ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ

Κατά την αναχώρησιν και ίνα μη εκτελεσθή διαταγή των άρχων κατοχής περί υποβολής ονομαστικής καταστάσεως των κομμουνιστών περιφερείας της Υποδιοικήσεως, προς δε εξαφανισθή παν στοιχείον αφορών αυτούς, άτινα υπήρχον εις τα αρχεία των Υπηρεσιών, εδόθη διαταγή και παρελήφθησαν παρά των ανδρών άπαντες οι φάκελοι των κομμουνιστών περιφερείας της Υποδιοικήσεως ως και τα σχετικά βιβλία, τα όποια (φάκελοι και βιβλία) καθ' οδόν κατεστράφησαν διά πυρός.

Μετά ολονύκτιον πορείαν, τας πρωινάς ώρας της 8-3-43 εφθάσαμε έξωθι του χωρίου Συκιά, ένθα λαβόντες την πληροφορίαν παρά του ιερέως Συκιάς Παπανέστορος, ότι η ομάς του Γουλγουτζή ευρίσκετο εις την ιεράν μονήν των Αγίων Πάντων μετέβημεν εκεί.

Εις την μονήν, τόσον οι επικεφαλής τής ανταρτικής ομάδος μόνιμοι ανθυπολοχαγοί Τσαμασιώτης Σπυρίδων καί Παπαθανασίου Αθανάσιος, όσον και οι άνδρες αυτής, μας υπεδέχθησαν με ενθουσιασμόν και ποικιλοτρόπως εξεδήλωσαν την χαράν των. Κατά την εκεί παραμονήν μάς επεσκέφθη ο τότε λοχαγός Μυτιληνάκης Λάμπρος, διαμένων εις Βέροιαν, ως και τίνες κάτοικοι των πέριξ χωρίων. Μετά πάροδον 2-3 ημερών και την επάνοδον εκ Βεροίας του αρχηγού Γουλγουτζή, το τμήμα μας, αποτελούμενον εκ 50 ανδρών περίπου, εξεκίνησε διά την εκτέλεσιν του προγράμματος ενεργείας, ο συνίστατο εις την διέλευσιν τας βραδυνάς ώρας εκ των χωρίων, προς επαφήν μετά των κατοίκων, συγκρότησιν επιτροπών αγώνος, συγκέντρωσιν όπλων και λοιπών χρησίμων υλικών, συγκρότησιν εφεδρικών ομάδων δράσεως, δικτύων πληροφοριών κ.λ.π.

   Άποψη του χωριού Κούκος σήμερα (19 χιλιόμετρα έξω από την Κατερίνη). Κατοικείται από πρόσφυγες Ποντίους, οι οποίοι υπέστησαν τα πάνδεινα από Τούρκους οπλισμένους με Σοβιετικά όπλα και γι' αυτό δεν ήθελαν να ακούσουν για κομμουνισμό.
   Λόγω της αγάπης τους για την Ελλάδα πήραν με ενθουσιασμό τα όπλα και με αρχηγό τον Κυριάκο Παπαδόπουλο ή Κισά Μπατζάκ (Κοντοπόδης) ενταχτήκανε στις Εθνικές δυνάμεις της ΠΑΟ. Φύσει αντίθετοι με τον κομμουνισμό αρνήθηκαν να ενταχτούν στον ΕΛΑΣ γι' αυτό καταδιώχτηκαν αγρίως από τους κομμουνιστές.
   Μετά τη διάλυση της ΠΑΟ και για να σωθούν από τον ΕΛΑΣ που απειλούσε τόσο αυτούς όσο και τις οικογένειες τους αναγκάστηκαν να υπερασπιστούν τους εαυτούς των παίρνοντας όπλα από τους Γερμανούς.
   Με την αποχώρηση των Γερμανών το χωριό καταλήφθηκε από τον ΕΛΑΣ στις 16-10-1944.
   Στη πλατεία υπάρχει στήλη με ονόματα κατοίκων που έπεσαν τόσο πολεμώντας τους Γερμανούς όσο και κατά τον συμμοριτοπόλεμο.

Η έξοδος μας αύτη (τόσον τής ομάδος Γουλγουτζή, όσον και εμού μετά των ανδρών μου) γνωσθείσα προκάλεσεν ακράτητον ενθουσιασμόν μεταξύ των κατοίκων των Πιερίων, ως και των πέριξ περιφερειών Κατερίνης και Βεροίας και, παρά πάντα φόβον του κατακτητού, έσπευδον ούτοι να μας συναντήσουν και να εκδηλώσουν την αγάπην και την πίστιν των εις τον αγώνα διά την απελευθέρωσιν της Πατρίδος και να μας προσφέρουν πάσαν εξυπηρέτησιν εις τας ανάγκας μας εις τρόφιμα κ.λ.π. Εκεί δε που η έξοδος αύτη προκάλεσε ιδιαίτερον ενθουσιασμόν, ήσαν οι τουρκόφωνοι πληθυσμοί των Πιερίων, οι όποιοι λόγω της διακρινούσης αυτούς ιδιαιτέρας συνοχής και πειθαρχίας μεταξύ των ήγέρθησαν ως εις άνθρωπος και πολλοί τούτων, ως οι Κυριάκος Παπαδόπουλος (Κισά Μπασάκ), Παύλος Ασλανίδης, Θεόφιλος Λεοντιάδης, Ματθαίος Ασλανίδης, Μανασσής, Ανέστης Σαχινίδης κλπ., κάτοικοι των χωρίων Κούκος, Σεβαστή, Αγιάννηδες, παλαιοί οπλαρχηγοί του Πόντου μεμυημένοι εις την Οργάνωσιν μας εσχημάτισαν αμέσως ένοπλα τμήματα, με όπλα τα όποια, ως ανωτέρω αναφέρω, είχον μεταφέρει εκ Πτολεμαΐδος, Αμυνταίου, Κοζάνης κ.λ.π. και απέκρυπτον επιμελώς εκεί και εξήλθον προς συνάντησίν μας. Επίσης ενετάχθη εις τα τμήματα μας 5μελής ένοπλος ομάς υπό τον Αριστείδην Παπαδόπουλον εκ Νησελλίου Βεροίας, ως και τρεις Ελληνοκύπριοι, οίτινες ανήκοντες εις το Αγγλικόν εκστρατευτικόν Σώμα κατά τας μάχας του Ολύμπου είχον αποκοπή και παρέμενον έκτοτε κρυπτόμενοι εις την περιοχήν Κατερίνης. Ούτως εντός ολίγων ημερών η δύναμις των εν κινήσει τμημάτων μας ανήρχετο εις 130 άνδρας, η δε τοιαύτη των εις τα χωρία εφεδρικών τμημάτων δράσεως υπερέβαινε τον αριθμόν τούτον και συνεχιζόμενων των κινήσεων μας προς τα διάφορα χωρία αι δυνάμεις αύται ηύξανον καθημερινώς.

Και ενώ ούτως είχον τα πράγματα και τα τμήματα μας εκινούντο εις την μεταξύ των χωρίων Συκιά, Καστανιά, Παληοστάνη, Σφενδάμη, Κούκος, Παληονέλληνη κ.λ.π. περιοχήν, ήρχισαν εις την ζώνην ενεργείας μας να εμφανίζωνται τμήματα της Οργανώσεως Ε.A.M.-Ε.Λ.Α.Σ. Ταύτα, κατ' αρχάς ανίσχυρα όντα, καθ' όσον δεν υπερέβαινον τούς 30 άνδρας, εζήτησαν την συνεργασίαν μας. Προς τούτο, κατά λαβούσαν χώραν την 16-3-43 συνάντησιν των τμημάτων εις τοποθεσίαν μεταξύ Παληοστάνης - Παληονέλληνης και εν συνεχεία συνάντησιν του αρχηγού μας Γουλγουτζή μετά του ως τοιούτου παρουσιασθέντος εκ της πλευράς του Ε.Λ.Α.Σ. μονίμου υπολοχαγού αυτοκινήτων Τσαλέφη Θωμά (καπετάν Βούρου), μετά συζήτησιν καθ' ην επεκράτησε ταυτότης αντιλήψεων και σκοπών, επήλθε πλήρης συμφωνία και ως προς τον τρόπον συνεργασίας των τμημάτων και ως προς τον τοιούτον αλληλοϋποστηρίξεώς των εν περιπτώσει συγκρούσεων μετά των Γερμανών κ.λ.π.

Μετά πάροδον όμως ημερών, ενισχυθέντα ταύτα διά δυνάμεων εξ άλλων περιφερειών, ήλλαξαν στάσιν έναντι μας και ήρχισαν να έμφανίζωσιν εχθρικάς διαθέσεις και να ενεργώσιν εχθρικάς πράξεις εις βάρος μας. Κατ' αρχάς, και επί σκοπώ όπως δημιουργήσωσι δυσπιστίαν εις τούς κατοίκους έναντι των τμημάτων μας, διά ζώσης και κυκλοφορίας εκατοντάδων εντύπων τόσον εν τη πόλει Κατερίνης, όσον και εις τα χωρία, εξαπέλυσαν σφοδράν συκοφαντικήν έπίθεσιν εναντίον μας, εμφανίζοντες τα τμήματα ως δήθεν συνεργαζόμενα μετά των Γερμανών, παρ' ων δήθεν εξωπλίζοντο και ετροφοδοτούντο κ.λ.π. Ακολούθως την 20-3-43 έξωθι του χωρίου Χράνη προέβησαν εις την σύλληψιν των ανταρτών (χωροφυλάκων) Φαρασλή Αποστόλου και Βουλγαράκη Ιωάννου, ους αφού αφώπλισαν έθεσαν υπό κράτησιν.

Βραδύτερον δε τη επεμβάσει αξιωματούχου του Ε.Λ.Α.Σ. συγγενούς των αφήκαν τούτους ελευθέρους και βία τούς ενέταξαν εις τα τμήματα των. Κατά τον ίδιον επίσης χρόνον συνέλαβον δύο συνδέσμους της Οργανώσεώς μας, του ενός ονόματι Γουλγουντίνα, συγγενούς του αρχηγού Γουλγουτζή, οι όποιοι είχον μεταφέρει εκ Βεροίας άρβυλα και άλλα εφόδια διά τούς άνδρας μας, και τούς οποίους μετά τινας ημέρας εφόνευσαν. Διαβήματα και παραστάσεις εκ μέρους μας, όπως αφήσουν ελευθέρους τόσον τους αντάρτας, όσον και τούς συνδέσμους ούτε καν ελήφθησαν ύπ' όψιν.

Ωσαύτως δε δι' απειλών θανατώσεως ήρχισαν να ασκώσι τρομοκρατίαν εις βάρος των εις τα χωρία ανθρώπων τής Οργανώσεώς μας, να προβαίνουν εις αφοπλισμόν ημετέρων ομάδων δράσεως κλπ. Παρά τ' ανωτέρω όμως οι κάτοικοι των χωρίων ούδ' επί στιγμήν έπαυσαν να προσβλέπουν μετ' εμπιστοσύνης προς τα τμήματα μας, να τα συνδράμουν εις το έργον των, προς δε αι δυνάμεις των εν κινήσει και εφεδρεία τμημάτων ν' αυξάνουν συνεχώς, ανελθούσαι εν συνόλω εις 250 περίπου άνδρας, πράγμα ο ανησυχεί τούς κομμουνιστάς και την Οργάνωσιν των Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ., δι' ο και έθεσαν θέμα διαλύσεως μας.

Ούτω τήν 23-3-43 και ώραν 9ην π.μ., ενώ τα τμήματα μας είχον αναχωρήσει εκ του χωρίου Ρυάκια και εβάδιζαν επί της οδού προς το χωρίον Καστανιά, εις σημείον περί τα 3-4 χιλιόμετρα εκ του χωρίου ευρέθησαν αιφνιδίως ενώπιον τμημάτων του Ε.Λ.Α.Σ., άτινα είχον αποκλείσει την οδόν και είχον καταλάβει τα πέριξ υψώματα. Κατά την στάσιν των τμημάτων μας επεδιώχθη κατ' αρχάς, διά προσεγγίσεως των οπλαρχηγών μας παρά γνωστών των αξιωματικών και ανταρτών του Ε.Λ.Α.Σ. και της κατ' ιδίαν δήθεν συζητήσεως, να τούς παρασύρωσι προς τας γραμμάς των και να τούς συλλάβωσι.

Γενομένου όμως αντιληπτού του τεχνάσματος των τούτου, προσήλθον ενώπιον μας αξιωματικοί τίνες και ο πολιτικός των επίτροπος με το ψευδώνυμον Κοσμάς (Αθανάσιος Γκέλος εκ Νιγρίτης), όστις υπήρξεν ο κυρίως σφαγεύς των Πιερίων, καθ' όσον όλαι αι εκτελέσεις των εθνικοφρόνων κατοίκων (ανθρώπων της Οργανώσεώς μας), αίτινες έλαβον χώραν τότε επί των Πιερίων, παρ' αυτού διετάχθησαν, όστις στραφείς προς ημάς εις θρασύ και προκλητικόν ύφος είπε: «Η Οργάνωσίς μας δεν ανέχεται άλλας Οργανώσεις και έχομεν εντολήν να σας καλέσωμεν να προσχωρήσητε εις ημάς. Εις το Αρχηγείον που θα πάμε θα σας απονεμηθούν κάθε διάκρισις και τιμή. Αν δεν μάς ακολουθήσετε θα σάς κτυπήσωμεν».

Απαντών εις αυτόν ό αρχηγός μας είπε: «Μία τέτοια πρότασις απορρίπτεται ως απαράδεκτος. Ημείς εντολάς λαμβάνομεν μόνον από την Οργάνωσιν μας. Σάς καλούμεν εν πνεύματι αγάπης και ομονοίας να συνεργασθούμε, ίνα φέρωμεν εις πέρας τον κοινόν ίερόν σκοπόν, τουτέστιν την απελευθέρωσίν της Πατρίδος μας. Ημείς δεν θα είμεθα οι πρώτοι πού θα ρίξουμε βόλι εναντίον Ελλήνων, σεις αν θέλετε κτυπήσατε μας». Και ταύτα ειπών έδωκεν εις στεντορείαν φωνήν το σύνθημα της εκκινήσεως των τμημάτων μας προς τα εμπρός. Προ τής γενναίας στάσεως του αρχηγού μας και της αποφασιστικής εκκινήσεως των ανδρών, οι επικεφαλής των τμημάτων του Ε.Λ.Α.Σ. έδωκαν εντολήν εις τα αποκλείοντα την οδόν τμήματα των ν' αποσυρθώσι ταχέως, χωρίς να τολμήσωσι να μας ένοχλήσωσι. Και τούτο διότι την ημέραν εκείνην αι δυνάμεις των τμημάτων μας ανήρχοντο εις 140 άνδρας, ενώ αι δυνάμεις τούτων δεν υπερέβαινον τους 80, προς δε οι άνδρες μας διέθετον ασυγκρίτως καλλίτερον οπλισμόν και πυρομαχικά. Και παρ' ότι μετά το ως άνω επεισόδιον αι εχθρικαί ενέργειαι και πράξεις τούτων συνεχίσθησαν εις βάρος μας, ουδέποτε επιστεύαμεν ότι θα εξωθούν ούτοι τα πράγματα μέχρις ένοπλου ρήξεως και αιματοχυσίας. Τούτο όμως το όποιον ημείς δεν ηδυνάμεθα να φαντασθώμεν, αυτό και συνέβη μετά τινας ημέρας. Μετά την ανωτέρω συνάντησιν τα τμήματα μας, συνεχίσαντα την εφαρμογήν του προγράμματος δράσεως των, ήχθησαν την 27-3-43 εις την ως άνω μονήν των Αγίων Πάντων προς ανάπαυσιν, ένθα παρέμειναν μέχρι τής 4-4-43.