ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

». Έλεγε, μεταξύ άλλων, στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων:

«Χιλιάδες παιδία εξακολουθούν ακόμη στερούμενα τής μητρικής αγκάλης, χιλιάδες σπίτια έχουν βυθισθή εις το πένθος και επάνω εις ολόκληρον την εθνικήν ημών οικογένειαν έχει απλωθεί, ως απαίσιος εφιάλτης, η φρίκη και ο πόνος δια το αποτολμηθέν παιδομάζωμα. Ο θηριώδης Ηρώδης ανεβίωσεν. Όπως τότε εκείνος ύψωνε εις τας απαίσιας χείρας του την αιμοστάζουσαν μάχαιραν, από τον φόνον τόσων αθώων παιδιών, ούτω και σήμερον, σύγχρονοι Ηρώδαι προέβησαν εις παραπλήσιον έγκλημα, το όποιον θα μείνει αιώνιον στίγμα του συγχρόνου πολιτισμού.

Τραγικές και ηρωικές φυσιογνωμίες του Ελληνικού λαού. Ο γέρος χωρικός, ο γέρος ιερέας και η Ελληνίδα μητέρα, με τα όπλα στο χέρι προστατεύουν τα παιδιά τους.

Η Ελλάς εθρήνησε και θρηνεί τα απαχθέντα παιδία της. Απησχολημένη όμως εις ένα αγώνα ζωής ή θανάτου, δεν κατώρθωσε, δύο σχεδόν έτη αφ' ότου ήρχισε το αίσχος του παιδομαζώματος, νά δήξει όσον θα έπρεπε τον εθνικόν αυτής πόνον δια το αποτρόπαιον κακούργημα, δια το όποιον άλλως τε και ανέμενεν από τον πεπολιτισμένον κόσμον κάτι περισσότερον των μεμονωμένων φωνών συμπαθείας και συμπαραστάσεως. Άλλα τώρα ήλθεν η ώρα να αφήση να εκσπάση ο πόνος αυτής και δεν θα ησυχάσει, μέχρις ότου δει και το τελευταίον βιαίως απαχθέν παιδίον να επιστρέφει εις την πάτριον γην (. . .). Καθιερώθη δε η 29η Δεκεμβρίου, ότε ποιούμεθα μνήμην των υπό του Ηρώδου άναιρεθέντων παιδίων, ως ημέρα εθνικού πένθους. Κατά την ως άνω ημέραν ολόκληρος η Ελλάς, όλοι οι Έλληνες, ως εις άνθρωπος, οπουδήποτε και αν ευρίσκωνται, θα καλέσωσι τον πεπολιτισμένον κόσμον να θρηνήσει μαζί των. Από τας Αθήνας και την Ελληνικήν επαρχίαν μέχρι τής Αυστραλίας, της Ασίας, τής Αφρικής, της Αμερικής και της Ευρώπης, όπου υπάρχει Έλλην, πρέπει εκείνην την ημέραν να δείξει το πένθος του. Επί του σημείου αυτού ιδιαιτέρως επιθυμώ να επιστήσω σήμερον την προσοχήν υμών και παρακαλώ πατρικώς ένα έκαστον, άνδρας, γυναίκας και παιδία, όπως ως εις άνθρωπος, κατά τας σχετικός υποδείξεις, αίτινες θα εξαγγελθώσι δια του τύπου και του ραδιοφώνου, εκδηλώσωμεν το βαρύ πένθος, το όποιον διακατέχει τας ψυχάς μας. Ή ήμερα της 29ης Δεκεμβρίου ας αποτελέσει μίαν σταυροφορίαν διαμαρτυρίας εκ μέρους ολοκλήρου του Έθνους, διαμαρτυρίας, διότι κατά την ευφρόσυνον αυτήν ημέραν τρεις σχεδόν μυριάδες παιδιών μας στενάζουν υπό τον απαίσιον ζυγόν της ωμής βίας, η όποια προσπαθεί να αλλοίωση ότι πολυτιμότερον υπάρχει μέσα εις αυτά: την ψυχήν των. Ας γίνει όμως ταυτοχρόνως και μία εκστρατεία προσευχής. Ομόφωνος και πύρινη κατά την ημέραν αυτήν, αλλά και κατόπιν μέχρις ότου τα παιδιά μας επανέλθουν εις τας εστίας των, ως υψώνεται προς τον Κύριον η ικεσία όλων μας, όπως ελεήσει το Έθνος μας και του αποδώσει τους νεαρούς και τυραννουμένους βλαστούς του.»

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ: Καταγγελία της Ακαδημίας Αθηνών

Η Ακαδημία Αθηνών συνήλθε σ' έκτακτη συνεδρία και έστειλε στις Ακαδημίες και στα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα όλου του κόσμου, το πιο κάτω Ψήφισμα της;

Ψ ή φ ι σ μ α: Περί των αρπαγέντων ελληνοπαίδων

Προς άπάσας τας Ακαδημίας. Ή Ακαδημία Αθηνών μετέχουσα της οδύνης και της αγανακτήσεως του Ελληνικού λαού δια την μυσαράν αρπαγήν χιλιάδων ελληνοπαίδων εκ των οικογενειακών αυτών εστιών και την βιαίαν τούτων αποκόμισιν εις ξένας κομμουνιστικάς χώρας προς τον ανίερον σκοπόν της εκριζώσεως του εθνικού φρονήματος και τής ηθικής αυτών υποστάσεως, Έχουσα δε βαθείαν συνείδησιν των καθηκόντων παντός πνευματικού και ανθρωπιστικού ιδρύματος, αξίου της αποστολής αυτού, απέναντι τοιούτων εγκλημάτων γενοκτονίας διαμαρτύρεται προς πάσας τάς Ακαδημίας των πεπολιτισμένων εθνών και έχει την πεποίθησιν ότι ιδρύματα, των όποιων η ύπαρξις οφείλει να αποβλέπει ουχί μόνον προς τον σκοπόν της προαγωγής τής επιστήμης, αλλά κυριώτατα προς την ηθικήν των ανθρώπων συγκρότησιν και προς την επικράτησιν τής Ιδέας τής δικαιοσύνης, θα σπεύσωσι να κινήσωσι την προσοχήν των Κυβερνήσεων και των λαών αυτών επί το διαπραχθέν ανήκουστον έγκλημα και θα απαιτήσωσιν εν ονόματι στοιχειώδους ανθρωπισμού, όπως αποδοθώσι τα παιδία εις την πατρίδα αυτών, την Ελλάδα. Ή Ελλάς αγωνισθείσα ουχί μόνον υπέρ τής ιδικής της ελευθερίας, άλλ' υπέρ των ελευθέρων θεσμών και άλλων λαών ευαίσθητων εις την ιδέαν ταύτην, δεν δύναται να δεχθεί άνευ ζωηράς εκπλήξεως την αδιαφορίαν και την ασυγκινησίαν των λαών τούτων εν τω παγκοσμίου σημασίας ζητήματι τούτω. Αι Ακαδημίαι είναι εστίαι ελευθέρων ανθρώπων, ελευθέρως και άνευ φόβου κρινόντων τα γεγονότα τα κλονίζοντα την ηθικήν αντίληψιν του κόσμου. Το δε ζήτημα των αρπαγέντων ελληνοπαίδων δεν είναι ζήτημα μόνον Ελληνικόν. Εάν αι Ακαδημίαι δεν ενδιαφέρονται δια την επικράτησιν τής ηθικής και της δικαιοσύνης ανά τον κόσμον, δεν είναι άξιαι να υφίστανται, διότι επιστήμη άνευ γενικωτέρας ηθικής αντιλήψεως είναι καταστροφή δια την ανθρωπότητα.

Εγένετο εν Αθήναις τη 29η Δεκεμβρίου του έτους 1949».