Επίθεσις ΕΛΑΣ κατά λόχου Σκλαβοχωρίου

Επίθεσις ΕΛΑΣ κατά λόχου Σκλαβοχωρίου - Σοχάς.

Κατά τας πρώτας ημέρας του Δεκεμβρίου εξεδηλώθη επίθεσις του ΕΛΑΣ κατά του λόχου Σκλαβοχωρίου υπό την Διοίκησιν του γενναίου αξιωματικού Κατσαρέα Παναγ. Το ΕΛΑΣ επετέθη αιφνιδιαστικώς κατά τας μεσονυκτίους ώρας με ισχυράς δυνάμεις υποβοηθουμένας και από το εφεδρικόν ΕΛΑΣ. Οι άνδρες του λόχου μας καίτοι αιφνιδιασθέντες, ημύνθησαν γενναίως και αντεπιτεθέντες πρωτού προλάβομεν να αποστείλωμεν ενισχύσεις, έτρεψαν εις φυγήν τους ληστραντάρτας του ΕΛΑΣ οίτινες έσχον αρκετάς απωλείας μη εξακριβωθείσας λόγω του παρά τούτων ακολουθομένου συστήματος να συναποκομίζουν πάσει θυσία τα θύματά των.

Επίθεσις Βαρσόβης καθ΄ας είχε πληροφορίας το αρχηγείον μας εις το χωρίον Βάρσοβα, το ΕΛΑΣ είχεν εγκαταστήσει φυλάκια και παρημπόδιζεν την επικοινωνίαν του χωρίου ως και άλλων χωρίων μετά της πόλεως Σπάρτης. Την νύκτα της 4 προς 5 Δεκεμβρίου και ώραν 12 μεσονυκτίου, δύναμις του λόχου Μυστρά διετάχθη να βαδίση κατά του χωρίου τούτου δι΄ορεινών ατραπών, ημείς δε προσωπικώς με δύναμιν τριάκοντα ανδρών εκ του λόχου κρούσεως και Διοικήσεως, την ιδίαν ώραν, εβαδίσαμεν εξ άλλης κατευθύνσεως, προς πλήρη κύκλωσιν του χωρίου και σύλληψιν των φυλακίων. Πράγματι τούτο επετεύχθη άνευ ουδενός επεισοδίου, συλληφθέντων απάντων των φυλασσόντων σκοπών του ΕΛΑΣ και συγκεντρωθέντων εις εξωκλήσιον του χωρίου. Δυστυχώς όμως, μας διέφυγον οι υπεύθυνοι καθώς και οι Καπετανέοι οίτινες ως είχομεν πληροφορίας θα συνεκεντρούντο εις το χωρίον τούτο, άμα τη ημέρα, προς εξέτασιν και εξεύρεσιν τρόπου επιθέσεώς των κατά της βάσεώς μας Σπάρτης και Μυστρά δι΄ισχυρών δυνάμεων. Τούτο δε, χάρις εις τυχαίαν σύμπτωσιν εκπυρσοκροτήσεως όπλου στρατιώτου του λόχου Μυστρά αφ΄ενός και αφ΄ετέρου διαφυγής του υπευθύνου Κουμμουνιστού του χωρίου Πουρσανίδου Κ. (πρόσφυγος) πάλιν από έλλειψιν καλής εκτελέσεως του σχεδίου μας εκ μέρους του λόχου Μυστρά, οπότε και το σχέδιον εγένετο αντιληπτόν και ο αντικειμενικός μας σκοπός δεν επετεύχθη. Ούτω ηναγκάσθημεν να επιστρέψωμεν εις την βάσιν μας συναποκομίζοντες 10 αιχμαλώτους, εξ ων 4 μόνον του Κ.Κ.Ε, οι δε υπόλοιποι ανεύθυνοι βιαίως εκτελούντες υπηρεσίαν και απολυθέντες αυθημερόν.

Το Τάγμα ‘Λεωνίδας’ μπαίνει στη Καλαμάτα, περιτριγυρισμένο από ένα σύννεφο πιτσιρικάδων. Μπροστά είναι η δημοτική μουσική.

Ένα από τα μέσα τα οποία μετεχειρίζοντο οι Κομμουνισταί προς τρομοκράτησιν του πληθυσμού της υπαίθρου ήτο το να εμποδίζεται ο πληθυσμός να έρχεται εις επικοινωνίαν με τας πόλεις και προ παντός την Σπάρτην. Προς τούτο, είχον εγκαταστήσει φρουράς ενόπλων ελασιτών εφ’ όλων σχεδόν των οδικών αρτηριών προς Σπάρτην. Επί της οδού Σπάρτης Αγίου Ιωάννου επληροφορήθημεν ότι, ομάς ανταρτών, ήλεγχε πάσαν δίοδον και απηγόρευε την κίνησιν προς Σπάρτην. Διετάχθη τότε ομάς υπό τον Αν/γόν Νικολόπουλον Ηλίαν να εκκαθαρίση την δίοδο ταύτην και να δώση ελευθέραν κυκλοφορίαν του πληθυσμού.

Εντός ωρών, παρουσιασθείς μοι ανέφερεν ότι, ο δρόμος είναι ελεύθερος και 2 αντάρται ένοπλοι είναι νεκροί επί του φυλακίου των. Την επιχείρησιν ταύτην διεξήγε ο ανωτέρω με δύναμιν μόνον 5 ανδρών.

Επιχείρησις απελευθερώσεως κρατουμένων οικογενειών, ανδρών και αξιωματικών εις στρατόπεδον Βορδικίας.

Ένα από τα χωριά της Λακεδαίμονος όπου το Κ.Κ.Ε. Λακωνίας είχεν σοβαρόν αριθμόν οπαδών, χάρις εις την δράσιν του δημοδιδασκάλου Πολυμενάκου, παλαιού στελέχους του Κ.Κ.Ε, ήτο και το χωρίον Βορδώνια. Ήτο στρατόπεδον μεταφερομένων εθνικοφρόνων από Ταϋγέτου εις Πάρνωνα και τανάπαλιν. Το γραφείον πληροφοριών του Αρχηγείου έλαβεν την ασφαλή πληροφορίαν ότι, ευρίσκοντο κρατούμενοι εις Βορδώνιαν αι οικογένειαι των εκ Σοχάς αγωνιστών και πρωτοπόρων του αντικομμουνιστικού αγώνος Λεωνίδα Β. Παπαδάκου κ. λ. π.

Ευθύς αμέσως ο αεικίνητος και θαρραλέος έφεδρος Αν/γός Μαυροειδής Σπ. μετά ολιγάριθμου ταχυκίνητου δυνάμεως δια φορτηγού αυτοκινήτου, έσπευσαν εις το χωρίον τούτο και μετ’ ολίγας ώρας οδήγησεν εις Σπάρτην αρκετά γυναικόπαιδα εκ των κρατουμένων, μη συναντήσας ουδεμίαν αντίστασιν, πλην ελαχίστων πυροβολισμών, ους έρριψαν οι ήρωες του ΕΛΑΣ εξ αποστάσεως μόλις ορατής.

Αρχάς Ιανουαρίου ο Λόχος Κατσαρέα είχεν προωθηθεί εκ Σκλαβοχωρίου και εγκατασταθεί εις το χωρίον Ανώγεια. Το Ε.Λ.Α.Σ. ενόμισεν ότι θα ηδύνατο δια σοβαρών δυνάμεών του επιτιθέμενον αιφνιδιαστικώς να καταφέρη καίριον πλήγμα κατά του σημείου αυτού των δυνάμεών μας το οποίον σοβαρώς οχλούσεν την δράσιν του και απέκοπτεν τας δυνάμεις του Πάρνωνος και Ταϋγέτου να κινούνται ελευθέρως. Ούτω την νύκτα της 7^ης Ιανουαρίου επετέθη αιφνιδιαστικώς διά δυνάμεως 500 και πλέον ανταρτών και με την απόφασιν να εξουδετερώση οπωσδήποτε τας δυνάμεις μας, έλαβον δε και την πρόνοιαν να στήσουν ενέδρας καθ’ όλην την γραμμήν από Σπάρτης μέχρις Ανωγείων διά να παρεμποδίσουν τας τυχόν αποστελλομένας ενισχύσεις μας. Μετά όμως προσπάθεια των, οι ηρωϊκοί υπερασπισταί, όχι μόνον εξουδετέρωσαν την πρώτην αιφνιδιαστικήν επίθεσιν των προδοτών Ληστανταρτών του Ε.Λ.Α.Σ αλλά προτού προλάβουν να εξουδετερώσουν τας στηθείσας παγίδας αι αποσταλείσαι ενισχύσεις υπό του Εφέδρου εκ μονίμων Συνταγματαρχών κ. Παπαηλιού Σπ. και καταφθάσουν εις τον τόπον της συμπλοκής, ο λόχος Ανωγείων είχεν αντεπιτεθή και είχε τρέψει εις φυγήν τους θρασυδείλους ληστάς. Εις τον τόπον της συμπλοκής άφησαν πολλά λάφυρα (πολεμικόν υλικόν) τρεις νεκρούς και δύο αιχμαλώτους, εξ ων ο εις ήτο σημαίνον στέλεχος του Κ.Κ.Ε, καθοδηγητής του επιτεθέντος τάγματος των ανταρτών ως ομολόγησεν. Επί ενός δε των φονευθέντων ανευρέθη επιστολή ενθαρυντική Μοιράρχου τότε εν ενεργεία, και με άλλην πλουσίαν κομμουνιστικήν δράσιν πλαισιωμένου, και όστις δυστυχώς ετιμήθη παραξίαν και μόλις εσχάτως απεστρατεύθη αφού προηγουμένως προήχθη ίσως κατ’ επανάληψιν. Εκ των ημετέρων ουδεμίαν απώλειαν ή τραυματισμός.

Η ανδρεία, η αποφασιστικότης και η τακτική του Τάγματος Σπάρτης ετσάκισεν έκτοτε το ηθικόν των ληστανταρτών και ήτο καιρός να ειδοποιηθούν όπως αφήσουν ελευθέρους από όλα τα στρατόπεδα των (Νταχάου) τους εθνικόφρονας πολίτας.

Εδόσαμεν διαταγήν εις όλους τους λόχους μας η εις μικροτέρας δυνάμεις μας να συγκεντρώσουν εις Μυστρά παντα συλλαμβανόμενον κομμουνιστήν ή τας οικογενείας αποδεδειγμένως εις το Ε.Λ.Α.Σ. υπηρετούντων. Εντός ελαχίστου χρόνου συνελήφθησαν και εκρατούντο αρκεταί δεκάδες τοιούτων ανθρώπων. Τότε αφέθησαν ελεύθεροι ένιοι τούτων δυνάμενοι να έλθουν εις επαφήν με τους ιθύνοντας του Ε.Λ.Α.Σ. και του Κ.Κ.Ε. με την εντολήν να τους διαβιβάσουν ότι εάν, εντός 48 ωρών δεν αφεθούν ελεύθεροι και δεν διαλυθούν τα στρατόπεδα των κρατουμένων εθνικοφρόνων δεν θα φεισθώμεν της ζωής των συγγενών των ή των ομοφρόνων των. Πράγματι είτε διότι είχον πεισθεί ότι δεν αστειευόμεθα είτε διότι είχον τρομοκρατηθή άφησαν ελευθέρους άπαντας τους συγγενείς των εις τα Τάγματα υπηρετούντων ανδρών μας. Συνεπώς προς όσα διεμηνύσαμεν, αφήσαμε αμέσως ελευθέρους άπαντας τους κρατηθέντας επ’ ολίγας ημέρας, αφού τους ετονίσαμεν ότι, καθήκον έχουν να διαφωτίσουν, και τους παρασυρθέντας ιδικούς των, διά παντός προσφόρου μέσου, να εγκαταλήψουν τας τάξεις του προδοτικού Ε.Λ.Α.Σ. Το αποτέλεσμα ήτο αρκετά ικανοποιητικόν.

Εκστρατεία εκκαθαρίσεως Ταϋγέτου και απελευθερώσεως Καλαμών

Κατά τα μέσα Ιανουαρίου η δύναμις του Τάγματος Σπάρτης ήτο εις θέσιν πλέον να επιχειρήση ευρυτέρας σημασίας εκστρατείαν κατά των δολοφόνων του ΕΛΑΣ και να απελευθερώση και την Δυτικήν πλευράν του Ταϋγέτου. Πράγματι δύναμις 520 ανδρών του Τάγματος Σπάρτης, ης ετέθην επί κεφαλής με στρατιωτικόν Σύμβουλον τον τότε Ταγματάρχην Κωστόπουλον Κ. με Διοικητήν της δυνάμεως τον Ταγματάρχην Δεμέστιχαν Παναγιώτην και με Διοικητάς των 3 Λόχων τους μόνιμους αξιωματικούς 1) Λοχαγόν Τσόμπον Ιωάν. 2) Αν/γόν Περιβολιώτην Γεώργιον και 3) Αν/γόν Κατσαρέαν Παναγιώτην και με επί Κεφαλής της συγκροτηθείσης επιμέλειας τον έφεδρον Ανθυπίλαρχον Θεοδωρόπουλον. 4) Ετέθημεν εις Κίνησιν διά της ανατολικής πλευράς του Ταϋγέτου (Αναβρυτή) και αφού διεδράμαμεν όλον τον Αυχένα του Ταϋγέτου μέχρι Αρεοπόλεως και εξεκαθαρίσαμεν το έδαφος από πάσαν εστίαν του ΕΛΑΣ απεκατεστήσαμεν τας μονίμους αρχάς και συνεστήσαμεν προς τον πληθυσμόν να μην δίδει πίστιν εις τα αντεθνικά κηρύγματα του Κ.Κ.Ε, απεδώσαμεν εις τον πληθυσμόν διά του Τάγματος Γυθείου, 300 και πλέον πρόβατα, άτινα είχον αρπαγεί από τον πληθυσμόν της περιφέρειας Γυθείου και άτινα οι ελασίται εν τη φυγή των είχον εγκαταλήψει επί του Ταϋγέτου. Πλείστοι παρασυρθέντες εις το ΕΛΑΣ έσπευσαν να ζητήσουν προστασίαν πλησίον του Τάγματος, παρουσιαζόμενοι με τον οπλισμόν των ή συλλαμβανόμενοι εζητούσαν επιμόνως να έλθουν μαζύ μας και διεκτραγωδούσαν την αθλίαν συμπεριφοράν των Κομμουνιστών και την αφάνταστον βίαν και τα ψευδολογήματα των καθοδηγητών του Κ.Κ.Ε.

Εξ Αρεοπόλεως η δύναμίς μας ηκολούθησε προκαθορισμένον σχέδιον πορείας επί της δυιτικής πλευράς του Ταυγέτου με αντικειμενικόν σκοπόν την απελευθέρωσιν των Καλαμών η οποία εστέναζε υπό την αφόρητον τρομοκρατίαν του ΕΛΑΣ και την ενδιάμεσον απελευθέρωσιν των χωρίων και την διάλυσιν των στρατοπέδων της φρίκης και του εγκλήματος. Εντός ελαχίστων ημερών ο αντικειμενικός σκοπός μας επετεύχθη.

Επραγματοποιήθη η απελευθέρωσις εκατοντάδος Εθνικών αγωνιστών συνελήφθησαν πλείστοι Αιχμάλωτοι ελασίται και οι οπαδοί της δολοφονικής Ο.Π.Λ.Α και πλέον από 100 πολεμικά όπλα ενίσχυσαν την δύναμίν μας. Εκ των αιχμαλώτων όσοι, εκ προχείρου ανακρίσεως δεν βαρύνοντο με εγκλήματα, αφέθησαν ελεύθεροι. Μεταξύ των αιχμαλώτων δυστυχώς υπήρξαν και 2 μόνιμοι αξιωματικοί του Εφεδρικού ΕΛΑΣ οι οποίοι επαρκώς εδικαιολογήθησαν. Τέλος, εισήλθομεν εις την πόλιν των Καλαμών, όπου μας υπεδέχθησαν οι κάτοικοι εν εξάλω ενθουσιασμώ διά των παραθύρων των οικιών των και υπό την στενήν ως αντελήφθην παρακολούθησιν του Κ.Κ.Ε. Οι ελασίται των Καλαμών διεσκορπίσθησαν ανά την πόλιν και έβαλον διά χειρομβοβίδων και όπλων προς εκφοβισμόν μας. Η Ο.Π.Λ.Α εκτύπησεν δολοφονικώς εντός κουρείου δύο νεαρούς στρατιώτας μας εκ των οποίων τον ένα εφόνευσεν, τον δε άλλον ετραυμάτισεν θανασίμως. Ευτυχώς όμως επέζησεν. Αυτά ήσαν και τα μοναδικά θύματα της όλης εκστρατείας μας. Εν αντιθέσει παρά τας δολοφονικάς των ενέδρας, διά προσχεδιασμένων ταχυτάτων ενεργειών μας η πόλις εξεκαθαρίσθη εντός της ημέρας και της νυκτός από τα δολοφονικά καθάρματα και 200 αιχμάλωτοι και πλέον των 10 νεκρών ελασιτών επλήρωσαν την αντίστασίν των. Αι Καλάμαι ανέπνευσαν πλέον ελεύθεραι και εκατοντάδες πολιτών εκλιπαρούσαν να μας ακολουθήσουν. Τούτο όμως ήτο αδύνατον. Είκοσι μόνον γενναία παιδιά παρέλαβον μαζύ μου, ίνα αποτελέσουν τον πυρήνα του υπό δημιουργίαν Τάγματος του αειμνηστου Ταγματάρχου Στούπα Παναγιώτη, όστις απελευθερωθείς από την απηνή δίωξιν του ΕΛΑΣ εσχημάτισε μετ’ ολίγον κατά Μάρτιον 1944 το τάγμα Μελιγαλά. Η επιστροφή μας εις Σπάρτην ήτο πλέον η θριαμβευτική και διά νέου δρομολογίου, υπερπηδήσαντες τας κορυφογραμμάς του Ταυγέτου διώξαντες και εκμηδενήσαντες πάσαν αντίστασιν του ΕΛΑΣ, επανήλθομεν κατά τας αρχάς (7-8 Φεβρουαρίου) εις την βάσιν μας. Η πλήρης εξάρθωσις των βάσεων του ΕΛΑΣ είχεν επιτευχθή. Ο πανικός και ο φόβος διέλυσαν πλείστα τούτου συγκροτήματα. Το ηθικόν του λαού ανεπτερώθη και επίστευσεν πλέον ακραδάντως εις την τελικήν νίκην, κατά του αιμοβόρου Κομμουνιστικού συγκροτήματος. Προ της ισχύος ετρέπετο εις φυγήν, προ της αδυναμίας ήσαν θηρία ανήμερα που διψούσαν δια αίμα, ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ. Κάθε έλληνας χωρικός που ήλθεν εις επαφήν μαζύ μας κάθε πολίτης που η μοίρα του επεφύλαξεν να ζήση εις τας ελασοκρατουμένας περιοχάς, με φρίκην μας διηγούντο και από μίαν αφάνταστον τραγωδίαν. Λεηλασίαι, δολοφονίαι, ανασκολοπισμοί, ατιμώσεις αρπαγαί, καταστροφαί, αίμα ήτο η δράσις του ΕΛΑΣ και των παραφυάδων του. Η μόνη ακτίνα παρηγοριάς ήτο η δύναμίς μας, αλλά και αυτή ανεπαρκής να σώση τον πληθυσμόν της υπαίθρου. Μόνον δύο ημέρας εξεκουράσθην εις Σπάρτην. Εις τας 10/2/44 παρέλαβον τον Λόχον Σπάρτης υπό τον Λοχαγόν Τσόμπον Ιωάν. και δι’ ημερησίας πορείας 25 χιλ/τρων εισήλθομεν εις Κροκέας όπου και εγκαταστάθη μονίμως η δύναμις αύτη ίνα απαλευθερώση και την γύρω περιφέρειαν από το Κ.Κ.Ε. και αποκόψομεν τον κόμβον συγκοινωνίας και την πλουσίαν λίαν των εκ της περιφερείας ταύτης, κυρίως εις έμψυχον υλικόν. Ταυτοχρόνως απέβλεπον να πάρωμεν επαφήν με το Τάγμα Γυθείου, όπου η απόστασις εσυντομεύθη εις 20 μόνον χιλιόμετρα και ήτο δυνατή η εκατέρωθεν ενίσχυσις εις περίπτωσιν ανάγκης.

Μετ’ ολίγας ημέρας και αφού επαγιώθη η θέσις του Λόχου Κροκεών επανήλθον εις Σπάρτην. Γεγονός πλέον ήτο η απόλυτος επικράτησις της δυνάμεώς μας εν Λακωνία και η πλήρης εξουθένωσις των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, τουλάχιστον εις την επαρχίαν Λακεδαίμονος, πλην τω ορεινών περιοχών του Πάρνωνος, αίτινες ηλέγχοντο απολύτως παρά του Ε.Λ.Α.Σ. και λόγω γειτνιάσεως προς την Αρκαδίαν όπου εισέτι ανενόχλητον το Κ.Κ.Ε ηργάζετο προς επικράτησιν των γνωστών πλέον αντεθνικών σκοπών του.

Αξιωματικοί και οπλίτες του Τάγματος "Λεωνίδας" μαζί με έναν κτηνοτρόφο. Φιλικές διαθέσεις εκατέρωθεν.

Το δεύτερο δεκαήμερο Φεβρουαρίου 1944 εύρεν τας δυνάμεις μας αρκετάς ισχυράς να προωθηθούν πλέον εις νέας περιοχάς και να εξαρθρώσουν απολύτως τα εθνοκτόνα σχέδια του Κ.Κ.Ε. Αλλά το χαρακτηριστικόν γνώρισμα της διχονοίας μας και του ακράτου εγωϊσμού ενίων των ηγητόρων των Ταγμάτων, χωρίς να θέλω να αναγράψω λεπτομερείας της επιληψήμου αυτής Περιόδου του Τάγματος Σπάρτης (Συντάγματος πλέον) διότι αποτελεί μελανήν κηλίδα και στίγμα με τας μηχανοραφίας αποτυχιμένων στρατιωτικών. Παραθέτω μόνον ότι, ηναγκάσθην, δια να μην αμαυρώσω την μέχρι τότε πατριωτικήν μου δράσιν να αποχωρήσω της αρχηγίας, προς αποφυγήν ασκόπων περιπετειών και παρά την εκδηλωθείσαν ζωηράν αγανάκτησιν των στρατιωτών, οι οποίοι σχεδόν εν τω συνόλω των και με το σύνολον των κατωτέρων αξιωματικών μετά βδελυγμίας και ψυχικού βρασμού παρηκολούθουν τας σκευωρίας και την αρχομανίαν αξιωματικών, οίτινες εκ του ασφαλούς πλέον, έβαλον κατά της πολιτικής Διοικήσεως του αγώνος, μη διστάσαντες να επιζητήσουν και την επέμβασιν των κατακτητών τους οποίους εγώ ηγνόουν εις τον καθαρώς ελληνικόν αγώνα, διατηρήσεως της Λακωνικής ανεξαρτησίας, από την κομμουνιστικήν πανώλην. Ανεχώρησα δι’ Αθήνας, συνέστησα προς όλους να επιτελέσουν εις το ακέραιον το καθήκον των και εκείθεν πλέον παρηκολούθουν τας αλλεπαλλήλους φάσεις του αγώνος επικρατήσεως ............. των με τόσας θυσίας ιδικάς μας, αποκαταστηθέντων αξιωματικών. Δεν δύναμαι όμως, όσο και αν παρασιωπώ ονόματα και πράξεις, να μην εξάρω την θαρραλέαν και ιδιαιτέρως πατριωτικήν δράσιν του νυν ταξιάρχου και τότε Ταγματάρχου Δεμέστιχα Παναγιώτη. Ομοίως θα ήτο παράληψις να μην εξάρω την ιδίαν στάσιν του νυν Δημάρχου Σπάρτης και υπαρχηγού του τότε αγώνος κ. Βενιζέλου Ζερβέα. Ομοίως όλων των πρωτοπόρων αγωνιστών με επί κεφαλής τον Λεωνίδαν Β. Παπαδάκον, τον ακούραστον τότε μαχητήν Λεωνίδαν Γ. Παπαδάκον, τον Γεώργιον Μενούτην τον Νικολ. Κατσούλην, τον Λεωνίδαν Μαυρακάκην, τον Κων/νον Σαραντούλιαν, τον Αδάμ. Ρουμελιώτην και τους αειμνήστους αγωνιστάς εφέδρους Αν/γούς Σπύρον Μαυροειδήν και Ηλίαν Νικολόπουλον. Βεβαίως με την ιδιαιτέραν αυτήν μνείαν των ανωτέρω, ουδόλως θέλω να υποτιμήσω τας παροσφερθείσας ανεκτιμήτους εθνικάς υπηρεσίας απάντων των οικειοθελώς ενταχθέντων εις τον υπέρ πάντων αγώνα κατά του επαράτου Κομμουνισμού, εχθρού Πατρίδος, Θρησκείας, Οικογενείας, Εθνικών παραδόσεων.

Θα ήτο παράληψις, εάν δεν ανεφέροντο τα ονόματα των μυριάκις κινδυνευσάντων εις τον διεξαχθέντα αγώνα των Ταγμάτων εις την πολιτικήν επιτροπήν Αθηνών και ήτις προσέφερεν ανεκτιμήτους υπηρεσίας πληροφοριών και καθοδηγήσεων επί της επικρατούσης τότε γενικωτέρας πολιτικής καταστάσεως και της αποστολής δεκάδων γενναίων αξιωματικών, προς πλαισίωσιν των στελεχών του Τάγματος.

1) Νικήτας Γ. Βαρβιτσιώτης νυν Βουλευτής 2) Παναγιώτης Δ. Βρεττάκος νυν νομοκτηνίατρος και 3) Ελευθέριος Δ. Βρεττάκος επί κεφαλής της μαχητικής κατασκοπείας του Τάγματος εν Αθήναις. Ούτος παρηκολούθη πάσαν κίνησιν του Κ.Κ.Ε εν Αθήναις και των καμουφλαρισμένων συνδέσμων τούτου με την Πελοπόννησον και μας κρατούσε ενημέρους εν μέσω μυρίων κινδύνων εκ μέρους της Σατανικής οργανώσεως του Κ.Κ.Ε σημειώσας αξιολόγους επιτυχίας.

Την από Μαρτίου 1944 και μετέπειτα εξέλιξιν της πορείας δράσεως των ταγμάτων θέλουσι αναφέρει οι αναλαβόντες πλέον τας ευθύνας της Διοικήσεως τούτων Στρατιωτικοί αφ’ ενός και αφ’ ετέρου ημείς απομακρυσθέντες εις Αθήνας, δεν ηδυνήθημεν να παρακολουθήσωμεν εκ του σύνεγγυς τα γεγονότα. Εκείνο όμως όπου είμεθα υποχρεωμένοι να τονίσωμεν ιδιαιτέρως διά τα Τάγματα Λακωνίας είναι ότι ιδρύθησαν εις τας πλέον κρισίμους και τραγικάς στιγμάς όπου διήρχετο η Λακωνία κάτω από την Βάρβαρον κατάκτησιν των Γερμανών αφ’ ενός και την πλέον αιμοσταγή επιδίωξιν των εαμοσλαύων Κομμουνιστών του Ε.Λ.Α.Σ που επιδίωξαν την καθολικήν εξάληψιν της Ελληνικής φυλής.

Ο εθνικός παλμός και ο εθνικός χαρακτήρας των Ταγμάτων ασφαλείας Λακωνίας υπήρξαν και θα είναι η ι σ τ ο ρ ι κ ή των Μ ο ί ρ α.

Η έστω και καθυστερημένα αναγνώρισις των προσφερθεισών εθνικών υπηρεσιών των θα τονώση το Εθνικόν αίσθημα των επιζησάντων αγωνιστών και θα δημιουργήση τας αναγκαίας προϋποθέσεις δια την προσφοράν νέων θυσιών οίαν και όπου παραστεί ανάγκη.

Αθήναι