 |
|
Εύζωνος των Ταγμάτων Ασφαλείας επιστρέφει στο σπίτι του ύστερα από την υπηρεσία του |
Αρχική Σελίδα Άλλα θέματα σχετικά με τα Τάγματα Ασφαλείας
Από της δικής μου πλευράς και με τις περιορισμένες δυνατότητες μου ενδελεχέστερης διερευνήσεως του θέματος, δεν μπόρεσα ποτέ να εντοπίσω εκείνον τον πρώτον διδάξαντα, σε «συντρόφους», «συναγωνιστές» ή έστω «συναντιλήπτορες», τον περίφημο εκείνον όρκο που υποτίθεται ότι έδιναν οι Ταγματασφαλίτες.
Παρ' όλη την απόλυτη αρνητική μου θέση και άποψη (που θα την εξηγήσω βέβαια επαρκώς στη συνέχεια), σ' ότι αφορούσε την ύπαρξη και τη χρησιμοποίηση του, είχα αρκεστεί στο να βλέπω το αηδιαστικό κείμενο του να τοποθετείται ανεπιφύλακτα και να παρελαύνει στις ιστοριογραφίες που ενεφάνιζε και εξακολουθεί να παρατάσσει σύμπασα η αριστερά, που όμως ... διευκολύνει έτσι και τον αντικειμενικό αναγνώστη στην από μέρους του αξιολόγηση του νοητικού επιπέδου των οπαδών της.
Και έμενε έτσι μετέωρη - μέχρι πρότινος - και καρτερική η προσδοκία μου, να βρεθεί κάποιος να παραθέσει με κείμενα ή με επιχειρήματα, πού ακούστηκε να ομνύεται εκείνος ο όρκος, από ποίαν Μονάδα, Τμήμα ή Σχηματισμό και πότε; Μάταια βέβαια προσδοκία, αφού θα ήταν - a priori αδύνατο να ακουσθεί τέτοιο κείμενο από στόματα Ελλήνων.
Όμως ο όρκος αυτός και έχει γραφεί και έχει δοθεί! Αλλά σε άλλη εποχή και άλλη χώρα και για τους εκεί ανθρώπους:
Γιατί είναι σαφέστατος στο σοβαρότατα τεκμηριωμένο ιστορικό σύγγραμμα του ο Αγγλος Chester Wilmot "The Struggle for Europe" (μεταφρασμένο στην ελληνική με τον τίτλο «Η πάλη δια την Ευρώπην», από τη Διεύθυνση Στρατιωτικών Εκδόσεων του ΓΕΣ, 1964, σελ. 108), όταν γράφει:
«...Την 2/8/1934 ο φον Χίντεμπουργκ απεβίωσε. Την αυτήν πρωίαν ο φον Μπλόμπεργκ και οι επικεφαλής των τριών Όπλων εκλήθησαν εις το Γραφείον του Χίτλερ και διετάχθησαν να ομώσουν όρκον, τον οποίον ο ίδιος είχε συντάξει επί μικρού τεμαχίου χάρτου· έναν όρκον πιστεως, όχι ως μέχρι τούδε εις το Σύνταγμα, ούτε εις την Πατρίδα, αλλά προσωπικώς εις τον Φύρερ!
|
|
Εύζωνος των Ταγμάτων Ασφαλείας επιστρέφει στο σπίτι του ύστερα από την υπηρεσία του |
Την επομένην, παν μέλος των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων υπεχρεώθη παρομοίως να δήλωσει:
-Ορκίζομαι ενώπιον του θεού ότι θα παρέχω ανεπιφύλακτον πίστιν εις τον Αρχηγόν του Γερμανικού Κράτους και του Γερμανικού λαού Αδόλφον Χίτλερ, Ανώτατον Διοικητήν των Ενόπλων Δυνάμεων και ότι θα είμαι πρόθυμος ως γενναίος στρατιώτης, να διακινδυνεύσω εις πάσαν περίπτωσιν της ζωήν μου, δια να τηρήσω αυτόν τον όρκον».
Αυτός λοιπόν ο όρκος, μεταποιημένος και δη από ...αδόκιμους ράφτες και κατάλληλος για να ξαναφορεθεί - δέκα χρόνια αργότερα - μεταπελευθερωτική επινόηση και εφεύρημα του ΚΚΕ, εξακολουθεί να αναμηρυκάζεται από τους κύκλους της πάσης Αριστεράς και να φέρνει τους όσους τότε κατετάγησαν στα Τάγματα να ορκίζονται πίστιν, όχι προς τους Γερμανούς, αλλά προσωπικά προς τον Χίτλερ!
Τίθεται όμως και θα παραμένει απαιτητικό με γρανιτική σκληρότητα για απάντηση το ερώτημα:
-Θα έδιναν αυτόν τον όρκο οι 1262 αξιωματικοί των Ταγμάτων από τον βαθμό του ανθυπολοχαγού μέχρι τον του συνταγματάρχη, μαχητές οι περισσότεροι του Ηπειρωτικού Μετώπου και των Οχυρών της Γραμμή Μεταξά, κάποιοι εξ αυτών δε και της Μικρασίας, πολλοί με τραύματα, προαγωγές και μετάλλια, αποκτημένα στα πεδία των μαχών;
Ή, για να παραθέσω ένα πιο προσιτό σε μένα επιχείρημα, που το θεωρώ «αμάχητο» και καταλυτικό: Στο τρίμηνο διάστημα (20/6/44-19/9/44) της παρουσίας και δράσεως στη Ναύπακτο του εκεί Τάγματος Ασφαλείας Ναυπάκτου, κανένας από τους όσους προσήλθαμε και ενταχθήκαμε σ' αυτό 700 ευζώνους - το γιατί «προσήλθαμε», μακάρι να βρεθεί κάποιος να με προκαλέσει να του το εξηγήσω - δεν κλήθηκε να δώσει, ούτε και δώσαμε ποτέ, κανέναν και προς κανένα όρκο. Και ήταν μαζί μας η ολότητα των αξιωματικών κατοίκων της πόλεως, που είχαν προσέλθει εθελοντές και που δεν ήταν λίγοι: ένας υποστράτηγος, 2 ταγματάρχες, 5 λοχαγοί, 3 υπολοχαγοί, 15 ανθυπολοχαγοί (μόνιμοι και έφεδροι), με χαρακτηριστική την περίπτωση ενός απόστρατου αντισυνταγματάρχη, παλαίμαχου του Μακεδονικού και Βορειοηπειρωτικού Αγώνων!
Χρειάζεται πολλή ανευθυνότητα και ακόμη περισσότερος κυνισμός (κάποιοι έδειξαν να τον διαθέτουν ακόμη και εν επάρκεια) για να υποστηριχθεί ότι εκείνοι οι υπερεπτακόσιοι άνδρες θα όμνυαν όρκο πίστεως στον ...Αδόλφο!
Και επειδή αρκετοί παραμένουμε εισέτι εν ζωή, θα βρεθεί κάποιος από τους εν Ναυπάκτω αναγνώστες να με διαψεύσει, παρατάσσοντάς μου έναν από τους τότε ωμώσαντες;
