Καποδίστριας

Λένε ορισμένοι ότι ο Καποδίστριας είχε αμφιβολίες για την επανάσταση. Ποτέ δεν είχε αμφιβολίες. Έπρεπε να επαναστατήσουμε, αλλά το πότε, το πώς και με ποιους σκοπούς αυτό δεν μπορούσε να το αποφασίσει ο οποιοσδήποτε, αλλά οι άνθρωποι που υπερείχαν και είχαν ευθύνες απέναντι στο έθνος. Ο ίδιος ο Καποδίστριας διέθεσε όλη του τη περιουσία στους αγώνες για την επικράτηση της Ελλάδας.

Αναφέρεται, και είναι εξακριβωμένο, ότι όταν έμενε στη Γενεύη το 1811 περίπου, ο Τσάρος σε συνεννόηση με τον Μέτερνιχ, είχε αναθέσει στον Καποδίστρια να κάνει τη διοικητική οργάνωση της Ελβετίας. Ο Καποδίστριας έκανε τη διαίρεση της Ελβετίας σε καντόνια, σύστημα που διατηρείται μέχρι σήμερα ακριβώς όπως το σκέφτηκε ο Καποδίστριας. Τα οργάνωσε τα έκανε να συμφιλιωθούν και γιαυτό οι Ελβετοί από ευγνωμοσύνη του έχουν κάνει ανδριάντες και στο καντόνι του Βο και της Γενεύης και μέσα στη πόλη της Λοζάννης ενώ τον είχαν ανακηρύξει επίτιμο πολίτη τους, ενώ εμείς κάτω από την επίδραση των Μαρξιστών ιστοριοπλόκων τον περιφρονούμε και αντίθετα με τους Ελβετούς που έχουν κάνει τους Μαρξιστές στην άκρη και ευημερούν, εμείς εδώ τρώμε σοσιαλισμό.

Στη Γενεύη έμενε, ενώ ήταν βαθύπλουτος, σε ένα (σχετικά) μικρό διαμέρισμα δυο δωματίων, αυτός και ο υπηρέτης του. Απέναντι ήταν το τεράστιο ανάκτορο του Εϊνάρδου, του μεγάλου φιλέλληνα τραπεζίτη που έδωσε πολλά χρήματα για την επανάσταση του 1821. Αυτός ήταν φίλος με τον Καποδίστρια, γνώριζε ότι είχε τεράστια περιουσία και του παραπονιότανε λέγοντας του «Ντροπή να κάθεσαι σε αυτό το σπιτάκι, ενώ έχουμε ανάκτορο και τι θα λένε οι φίλοι μας» κλπ. Και μια συγγραφέας η Σαρλότ ντε Ρος που τον έβλεπε και ήταν και ερωτευμένη μαζί του και αυτή του έλεγε να μείνει στο ανάκτορο του Εϊνάρδου. Ο Καποδίστριας απαντούσε: «Αυτή την εποχή που οι συμπολίτες μου υποφέρουν, εγώ δεν μπορώ να ζω πλούσια. Πρέπει να δαπανώ την ημέρα, εγώ και ο υπηρέτης μου πέντε φράγκα»!

Ο φιλέλληνας τραπεζίτης Εϋνάρδος

Το παλάτι του Εϋνάρδου. Ο Καποδίστριας δεν ήθελε να μείνει γιατί οι συμπατριώτες του υπέφεραν!

Υπέβαλλε δηλαδή οικειοθελώς τον εαυτό του σε λιτότητα και ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι: Ο Καποδίστριας στη πολιτική εισήλθε βαθύπλουτος και εξήλθε δολοφονημένος και πάμφτωχος. Τα χωράφια του (για να μην τα λέμε όλα στο τέλος) στη Κέρκυρα τα υποθήκευσε για να πάρουν οι Έλληνες σιτάρι από τη Μάλτα να μην πεθάνουν της πείνας. Αυτός που ζούσε στα παλάτια του τσάρου, αυτός που κυβερνούσε και επηρέαζε ουσιαστικά την εξέλιξη της Ευρώπης, ζούσε φτωχά. Από την Ελλάδα δεν ωφελήθηκε. Όλη του τη περιουσία την διέθεσε στην Ελλάδα. Μπορείτε λοιπόν να συγκρίνετε αυτόν τον πολιτικό άνδρα που μπήκε πάμπλουτος στη πολιτική και βγήκε πάμπτωχος με άλλους σύγχρονους πολιτικούς που μπήκαν πάμφτωχοι και εξήλθαν πάμπλουτοι.

Το πρώτο συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει, είναι ότι αυτοί που θέλουν να ωφελήσουν την πατρίδα μας δεν ζουν από την πατρίδα ούτε πλουτίζουν από την Ελλάδα, διότι η Ελλάδα δεν είναι καμία επιχείρηση ή κανένα εργοστάσιο να κάνει πλούσιους τους πολιτικούς. Η αντίληψη του Καποδίστρια ήταν ότι πρέπει αυτός που έχει χρήματα να τα διαθέσει για την Ελλάδα. Δεν μπορεί ένα έθνος να πάει μπροστά με την αντίληψη ότι οι πολιτικοί πρέπει να παίρνουν προμήθειες από συμβάσεις, να απομυζούν το δημόσιο χρήμα και να φτωχαίνουν την Ελλάδα. Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσουμε έτσι.

ΔΕΝ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ!

Ο Καποδίστριας όταν κηρύχτηκε η επανάσταση πήρε μια άδεια απεριόριστης διάρκειας. Το 1822 γίνεται μια συνάντηση μεταξύ του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ του Καποδίστρια, του Εσελρόντε, του άλλου υπουργού εξωτερικών και ενός μυστικοσυμβούλου του Τσάρου που έχει διασωθεί το όνομά του, λεγότανε Τατίτσεφ. Αυτοί οι τέσσερις κάθονται και συζητούν. Ο τσάρος λέγει στον Καποδίστρια να του δώσει ένα υπόμνημα. Ο Καποδίστριας απαντά: «Δε δίνω κανένα υπόμνημα. Θα συζητήσουμε»! Βγάζει δε ένα λόγο όπου εισηγείται και εξηγεί με λεπτομέρεια γιατί είναι αναγκαίο ο Τσάρος να κηρύξει πόλεμο κατά των Τούρκων. Είναι μια πολύ δύσκόλη στιγμή κατά την οποία ο Καποδίστριας εξαντλεί όλα του τα επιχειρήματα και θα ήταν άλλη η όψη της Ευρώπης αν ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ άκουγε τον Καποδίστρια. Δεν τον άκουσε! Μετά έξι χρόνια αυτό που δεν έκανε ο Αλέξανδρος Α΄ θα το κάνει ο διάδοχος του Νικόλαος, αλλά πια θα είναι αργά. Ο Τσάρος ακούει τον Καποδίστρια, κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει τα επιχειρήματά του. Ο Καποδίστριας λέει ότι οι Έλληνες επαναστάτησαν, είμαστε στο 1822, η επανάσταση έχει φουντώσει πρέπει ο Τσάρος να κηρύξει ιερό πόλεμο για την απελευθέρωση των Ορθοδόξων. Οι αναλύσεις που κάνει δεν μπορούν να αναφερθούν εδώ αλλά είναι καταπληκτικές. Ο Τσάρος όταν τελειώνει η σύσκεψη, η οποία ήταν θυελλώδης, δηλώνει: «Αν ήμουν στη θέση σου θα έκανα και θα έλεγα αυτά που λες και κάνεις. Αλλά δεν είμαι! Γιαυτό δεν μπορώ να αλλάξω την απόφασή μου. Δεν θα επιτεθώ στη Τουρκία»! Τον αγκάλιασε, τον φίλησε, πράγμα πρωτοφανές για δεσπότη που τους είχαν όλους σε απόσταση και του είπε: «Σου δίνω άδεια επ' αόριστο. Πήγαινε και θα ξανασυναντηθούμε. Ο θεός να μας βοηθήσει!» κλπ.

Ο Καποδίστριας φεύγει πάει στη Φρανκφούρτη, μετά στην Ελβετία, στο Παρίσι, στην Αγγλία. Παντού συγκέντρωνε χρήματα για τον αγώνα του έθνους. Γνώριζε πολύ καλά ότι επανασύσταση χωρίς χρήματα δεν γίνεται. Έχει διαθέσει τα πάντα για την Ελλάδα, όλη του τη περιουσία. Αλλά παρ’ ότι υπερήφανος αναγκάζεται να ζητάει χρήματα από φίλους του.

Ο Εϊνάρδος τον βοήθησε, έδωσε τεράστια χρηματικά ποσά και είναι προς τιμή του Ελληνικού κράτους που το 1960 (ή 1965 δεν θυμάμαι ακριβώς) έβγαλε γραμματόσημο προς τιμήν του με το κεφάλι του και το όνομά του, και ο κόσμος δεν ήξερε ποιος είναι. Αυτά βλέπετε τα βγάζουν μυστικά για να μην τα μαθαίνουμε.

Η ΕΛΒΕΤΙΑ ΤΟΝ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ

ΔΕΝ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ!