Κατά τον Απρίλιον του 1942, οργανωμένοι κάτοικοι τής Τριάδος Σερρών, υπό των οπλαρχηγόν Γεώρ. Ποταμόπουλον, εις την περιοχήν μεταξύ Χειμάρρου -Στρυμονικού, συνήψαν συμπλοκήν με ομάδα ένοπλων Βουλγάρων και απηλευθέρωσαν κρατουμένας ύπ' αυτών οικογενείας τής βουλγαροκρατουμένης περιοχής. Αι Ελληνικαί οικογένειαι, είχον συλληφθή υπό των Βουλγάρων, καθ' ην στιγμήν προσεπάθουν με τα υπάρχοντα των να διέλθωσι προς την ζώνην μας. Ο Ποταμόπουλος, καιροφυλακτών, αντελήφθη την σύλληψιν των ημετέρων, διέβη τον ποταμόν με 4 μόνον συντρόφους του, εξ ων ο εις χωροφύλαξ, και επιτεθείς αιφνιδιαστικώς κατά των Βουλγάρων, εφόνευσε δύο εξ αυτών και ετρεψεν εις φυγήν τούς υπολοίπους. Οι δύο Βούλγαροι εφονεύθησαν καθ' ην στιγμήν επεχείρουν να βιάσωσι συλληφθείσαν ύπ' αυτών νεαράν Ελληνίδα.
Κατά τον αυτόν μήνα, ο ενωμοτάρχης Μακρής παρά το Στρυμονικόν συνεπλάκη με ομάδα ιδιωτών και στρατιωτών Βουλγάρων, οι όποιοι, με σκοπόν λεηλασίας, είχον εισέλθει εις ικανόν βάθος εις την ζώνην μας. Οι Βούλγαροι τραπέντες εις φυγήν είχον απωλείας εις τραυματίας. Κατά την συμπλοκήν αυτήν ο ενωμοτάρχης εχρησιμοποίησε και οργανωμένους ιδιώτας.
Τον Ιούνιον του 1942, έναντι του χωρίου Βαρικού συνεπλάκη με Βουλγάρους ένοπλους ομάς μου, υπό τον υπενωμοτάρχην Καρβελάν. Ηχμαλωτίσθη εις Βούλγαρος και εφονεύθησαν άλλοι.
Κατά τον ίδιον μήνα υπέρ τούς 10 ένοπλοι Βούλγαροι διήλθον την γραμμήν Λιθοτόπου και εισήλθον εις την ζώνην μας διά τρομοκρατικούς και ληστρικούς λόγους. Άνδρες μας ένοπλοι υπό τον Ποταμόπουλον τούς κατεδίωξαν και εντός της βουλγαροκρατουμένης ζώνης και εξώντωσαν ή ετραυμάτισαν πολλούς εξ αυτών.
Εις την βουλγαροκρατουμένην ζώνην, ιδιαιτέρως οι λεγόμενοι Βουλγαρομακεδόνες κατεβασάνιζον τούς ομοεθνείς. Διέπραττον εις βάρος των ληστείας, εκβιάσεις, βιασμούς, θανατώσεις. Τούτους η ανταρτική μου ομάς υπό τούς Σαρηγιαννίδην-Μπεχλιβανίδην εξουδετέρωνε με ανάλογα μέσα, από της απειλής και του φρονηματισμού μέχρι του τυφεκισμού και τής εξαφανίσεως διά της απαγωγής των εις τα Κρούσια. Τοιουτοτρόπως επετεύχθη κατά περιοχάς η μείωσις των δεινών των βουλγαροκρατουμένων Νομού Σερρών. Από τής εμφανίσεως της ανταρτικής μας ομάδος, Βούλγαροι κοινοτάρχαι, αγροφύλακες κλπ. επεδείκνυον τουλάχιστον στοιχειώδη σεβασμόν προς τους ομοεθνείς.
Κατά Δεκέμβριον του 1942, αντάρται μου, υπό τον οπλαρχηγόν Μπεχλιβανίδην Ισαάκ, απεστάλησαν εις την βουλγαροκρατουμένην ζώνην προς παραλαβήν πολεμικού υλικού και διά την εξόντωσιν ενός «Βουλγαρομακεδόνος» βασανιστού των Ελλήνων.
|
Ομάδα ανταρτών της ΠΑΟ (Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση) στα όρη Κρούσια το 1943 |
Η ομάς επροδόθη και έφιππον βουλγαρικόν απόσπασμα ετέθη εις καταδίωξίν της. Επί του Μπέλες έναντι Μανδρακίου - Λιβαδιάς επηκολούθησε συμπλοκή. Οι Βούλγαροι είχον απωλείας εις νεκρούς και τραυματίας και εις το σύνολον των ίππων του αποσπάσματος των. Εκ των ημετέρων ετραυματίσθη μόνον ελαφρώς ο οπλαρχηγός Μπεχλιβανίδης. Εις τον τομέα Ροδοπόλεως, λόχος Βουλγαρικού Στρατού, με τους συνήθεις σκοπούς, διά πολλοστήν φοράν εισήλθεν εις την ζώνην μας. Εις καταλλήλους θέσεις εγκατέστησα την ανταρτικήν ομάδα με εν βαρύ πολυβόλον και 12 χωροφύλακας, υπό τον ανθυπασπιστήν Μιχαλόπουλον Λάμπρον, επετέθησαν δε αιφνιδιαστικώς κατά των Βουλγάρων. Οι τελευταίοι ετράπησαν εις άτακτον φυγήν προς την βάσιν των. Έκτος άλλων απωλειών οι χωροφύλακες ηχμαλώτισαν και 2 Βουλγάρους στρατιώτας μετά του οπλισμού των.
Ο Βούλγαρος λοχαγός Λαντζάνωφ ναι μεν επέτυχε ν' απόσπαση διαταγήν των Γερμανών διά την παράδοσιν των αιχμαλώτων, εις το μέλλον όμως δεν απετόλμησε παραβίασιν τής γραμμής.
Κατά την αυτήν περίοδον εσημειώθη και κομμουνιστική προπαγάνδα, υπό την μάσκαν του Ε.Α.Μ., ηπίως εν αρχή, εντόνως από των αρχών του έτους 1943. Συνεργαζόμενος στενώς εις τον τομέα τούτον και με άλλους αξιωματικούς του Στρατού και κυρίως τής Χωροφυλακής, αντέδρασα με κάθε δυνατόν τρόπον. Αν κρίνωμεν από το γεγονός ότι πολύ ολίγοι κατετάγησαν εις τον Ε.ΛΑ.Σ. εκ των Νομών Κιλκίς-Σερρών, δυνάμεθα να είπωμεν ότι η αντιεαμική προπαγάνδα των ιδικών μου ανδρών και των τοιούτων του υπομοιράρχου Τζαμαλούκα, με τον όποιον από των αρχών τού 1943 συνειργάσθην κατά ιδικόν μας ιδιότυπον σύστημα, είχε καλόν αποτέλεσμα.
Οι κομμουνισταί, πλαστογραφήσαντες την υπογραφήν του συνεργάτου μου Δημ. Ντέντα, κατήγγειλαν εις τούς Γερμανούς ότι διετήρουν ανταρτικάς ομάδας εις τα Κρούσια, ότι ωμίλουν εναντίον των εις διάφορα χωρία, ότι διετήρουν αποθήκας οπλισμού δι' ανταρτοπόλεμον και άλλα.
Λαβόντες την επιστολήν οι Γερμανοί εξήτασαν τον δήθεν επιστολογράφον. Ο Ντέντας, ως ήτο επόμενον, ηρνήθη την γνησιότητα τής υπογραφής του, επειδή όμως δεν ήτο άμοιρος ευθύνης ως προς τον οπλισμόν και την οργάνωσιν χωρικών, επέδειξε ποιάν τινα ταραχήν. Τούτο επονήρευσε τους Γερμανούς και έδωσαν συνέχειαν εις την υπόθεσιν. Συνέλεξαν αρκετά στοιχεία και περί το τέλος Μαρτίου 1943 εις Θεσσαλονίκην, εντός των γραφείων τής Α.Δ.Χ.Κ. Μακεδονίας, με συνέλαβον. Έμεινα κρατούμενος τής Γκεστάπο, μόνον εν 24/ωρον. Ο συνεργάτης μου δημοδιδάσκαλος Παναγ. Φασίτσας και άλλοι φίλοι μου, συνεκέντρωσαν δι' εράνου 50 χρυσάς λίρας. Ο Φασίτσας επέτυχε να δωροδοκήση Γερμανόν αξιωματικόν διά τίνος διερμηνέως και απεφυλακίσθην. Μεταξύ άλλων στοιχείων, ο Γερμανός ανακριτής μου κατείχε και ραδιοφωνικόν δελτίον του Λονδίνου, δακτυλογραφημένον με την γραφομηχανήν της Υπηρεσίας μου.
Μοναδική ζημία εκ τής κομμουνιστικής αυτής προδοσίας υπήρξε το γεγονός ότι ο ανθυπασπιστής Γιαννούλης με τούς χωροφύλακας μου, φοβηθείς έρευναν των Γερμανών, την νύκτα τής συλλήψεως μου απέρριψαν εις την λίμνην Δοϊράνης αρκετά όπλα και μεγάλην ποσότητα πυρομαχικών που έφυλάσσοντο εις κατοικίαν μου εν Δοϊράνη. Η απώλεια των πυρομαχικών εκείνων, έσχε δυσμενεστάτην επίδρασιν εις τον μετέπειτα αγώνα. Τον Απρίλιον του 1943 ήλθον εις επαφήν με την Πανελλήνιον Απελευθερωτικήν Οργάνωσιν, γνωστήν υπό τα αρχικά της γράμματα ως Π.Α.Ο. Προσεχώρησα εις αυτήν, αποδεχθείς τας αρχάς και επιδιώξεις της.
Εις την ιδίαν Οργάνωσιν εύρον εντεταγμένους και πολλούς άλλους αξιωματικούς της Χωροφυλακής, οι όποιοι, κινούμενοι υπό νομιμοφάνειαν μεταξύ των κατακτητών, απετέλεσαν το σημαντικώτερον στήριγμα, τόσον εις τον ένοπλον όσον και εις τον άοπλον αγώνα τής Π.Α.Ο.