνεύματα οξύνθηκαν και ξεκίνησε κατάληψη της Νομικής σχολής. Οι φοιτητές φώναζαν αντιδικτατορικά συνθήματα, κόσμος μαζεύτηκε γύρω από την σχολή και μετά 2 ημερών κατάληψη η αστυνομία διέλυσε τους έξωθεν συγκεντρωμένους και η κατάληψη έληξε. Είχαν γίνει επεισόδια μικρής εκτάσεως.

Μέχρι τον Νοέμβριο 1973 δεν έγινε κάτι άξιο λόγου. Στις 8 Οκτωβρίου 1973 όλοι οι υπουργοί πολίτες και στρατιωτικοί παραιτήθηκαν ομαδικά, ο πρωτεργάτης Γ. Παπαδόπουλος ορκίστηκε πρόεδρος Δημοκρατίας και παρέδωσαν την εξουσία στον πολιτικό Σπύρο Μαρκεζίνη, σαν μεταβατικό πρωθυπουργό, ζητώντας του να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές μέχρι τον Φεβρουάριο του 1974, στον εκλογικό νόμο επιτρεπόταν να βάλουν υποψηφιότητα και οι παλαιοί πολιτικοί. Επειδή το κλίμα είχε μεταστραφεί εναντίον των πολιτικών ήξεραν ότι και με τις εκλογές δεν είχαν ελπίδες να κυβερνήσουν. Πάντως όλα αυτά, τα αντιτιθέμενα δηλαδή στο Απριλιανό καθεστώς γεγονότα, δεν αφορούσαν την πλειοψηφία του λαού που μάλλον έμενε απαθείς και τα δεχόταν με σκεπτικισμό.

Τον Νοέμβριο εκείνον, διεθνή γεγονότα αναστάτωσαν την περιοχή του Ισραήλ και των αραβικών χωρών. Οι Αμερικανοί ζήτησαν από τον Παπαδόπουλο την άδεια σταθμεύσεως και ανεφοδιασμού αμερικανικών αεροσκαφών σε Ελληνικά αεροδρόμια πράγμα που σήμαινε εμπλοκή της χώρας μας σε πόλεμο και ο Παπαδόπουλος αρνήθηκε. (Αργότερα κάποιος άλλος πολιτικός θα πει «Ναι σε όλα» για το πέρασμα από τη χώρα μας Αμερικανικών δυνάμεων για το Κόσσοβο και το Ιράκ). Σύμφωνα με μαρτυρίες του τότε πρωθυπουργού κατάλαβε αμέσως ότι λόγω αυτής του της πράξης, οι Αμερικανοί θα προσπαθήσουν να τον εξοβελίσουν από την εξουσία.

Στις 13-11-1973 μια διαδήλωση λίγων ατόμων ξεκίνησε από την Νομική σχολή και περνώντας μέσα από τους κεντρικότερους δρόμους της Αθήνας, χωρίς κανείς από τις δυνάμεις ασφαλείας να τους εμποδίσει, κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο όπου θεωρητικά, δεν μπορούσαν να μπουν αστυνομικές δυνάμεις.

Άρχισε να μαζεύεται κόσμος, άλλοι από περιέργεια και άλλοι για να συμμετάσχουν στα γεγονότα. Όποιος ήθελε, έστω και αν δεν είχε καμία σχέση με τις Ανώτατες Σχολές, έμπαινε στο Πολυτεχνείο. Έτσι σε αυτό μέσα βρέθηκαν κυρίως άτομα εξωφοιτητικά. Πολλοί ερχόντουσαν οργανωμένοι, με διαδήλωση και πανό με διάφορα αντιδικτατορικά συνθήματα ΧΩΡΙΣ να τους εμποδίζουν οι πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις που ήταν γύρω από το Πολυτεχνείο. Οι έγκλειστοι φοιτητές φώναζαν, έγραφαν και έριχναν συνθήματα. Είχαν εγκαταστήσει και ραδιοφωνικό σταθμό. Απορίας άξιο είναι γιατί οι αστυνομικές δυνάμεις, δηλαδή η κυβέρνηση, δεν έδινε εντολή να διαλυθεί η συγκέντρωση έξω από το Πολυτεχνείο, να κόψουν τις παροχές νερού και ρεύματος στους συγκεντρωμένους μέσα, οπότε η κατάληψη θα έληγε γρήγορα .

Αργά το βράδυ της 16-11-1973 η εντολή δόθηκε και οι αστυνομικοί διέλυσαν τους γύρω συγκεντρωμένους σε μεγάλη ακτίνα από το Πολυτεχνείο. Έγιναν και συλλήψεις. Οι έγκλειστοι έμειναν μόνοι τους χωρίς έξωθεν συμπαράσταση και διάχυτος ήταν ο φόβος για επέμβαση των τάνκς.

Τα τάνκς έφτασαν. Ο επικεφαλής αξιωματικός σε συνεννόηση με τους επικεφαλείς των καταληψιών απεφάσισε να κατεδαφίσει την πόρτα του Πολυτεχνείου και να ανοίξει δίοδο εξόδου των φοιτητών από αυτό, διότι στην πόρτα ήταν πολλά υλικά που την έφραζαν. Πράγματι το τανκ έριξε την πόρτα, ΔΕΝ μπήκε στο Πολυτεχνείο σε απόσταση 10 μέτρων , απλά αφού την έριξε, επέστρεψε στον δρόμο και δεν πείραξε κανένα φοιτητή. Ο κυβερνήτης του μάλιστα σε κατοπινή του συνέντευξη ανέφερε ότι έριξε τη πόρτα με το τανκ, επειδή επάνω στη βιασύνη της αναχώρησης δεν πήρε μαζί του το συρματόσκοινο, για να μπορέσει να βγει ένας φαντάρος από το άρμα να τη δέσει και να τη τραβήξει!

Άρχισε η εκκένωση, όλοι βγήκαν έξω, κάποιοι από τους φοιτητές συνελήφθησαν και κλείστηκαν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου από όπου αρκετοί έδωσαν συνέντευξη στην τηλεόραση σε γνωστό τηλεπαρουσιαστή και ισχυρίστηκαν ότι τους φέρθηκαν καλά. Δεν γνωρίζω αν έλεγαν την αλήθεια.

Οι καταστροφές εντός του Πολυτεχνείου ανυπολόγιστες. Οι ίδιοι φοιτητές τις έκαναν; προβοκάτορες; Κανείς δεν γνωρίζει πάντως κρίνοντας από το ποιοι καταστρέφουν σήμερα μπορεί ο οποιοσδήποτε να βγάλει συμπεράσματα.

Την επόμενη μέρα Σάββατο κηρύχθηκε ο στρατιωτικός νόμος και απαγορεύθηκαν οι διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Ο λαός όμως διαδήλωνε, όχι βέβαια σε μεγάλη κλίμακα με αποτέλεσμα να γίνουν πολλές συλλήψεις. Συνεχώς ακούγονταν πυροβολισμοί και από αυτούς τους πυροβολισμούς σκοτώθηκαν κάποιοι. Δεν μπορώ να κατατάξω αυτούς τους τυχαίως φονευθέντες τον αριθμό στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, πρώτον διότι κανείς δεν σκοτώθηκε μέσα στον χώρο του Πολυτεχνείου και δεύτερον διότι για να πει κανείς ότι είναι ήρωας πρέπει να αγωνιστεί με δική του επιλογή και εξαιτίας αυτής να υποστεί τις συνέπειες και όχι να πεθάνει κατά λάθος.

Πόσοι ήταν οι νεκροί; Πολλές οι φήμες. Έγιναν έρευνες σε διαφορετικές χρονικές περιόδους από υπεύθυνα άτομα, αστυνομικούς διευθυντές (επί ΠΑΣΟΚ) και εισαγγελέα ,άλλοι τους αριθμούν 12 και άλλοι 24. ΚΑΝΕΙΣ εντός του χώρου του πολυτεχνείου και ΚΑΝΕΙΣ φοιτητής.

Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ηρεμία επικρατούσε παντού λόγω του στρατιωτικού νόμου, στις 25 του μηνός γίνεται νέο στρατιωτικό κίνημα που ρίχνει τον Παπαδόπουλο και φέρνει στην εξουσία τον ταξίαρχο Ιωαννίδη. Συνεπώς η κατάληψη του Πολυτεχνείου ουδεμία επίδραση δεν είχε στην αποκατάσταση της δημοκρατίας, αντίθετα έφερε μια ποιο σκληρή δικτατορική διακυβέρνηση.

Μέχρι τον Ιούλιο 1974 ουδείς αντιστάθηκε στο στρατιωτικό καθεστώς. Τον Ιούνιο συνέβη η τραγωδία της Κύπρου, γεγονός άσχετο βέβαια με το Πολυτεχνείο, που οδήγησε στη πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος που με την ίδια του την θέληση κάλεσε τους πολιτικούς να αναλάβουν την εξουσία.

Αυτή είναι η ψυχρή αλήθεια.

Δεν θα μπω στον κόπο να σας πω ποιο ήταν το νόημα της εξεγέρσεως, που άλλοι λαλίστατοι σας λένε αυτές τις ημέρες. Σας καλώ να πάτε σπίτια σας και να δείτε από τηλεοράσεως την διαδήλωση. Κατά παγκόσμια πρωτοτυπία κάθε τέτοια μέρα, κάθε χρόνο, γίνεται πορεία έξω από την Αμερικανική πρεσβεία. Η πορεία γίνεται με στοιχισμένες παρατάξεις και κοινωνικές ομάδες. Αυτό γίνεται για να μετράει η κάθε κομματική παράταξη πόσο κόσμο έχει μαζί της. Η κάθε μια παράταξη θα λέει τα δικά της συνθήματα που πιθανόν να βρίσκονται σε αντίθεση με της άλλης που ακολουθεί. Πχ «Το πολυτεχνείο ζει» και συγχρόνως ακούγεται από άλλη παράταξη: «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται». Κάποιοι θα φωνάζουν συνθήματα υπέρ των δικαζόμενων στις φυλακές για τρομοκρατικές πράξεις ή για την απελευθέρωση των αυτοαποκαλούμενων αναρχικών που προξένησαν καταστροφές περιουσιών στην Θεσσαλονίκη πρόσφατα. Θα δείτε ακόμα και αλλοδαπούς που ουδεμία σχέση έχουν με τα γεγονότα εκείνα να ζητούν νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών μαζί με του Έλληνες συμπαραστάτες τους. Σίγουρα θα δείτε και καταστροφές δημοσίων και ιδιωτικών περιουσιών με την ανοχή της αστυνομίας που εκτελεί κυβερνητικές εντολές που μας καταεξευτελίζουν διεθνώς και μας τρομοκρατούν σαν απλούς ανθρώπους. Και είναι βέβαιο ότι θα σκεφτείτε:

ΓΙΑΤΙ όλα αυτά; 

ΓΙΑΤΙ τόσες καταστροφές; Δεν μπορούν αυτά τα χρήματα που θα χαθούν μέσα στις φλόγες των βανδαλισμών να δοθούν σε κοινωφελείς σκοπούς; Ποιο λοιπόν είναι το νόημα; ΓΙΑΤΙ κάθε χρόνο την ίδια μέρα να γίνονται τα ίδια και τα ίδια;

Τολμώ να πω ΚΑΝΕΝΑ νόημα δεν υπάρχει.. Δυστυχώς η γιορτή αυτή είναι κατά παράδοση γιορτή της αναρχίας όπου απλώς κάποια άτομα βγάζουν τα απωθημένα τους και το μίσος τους κατά των συνανθρώπων τους και της κοινωνίας γενικά .

Αν ρωτήσετε εκείνους που πήραν μέρος στην εξέγερση τι ήθελαν, πάλι δεν θα καταλήξετε σε συμπέρασμα. Άλλος για να φύγει η χούντα και να γίνει κυβέρνηση το κόμμα του, άλλος για αυτό που λέτε εσείς χαβαλέ, άλλος για να φύγουν οι Αμερικάνοι και να έρθουν κάποιοι άλλοι να μας διαφεντεύουν, άλλος πράγματι με αγνά αισθήματα υπέρ της ελευθερίας της ψήφου, άλλος από περιέργεια.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω ένα απολογισμό για την Γενιά του Πολυτεχνείου. Αυτή ήρθε στην διακυβέρνηση της χώρας, αρκετά νωρίς. Με μόνο εφόδιο «τον αγώνα ενάντια στη χούντα» κυβερνά την Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα βλέπετε. Καταστροφή της οικονομίας, ενώ οι ίδιοι πλουτίζουν ασύστολα χωρίς να παράγουν τίποτα, καταστροφή της δημόσιας παιδείας, καταστροφή των παραδοσιακών αξιών του Ελληνισμού, καταστροφή των Σωμάτων Ασφαλείας και εξαιτίας αυτού άνθηση του εγκλήματος, καταστροφή των ένοπλων δυνάμεων της χώρας και η χώρα μας κατάντησε ξέφραγο αμπέλι, όποιος θέλει έρχεται και φέρνει μαζί του την δυστυχία για μας. Καταστροφή της ελευθερίας εκφράσεως, καταστροφή της τέχνης. ΔΕΝ ανέχονται καμία διαφορετική γνώμη από αυτήν που έχουν, καταστροφή της δικαιοσύνης, άνθηση της τρομοκρατίας .
ΑΥΤΗ είναι η προσφορά της γενιάς του Πολυτεχνείου στην Ελλάδα και δεν έχετε παρά να την συγκρίνετε με την γενιά των Βαλκανικών πολέμων, του 1920-1922 και την γενιά του έπους του 1940.

 Κύρια Σελίδα                                     Περιεχόμενα